İnsanlar neden çocuk sahibi olmak ister?

Bu sorgulamaman gereken bir şey. Herkesin varsayılan olarak yaptığı bir şey. En kötü senaryoda, bu soruyu sorduğunuz için olumsuz yargılanabilirsiniz.
Üreme, tüm yaşam formlarının temel dürtüsüdür ve insanlarda farklı değildir. Doğal dünyada, üreme arzusunun, tüm yaşam formlarının bir başka temel dürtüsü olan hayatta kalma arzusunu gölgede bıraktığı pek çok örnek vardır. Peygamber devesi veya kara dul örümceğini düşünün.
İnsanlar belki de temel üreme içgüdüsünü sorgulayabilen tek türdür. Diğer hayvanlar da üremenin buna değip değmeyeceğini merak edebilir. İnsanlar muhtemelen beyninin rasyonel kısmının, rasyonel beyinlerinin üreme başarısı için evrimleştiği şeyi sorgulayacak kadar gelişmiş hale geldiği tek türdür.
İnsan bebekleri savunmasızdır ve uzun süreli bakıma ihtiyaç duyarlar. Çocukluğumuzun uzaması nedeniyle gelişmiş bilişsel yeteneklere sahip olduğumuza dair bir teori var . Bu uzatılmış bakım dönemi, rasyonel düşünme dahil olmak üzere ileri bilişsel becerilerin gelişimini kolaylaştırdı.
İronik bir şekilde, çocuk sahibi olmaya değer mi diye merak etmek için bu son derece bilişsel becerilerimizi kullanıyoruz.
İnsanların çocuk istemesinin farklı nedenlerine doğrudan bakalım:

1. Ebeveynlik temel bir içgüdüdür
Cazibe, saldırganlık , açlık ve susuzluk gibi ebeveynlik de temel bir içgüdüdür. İnsanlar çocuklarına bakmaya programlıdır. Üreme evrimin nihai hedefidir. İnsanların yaşamlarında doğrudan veya dolaylı olarak yaptıkları hemen hemen her şey, üreme başarılarını artırma çabasıdır.
Bazı insanlar ebeveynliğin yalnızca toplumsal şartlanmanın sonucu olduğunu düşünüyor. Buradaki fikir, insanların başkalarının çocuk istediğini gördükleri için çocuk istemeleridir. Anne-babasız bir toplumda yaşasalardı anne-baba olmak istemezlerdi.
Ebeveynlik, beynin duygusal kısmı veya limbik sistemi tarafından düzenlenen, hormonların yönlendirdiği, evrimleşmiş bir içgüdüdür.
İnsan ebeveynliği bazı açılardan diğer hayvanların gösterdiği ebeveyn bakımından kuşkusuz farklı olsa da, insanın çocuk yetiştirmesinin temel modeli diğer primatlarınkine benzer.
Oksitosin hormonu ebeveynlikte çok önemli bir rol oynar. Dokunma ve sosyal etkileşim yoluyla doğumu ve bağlanmayı kolaylaştırır. Ebeveyn-çocuk bağlılığının oluşmasına önemli katkı sağlar.
Ebeveyn davranışları oksitosin tarafından tetiklenir. Yeni doğum yapmış bir dişi fareden oksitosin açısından zengin kanı alıp bakire bir dişi fareye enjekte ederseniz, bu durum bakire dişi farede annelik davranışlarını tetikler.
Bazıları bizim fare olmadığımızı söyleyebilir. Biz öyle değiliz ama ebeveyn davranışlarını yönlendiren temel beyin devresi tüm memelilerde aynıdır. Yani nörobilimciler fareler üzerinde çalışıp bulgularını insanlara uyarlarken, sadece zamanlarını boşa harcamıyorlar.

