Kahramanmaraş’ın Pazarcık ve Elbistan merkezli 7,7 ve 7,6 büyüklüğündeki sarsıntılar 10 ili etkiledi. Son açıklanan resmi sayılara nazaran 38 bin 44 kişi ömrünü yitirdi, on binlerce kişi de yaralandı. Binlerce bina yıkıldı, çok sayıda bina büyük hasar aldı.
Depremde en büyük yıkımı yaşayan vilayetlerden biri de Hatay oldu. Hatay’ın Dörtyol ilçesine bağlı Ocaklı Mahallesi Akpınar Sokak’ta meskenleri bulunan 8 kişilik Keser ailesinin de meskenleri içinde yaşanılamaz hale geldi. Ailenin bir kısmı 10 gün boyunca otomobilde, bir kısmı ise ahırda kaldı. 10 gün boyunca kendilerine yardım gitmediğini aktaran aile üyeleri, fakat dün bir tanıdıklarının kendilerine konteyner gönderdiğini ve zelzele günü olan 6 Şubat’tan bu yana birinci sefer dün gece konteynerde kaldıklarını söyledi. Aile üyeleri, bir tanıdıklarının gönderdiği elektrikli sobayı da yüksek fatura kaygısıyla yakamadıklarını söyledi.
“AHIRDA KALDIK”
Gıda, su ve ısınma gereksinimleri olduğunu belirten büyükanne Zeynep Keser, iki çocuk annesi olan gelini His Keser ile birlikte yaşadıkları zorluğu ANKA Haber Ajansı’na anlattı.
Zeynep Keser, zelzele anında konuttan dışarıya kaçabildiklerini söyleyerek, “Evimiz uçmak üzereydi biz aşağı indik. Kaçtık, yağmurun altında dışarılarda gezdik. Gelip bakan olmadı. Meskene giremiyoruz. Otomobilin içinde kaldı çocuklarım. Ahırda kaldı” dedi.
“BİZE DEVLETTEN HİÇ YARDIM GELMEDİ, KONTEYNER SATIN ALDIK”
İki çocuk annesi His Keser ise konutlarına gelen takımın, konutlarının az hasarlı olduğunu söyleyip gittiğini aktararak, “Bizim konutumuza gelip baktıklarında az hasarlı diye gösterdiler. Fakat içerinin girilecek hali kalmadı. Biz lavabo muhtaçlığımız için mecbur giriyoruz. Sırayla bekliyoruz kapıda bekliyoruz, kapıları kapatamıyoruz korkuyoruz. Yemeği küçük tüpte yapıyoruz, bazen dışarıda yapıyoruz. Bize devletten hiç yardım gelmedi. Kaynımın bir arkadaşı sağ olsun o bize yardım etti, konteyner geldi, satın aldık. Durumumuz da o denli uygun değil” diye konuştu.
“VERGİLERİ ALIYORLAR FAKAT ‘HALİNİZ NE’ DİYEN OLMADI”
Konuşmaya devam eden büyükanne Zeynep Keser, “Bir şey yapacak durumumuz yok. Paramız olsa… Yalnızca benim bir emeklilik parasıyla geçiniyoruz. Bir çocuğum minimum fiyatlı, işe gidiyor. Ona da daha yeni başladı. Gören olmadı bizi. ‘Haliniz ne’ diyen olmadı. Vergileri veriyoruz ancak ‘Nasıl veriyorsun’ diyen olmuyor. Alırken alıyorlar, bu rezilliğimizi gelip kimsenin gördüğü yok. Biz bu durumdayız. Az hasarlı diyorlar. Dünya bir para toplandı hani? Kime verdiler. Oraları görseler baştan kurarlardı. Fakat şuna vergi, buna vergi, canımızı alıyorlar esasen. Aldığım biz emekli parası. Çocuklarla bir arada kalıyorum. Oğlumun işi de yok. Ortada kaldık.
“SABAHA KADAR DONUYORUZ. KONUTUMUZU YAPTIRACAK GÜCÜMÜZ YOK”
“Allah razı olsun çocuğumun arkadaşı bize konteyner göndermeseydi o otomobilin içinde dört büküm duruyorduk, bu çocuklarım da ahırda kalıyorlardı. ‘Ne yapıyorsun’ diyen yok. Ben ne yapayım ne yapabilirim. Aldığım 3 bin 500 aylık. Onunla da bir erzak alamıyorsun ki. Dünya bir para bir şey alıyorsun. Ortada kaldık, artık ne yapabiliriz. Donuyoruz o konteynerin içinde. Sağlıklı da değil, her yeri açık. Allah razı olsun, tamir ettirmiş göndermiş lakin sağı solu kapattık. Donduk, sabaha kadar donuyoruz. Konutumuzu yaptıracak bir gücümüz yok. Bizim hiç yatar paramız yok. İnşallah bizi de görürler lakin hiç bilmiyorum.”
“İLLA GÖÇÜK ALTINDA MI KALACAĞIM İKİ ÇOCUĞUMLA”
“Durumumuz olsa 10 gün ahırda kalmazdım iki çocuğumla” diyen gelin His Keser, iki çocuğunun da bronşit hastası olduğunu söyleyerek, “Divanlarda yatıyoruz, eşim bir şeyler yapmaya çalıştı, sağı solu poşetle kapattık esasen. Çocuğum diyor ki ‘Anne fare geçiyor’ lakin yapacak hiçbir şeyimiz yok.
Çocuklarla fareli odada kaldık 10 gün. Kimse bizi görmedi. Her şeyi yapıyoruz, biz de vergilerimizi veriyoruz. Lakin bizi hiç kimse görmüyor. İlla büyükşehirlerde mi olacağız, illa göçük altında mı kalacağım ben çocuklarımla. O vakit mı görecekler bizi. Buraya ‘az hasarlı’ nasıl derler. Bari bir erzak getirsinler. Neyle yapacağız biz bu konutu, her vakit biz burada mı kalacağız. 8-10 şahısla. Hiç mi yardım ulaşmayacak bize hiç mi görmeyecek bu devlet bizi” diye konuştu.
“ELEKTRİK FATURASINDAN KORKTUĞUMUZ İÇİN ELEKTRİKLİ SOBAYI YAKAMIYORUZ”
Duygu Keser, bir yakınlarının elektrikli soba getirdiğini, fakat onu da yüksek elektrik faturası geleceği endişesiyle yakamadıklarını söyledi. Keser, “Yakmasan olmuyor, çocuklarımız hasta, bronşitli. Yaksak, düşünüyorum, zira eşim daha yeni işe başladı. Annemin bir emekli maaşını zati faturaya verirsek ne yiyip ne içeceğiz 8 kişi? Nasıl ömrümüzü sürdüreceğiz? Ben yardım istiyorum lütfen.
Benim konutum yıkıldı, kayınvalidemin 40 yıllık meskenini biz 15 yıldır tamir etmeye çalıştık. Lütfen ben yardım istiyorum devletten, mesken istiyorum, öteki bir şey istemiyorum. Ben çocuklarımla dışarıda kalmak istemiyorum. Ben yardım istiyorum lütfen duyun sesimi. İçinde eşya olmasın ben bir kuru yere oturayım ancak konut olsun” dedi. His Keser, yardım isterken gözyaşlarına hâkim olamadı. (ANKA)
