Enkaz kaldırma çalışmaları devam ederken depremzedeler, beton yığınları altında kalmış fotoğraf albümü, oyuncak ve gibisi ferdî eşyalarını yıkıntılar altından çıkarmaya çalışıyor.
Emekli itfaiyeci Cenap Öner ile 7 yaşındaki oğlu Deniz Aras Öner, sarsıntıda yıkılan Onikişubat ilçesindeki Simay Apartmanı’nın enkazında eşyalarını aradı.
Küçük çocuk, beton modülleri ortasında, odasının bulunduğu noktada kumbarası ile oyuncaklarının bir kısmını bulabildi.
Cenap Öner, zelzele sırasında, devlet hastanesinde tıbbi sekreter olarak çalışan eşinin misyonda olduğunu, biri 7, başkası 17 yaşındaki iki oğlunu alarak meskenden kendilerini güç attıklarını, apartmanın sonrasında yıkıldığını söyledi.
Evlerinden geriye hiçbir şeyin kalmadığını anlatan Öner, “Allah müsaade etti, kendimizi binadan dışarı atabildik. Eşimi aradım. Âlâ olduğumuzu söyledim. Yağmur yağıyordu. Çok şükür canımız sağ, eşim sağ. Hepimiz güzeliz. Rabb’ime dua ediyorum.” dedi.
Eşine, “Canımız sağ. Hayata sıfırdan başlıyoruz, yeni tanıştık, Allah ömür verirse her şeyimizi tekrar alacağız” dediğini belirten Öner, “Eşyalarım, her şey altta kaldı. Bir şeyi alacağım diye umudum da yok. Canımız sağ. Ona şükrediyorum.” diye konuştu.
Depremde Türkoğlu ilçesine bağlı Kılılı Mahallesi’ndeki hem meskenlerini hem de atölyelerini kaybeden 53 yaşındaki mobilya ustası Fatih Bezirci ile 48 yaşındaki eşi Nesrin Bezirci de enkazların başından ayrılmıyor.
Nesrin Bezirci, birkaç kesim şahsî eşyayı dışarı çıkarabildiklerini, başka tüm eşyalarının enkazda kaldığını, çökme ihtimali nedeniyle enkaza da giremediklerini söyledi.
Eşi ile kardeşinin atölyeyi 1993’te büyük emeklerle kurduğunu ve vakitle işlerini geliştirdiğini tabir eden Bezirci, zelzeleden çabucak sonra çok güç günler geçirdiklerini belirtti. Bezirci, şöyle konuştu:
“Bizim için bir imtihandı. Eşim, kardeşiyle 1993’te sıfırdan başladı ve bu atölyeyi açtı. İki kardeş bu mobilya dükkanını yaptılar. Elhamdülillah bugüne kadar getirdiler. O vakit iki kişi başlamıştık, artık 2 artı 5 olarak başladık. Yavrularımız, evlatlarımız, akrabalarımız, dostlarımız, kardeşlerimiz ardımızda. Hepsinden Allah razı olsun. Maddi bir şeye muhtaçlığımız yok üzere. Çok şükür çadırımıza kavuştuk lakin duaların bana geldiğini hissediyorum. O dualarla ayaktayız esasen. Kelamın bittiği yer. Ne diyeceğimi de bilemiyorum.” (AA)