2. Sosyal baskı
Bizler sosyal gruplar halinde gelişen memelileriz . Grup ne kadar büyük olursa, o kadar güçlü olur ve üremeyi artırıcı kaynaklara erişme olasılığı da o kadar artar. Bir grup ne kadar güçlü olursa, üyeleri de o kadar çok fayda sağlar.
Yani ‘toplum’ grup üyelerine grup sayısını artırmaları yönünde baskı yapıyor.
Bu nedenle insanlar üzerinde, özellikle de çiftler üzerinde, çocuk sahibi olma yönünde çok fazla toplumsal baskı var. Bu, insanların çocuk sahibi olmak istemedikleri ve yalnızca çocuk sahibi olmaları konusunda baskı altında oldukları anlamına gelmez. Bu, toplumsal baskı nedeniyle birçok insanın hazır olmadan çocuk sahibi olduğu anlamına geliyor.
Baskı yalnızca kişinin yakın ailesinden (kendi genlerinin daha fazlasını kopyalamak isteyen ebeveynleri ve kardeşlerinden) değil, aynı zamanda geniş aile üyelerinden, arkadaşlardan ve rastgele yabancılardan da gelir.
Elbette sosyal baskıdan uzak çocuk sahibi olmak iyi bir fikir değil. Çocuk sahibi olmaya hazır değilseniz, muhtemelen onları yetiştirirken mükemmel bir iş çıkaramayacaksınız. Üremeye yönelik toplumsal baskı, üretilen insanın niteliği ne olursa olsun niceliği artırır.
Evrim frekansa bağlıdır ve kaliteye kördür.

3. Bir ilişkiyi/evliliği kurtarmak
Bazı insanlar, başarısız olan evliliklerini veya ilişkilerini kurtarmalarına yardımcı olacağını düşündükleri için çocuk isterler. Bu, ilişkinin devam etmesi için kendinizi ebeveynliğin sorumluluklarıyla partnerinize bağlamanın bir yoludur.
Her iki partner de çocuklara bakmak istiyor, bu yüzden ikisi de ilişkide kalıyor.
Elbette bu çocuk sahibi olmanın yanlış nedenidir.
Partnerler çocuk sahibi olmayı düşünmeden önce ilişkileriyle ilgili sorunlar üzerinde çalışmalıdır. Çocukları resmin içine sürüklemek ilişkiyi rahatsız eden sorunları çözmeyecektir.
Sağlıksız bir ilişkiyi bitirmek, çocukları işlevsiz bir ortama getirmekten çok daha iyidir.

4. Merak
Bazı insanlar ebeveynlik deneyiminin nasıl olacağını merak ettikleri için çocuk sahibi olmak istediklerini söylüyorlar. Hayatları boyunca bir aileye sahip olmanın hayalini kurdular . Çocuklarını kendi ebeveynliklerinden farklı bir şekilde ebeveynleştirmek istiyorlar ve bunun nasıl sonuçlanacağını görüyorlar.
Bu meraklı insanlar için ebeveynlik, çok şey öğrenmeyi bekledikleri bir deneyimdir.

5. Heyecan
Modern hayat çoğu insan için sıkıcıdır. İnsanlar rutinlerinin içinde sıkışıp kalmış hissediyorlar ve farklı bir şeyler yapmak istiyorlar. Çocuk istemek tüm bu sıkıntıdan kurtulmanın bir yolu olabilir.
Yetişkinler hayata karşı heyecanlarını kaybetme eğilimindedir. Çocuk sahibi olarak bu heyecanı canlandırabilirler. Çocuklar, biz yetişkinlerin hafife aldığı her küçük şeyden heyecanlanırlar.

6. Memnuniyet
Ebeveynlere göre, çocukla ilgilenmekten, onun büyümesini izlemekten alacağınız tatmin hiçbir şeye benzemez. Anne-baba olmayanlar bunu anlayamaz.
Eğer daha önce bir evcil hayvana ya da bir akrabanıza değer verdiyseniz, derinden ilgilenmenin neşesini ve tatminini deneyimlemenin nasıl bir his olduğunu biliyor olabilirsiniz.

7. Ebeveyn sevgisi
İnsanın aynı neşeyi ve doyumu başka ilişkilerde de yaşayabileceğini iddia edebilirsiniz. Elbette ama ebeveyn-çocuk ilişkisi tamamen farklı bir şeydir. Anne baba sevgisi diğer sevgi türlerine benzemez.
Ebeveyn sevgisi, koşulsuz sevgiye en yakın olanıdır
Elbette tamamen koşulsuz değil. Ebeveynler çocuklarının hayatta kalmasına yardımcı olur ve çocuklar da ebeveynlerin genlerini gelecek nesillere aktarmalarına yardımcı olur.

