Kız çocuklarının eğitimi için evini sattı
Çanakkale’de yaşayan Emine Yelboğa evini satışından elde ettiği 200 bin lirayı Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği’ne (ÇYDD) bağışladı. ÇYDD bu para ile 6 kız öğrenciye burs vermeye başladı.
Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü’nden emekli Emine Yelboğa 30 yıl çocuk eğiticisi olarak çalıştı. 2005 yılında yerleştiği Çanakkale’de ÇYDD ile tanışan Yelboğa, İl Yönetim Kurulu’nda görev aldı. Eşi ölen, çocukları da olmadığı için yalnız yaşayan Yelboğa herkesin takdirini kazanacak bir davranışa imza attı.
‘Kız çocukları okusun’ diye evini satıp, huzurevine yerleşmeye karar veren Emine Yelboğa Kepez Beldesi’nde bulunan Çanakkale Valiliği Huzurevi Yaşlı Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi’ne yerleşti.
350 bin TL’ye sattığı evinin 200 bin TL’sini kız çocuklarına burs verilmesi için ÇYDD’ye bağışladı. Kalan 150 bin TL’yi kendi hesabına yatırdı. Ancak tüm mal varlığını, ölümünden sonra ÇYDD’ye bağışlayacağını taahhüt etti. Yelboğa, kalan paranın bir bölümüyle de Kepez Beldesi’nde adının verildiği çocuk parkı yaptırdı.
ÇYDD ise Emine Yelboğa adına 6 kız öğrenciye burs vermeye başladı. Yelboğa’nın şimdiki en büyük mutluluğu, kendisini yaşamını sürdürdüğü huzurevindeki tek göz odada ve derneğe geldiğinde ziyaret eden kız öğrenciler ile çocuklar için el emeği ürünleri yaptığı huzurevindeki el işi atölyesi.
ÇYDD Çanakkale Şube Başkanı Kenan Kaynaş, Emine Yelboğa’nın derneğe çokemeği geçtiğini belirterek, kendisine bir teşekkür belgesi sundu. Kaynaş şunları söyledi:
“Emine Hanım, son olarak oturduğu evi satarak, kendisi bakımevine yerleşti. Sattığı evin parasının büyük bölümünü de kız öğrencilerin okuması için derneğimizin burs fonuna bağışladı. Şimdi bu paranın getirisiyle 6 öğrenci okutuyoruz. Ama gelecek yıllarda bu sayı 7- 8 öğrenciye çıkabilir. Bu düşünceyle hareket ederek bize bağış yapmasını çok onurlu bir davranış olarak değerlendiriyoruz. Değerli halkımızın da bu şekildeki bağışlarını dernek olarak bekliyoruz.”
Emine Yelboğa ise duygularını şöyle dile getirdi:
“İyi ki de gelmişim. ÇYDD’yi tanıdım. Bu da güzel çocuklarla tanışmama vesile oldu. Bir evim vardı. Satıp parasının bir miktarını derneğe bağışladım. Allah nasip ederse öbür dünyaya borçsuz gideceğim. Gönlümde hep kızların ve çocukların okuması yatıyordu. Ortada tahsilsiz insan kalmasın istiyordum. Eğer biz çocukların elinden tutsaydık, daha rahat okurlardı. Aileler çocuklarını okutsunlar. Park yaptırdım, özgeçmişimi yazmamı istediler. Liseyi yazdım. Üniversitede okuyup yazamadığım için çok ağladım o zaman. Bu yüzden kızlar hep okusun.”
