Öfkenizi kontrol edin

Ebeveynlik zaman, emek ve sabır isteyen bir iş. Bazen tükendiğinizi hissedebilirsiniz. Üstüne bir de ‘öfke’yi kontrol etmek kolay değil. Nasıl durdurabilirsiniz kendinizi? Nasıl yükselmez o ses?

Her anne-baba öfkelenir ve her anne-baba bu konuda suçluluk hisseder! Ve kimse de bununla nasıl baş edeceğini bilemez. Her çocuk kendi kitabını yazar. Her biri nev-i şahsına münhasırdır. Olaylar her zaman kitaplarda yazdığı gibi seyretmez.

Araştırmalar, anne ve babası öfke gösteren çocukların disipline edilmelerinin daha zor olduğunu gösteriyor. Bu da çocuklarımızı disipline etmek adına gösterdiğimiz öfkeli davranışların, aslında tam tersi etki yaptığının bir kanıtı.

Peki neden öfkeleniyoruz?
Çünkü; ebeveynlik öyle bilinen bir şey değil. Yaşadıkça öğreniyoruz. Yol boyunca hatalar yapmamız işten bile değil. Aslında hiçbirimiz ebeveynlik konusunda eğitimli değiliz. Yani öfkemiz bilgisizliğimizden. Olaylar karşısında duyduğumuz korkuyu, endişeyi ya da hayal kırıklığını öfke olarak dışa vuruyoruz.

Çünkü; beklentimiz gerçeklerden çok farklı. Bir bebeğimiz olacağını öğrendiğimiz andan itibaren beklentimiz neşeli bir ev, çocuk kahkahaları, renkli oyuncaklar ve pembe bir dünya. Peki öyle mi? Tabi ki hayır! Sürekli ağlayan bir bebek, oyuncakların kapladığı bir ev! Sonuç hayal kırıklığı ve öfke.

Çünkü; çocuğumuzu dünyaya getiren bir aracız. Ama onun sahibi gibi davranıyoruz. Oysa, onun da özgür iradesi olduğunu kabul etmek zorundayız. Her ne kadar doğdukları andan itibaren bize muhtaç olsalar da özgür birer bireyler. Duymaktan hoşlanmadınız di mi? Ama kabul etmek zorundayız. Ve kabul edersek çocuklar da biz de özgür olacağız…