8. Amaç
Çocuk sahibi olmak, hayatlarında eksik olan bir amaç verebilir. Çocuk sahibi olmak, hayatta tutkulu ve amaç odaklı olmanın bir yoludur . Zaten bir amacınız varsa, bu sizin için iyi olur. Çocuk sahibi olmak hayatınıza bir amaç katmanı daha katacak ve hayatınızı daha anlamlı hale getirecektir.

9. Arkadaşlık
Bir çift kendini yalnız hissedebilir ve bu boşluğu çocuk sahibi olarak doldurmaya çalışabilir. Özellikle çiftler yaşlandıkça daha da yalnızlaşıyorlar. Büyüdüğünüzde sizinle ilgilenebilecek ve arkadaşlık kurabilecek çocuklara sahip olmak harika olabilir.

10. Kişisel gelişim
Çocuk sahibi olmanın getirdiği sorumluluklar insanı kendini geliştirmeye zorlayabilir. Başka bir hayata bakmaları gerektiğinden, önce kendilerine bakabilmek isterler.

Girişimcilikte ‘bebek etkisi’ denilen bir şey var. Girişimciler hedeflerini ertelemeye devam ediyor. Bebek sahibi olduklarında işler değişir. Artık eskisi gibi erteleyemeyeceklerinin farkına varırlar.
11. Stres giderme
Çocuklarla vakit geçirmenin ne kadar stres azaltıcı olabileceğini hepimiz deneyimlemişizdir Elbette bu tür bir stres giderme deneyimi yaşamak için çocuk sahibi olmanıza gerek yok. Bir evcil hayvana veya bir yastığa sarılabilirsiniz, ancak ebeveynler bir çocuğun gülümsemesi ve kahkahası kadar stresi azaltan başka bir şey olmadığını söylüyor.
12. Benlik saygısını arttırmak
Topluma katkıda bulunduğumuzda özgüvenimiz artar.
Çocuk, doğaya bir katkı şeklidir. Bu nedenle, özsaygımızı arttıracağı ve başkalarının gözünde iyi görünmemizi sağlayacağı kesindir. Çocuğu olmayan kişilerin bencil, olgunlaşmamış ve sorumsuz olarak görülmesi muhtemeldir . Bu şeyler özgüveni azaltır.

Ebeveynliğin eksileri
Elbette ebeveynlik sadece güneş ışığı ve gökkuşağından ibaret değil. Bazı insanları çocuk sahibi olma konusunda isteksiz hale getiren riskler ve maliyetler vardır.
1. Ebeveynlik maliyetlidir
Ebeveynlik zaman, enerji ve para açısından maliyetlidir. Şu anda hayatınızda çocuk yetiştirmeye önemli miktarda zaman, enerji ve para ayırabileceğinizden emin olduğunuz bir yerde değilseniz, o zaman bu iyi bir fikir olmayabilir.
2. Sürekli stres
Çocuklar hem stres giderici hem de stres yapıcıdır. Ebeveynler çocukları için her zaman endişelendiklerini ve strese girdiklerini söylüyorlar. Bazı insanlar yüksek düzeydeki sürekli strese tahammül edemezler.
3. Kötü uyku
Ebeveynlerin çocuk sahibi olduğunuzda en çok uykunun bozulduğunu söylediğini duydum. Uyku zihinsel sağlık için kritik öneme sahiptir.
4. Evlilik sorunları
Çocuk sahibi olmadan önce partneriniz en büyük önceliğinizdir. Çocuğunuz olur olmaz bu durum değişebilir. Çocuğunuz artık en büyük önceliğiniz haline geliyor. Bu, evlilikte veya ilişkide sorunlara neden olabilir.
Çocuk İstemeyen İnsanlar…

Çocuk istemeyen insanlar için ebeveynliğin dezavantajları, yararlarından daha ağır basmaktadır.
Eğer zihinsel, duygusal ve finansal olarak çocuk sahibi olmaya hazır değilseniz, çocuk sahibi olmayı ertelemek muhtemelen iyi bir fikirdir. İnsanlar çocuk sahibi olmayı düşünmeden önce hayatlarında belirli dönüm noktalarına ulaşmak isterler. Bu kilometre taşları şunları içerir:
Finansal bağımsızlık (kaynakları yavrulara yatırmak)
Kişisel gelişim (kendi başlarının çaresine bakabileceklerini bilmek)
Doğru partneri bulmak (çocuk sahibi olmak için)
Yukarıdaki kutuların tümünü işaretlerseniz, bir aile kurmayı düşünmek için çok daha iyi bir konumdasınız demektir.
Bazı insanların çocuk istememesinin bir diğer büyük nedeni de zor zamanlar geçirmiş olmalarıdır. Zor zamanlar geçiren insanların olumsuz bir dünya görüşü geliştirme olasılığı daha yüksektir. Bu ‘zalim dünyada’ çektikleri acıları çocuklarının çekmesini istemiyorlar.
Ebeveynliğin artılarını ve eksilerini rasyonel bir şekilde tartıp eksilerinin çok fazla olduğuna karar veren insanlar :

Belki de tüm paralarını kendilerine harcamak istiyorlar.
Belki de ilişkilerini bozma riskini almak istemiyorlar.
Belki strese karşı toleransları düşüktür.
Belki hayatlarında başka bir amaç katmanına ihtiyaçları yoktur.

Çocuk sahibi olmanın buna değmeyeceğine mantıklı bir şekilde karar verseniz bile, bu, çocuk sahibi olma isteğini hissetmeyeceğiniz anlamına gelmez. Zihniniz sürekli olarak sizi çekecektir:
“Ebeveyn ol.”
“Doğurmak.”
“Çoğalt.”

Tıpkı ergenliğe girdiğinizde karşı cinse karşı yoğun bir çekim hissetmeniz gibi. Zihniniz sizi bir ilişkiye girmeye itmeye çalışıyor. Bu baskıları görmezden gelmek kolay değil.

Hoşlandığını göremeyince üzülürsün. Reddedildiğinde depresyona girersin.
Bir ilişkiye girdiğinizde kendinizi mutlu hissedersiniz.

Zihninizin hayatınız boyunca sizinle oynadığı bu oyunun bir sonraki adımı üremedir. Zihninizin üreme dürtüsünü kolayca görmezden gelebileceğinizi düşünüyorsanız bir kez daha düşünün.
Doğanıza karşı çıkmanın boşuna bir çaba olduğunu süreç içinde fark edersiniz… Elbette çocuk sahibi olmayarak maliyetlerinizi düşürebilirsiniz ama peki ya zihninizin bir köşesinde sizi sürekli zorlayan, zihinsel huzurunuzu bozan o ses?
Bununla yaşayabilir misin?
Özellikle menopozdan sonra çocuk sahibi olamayan kadınlar için bu durum oldukça zordur. Erkekler çocuk sahibi olmayı sonsuza kadar erteleyebilir. Ancak bir kadın 30 yaşına geldiği anda biyolojik saatinin “tik tik takları” giderek daha da gürültülü hale gelir.
İçgüdülerinizin kölesi olmanız gerektiğini ima etmiyoruz Demek istediğimiz ;zihninin istediğini yaptığında mutlu olursun. Zihninizin istediğini yapmamak çoğu zaman üzüntüye, depresyona ve acıya giden yoldur.

Bir ilişkiye girme dürtüsünü hissetseniz bile, hazır olana kadar bunu yapmayın. Aynı şey çocuk sahibi olmak için de geçerli.

Çocuk sahibi olmanın maliyeti söz konusu olduğunda, hayatta sahip olmaya değer her şey stres ve endişeyi beraberinde getirir. İyi bir kariyeri veya ilişkisi olan herkese bunun kolay olup olmadığını sorun. Bunun hiç de kolay olmadığını söyleyecekler.

Onlara buna değip değmeyeceğini sorun, cevap kocaman bir “EVET!” olacaktır.