Esra’nın katil zanlısı: Kendisini daima ittim

Mersin’de kız arkadaşı Esra Asena Temir’i (27) döverek öldürdüğü gerekçesiyle tutuklanan Mustafa Bangiz (28) hakim karşısına çıktı. Sanık Bangiz, beyin kanaması sonucu ölen Temir’i sakinleştirmek için ittiğini öne sürerek “Bana vurmaya başladı, ben de sakinleştirmeye çalıştım. O benim yüzümü elleriyle tutunca ben de omzundan ittim, ‘Yeter artık’ dedim. Kendisini daima ittim” dedi.

OLAYDAN SONRA KAÇTI

Olay, geçen yıl 29 Haziran’da meydana geldi. İnşaat şirketi sahibi Mustafa Bangiz, argümana nazaran, Toroslar ilçesindeki meskenine geldiği, 1 yıldır birlikte olduğu sevgilisi Esra Asena Temir ile gezmeye çıktı. Arabada Bangiz ile Temir, bilinmeyen nedenle tartıştı. Mustafa Bangiz, sevgilisini dövdü. Başına ve bedeninin çeşitli yerlerine darbe alan Temir, Toros Devlet Hastanesi’ne kaldırıldı. Beyin kanaması geçiren Temir, kurtarılamadı. Olaydan sonra kaçan Bangiz, gözaltına alındı. Emniyetteki süreçlerinin akabinde adliyeye sevk edilen Mustafa Bangiz tutuklandı. Otopsi süreçleri sonrası morgdan alınan Esra Asena Temir’in cenazesi, Akbelen Kent Mezarlığı’nda toprağa verildi.

ESRA’YI YOL KENARINA BIRAKMIŞ

Mustafa Bangiz ile ilgili soruşturma tamamlandı. Hakkında ‘Kadına karşı taammüden öldürme’ kabahatinden iddianame hazırlanan Bangiz’in, ağırlaştırılmış müebbet mahpus cezasıyla yargılanması istendi. İddianamede, Temir’in aldığı ağır darbeler nedeniyle beyin kanaması sonucu hayatını yitirdiğine yer verildi. Bangiz’in, Temir’i hastaneye götürmek yerine yol kenarına bırakıp aile bireylerini aradığı ve onlar tarafından hastaneye götürüldüğü belirtildi.

‘YETER ARTIK’ DEDİM

Davanın birinci duruşması, Mersin Adliyesi 1’inci Ağır Ceza Mahkemesi’nde görüldü. Tutuklu sanık Mustafa Bangiz, duruşmaya Ses ve Manzara Bilişim Sistemi (SEGBİS) ile katılırken, avukatlar ve Temir’in ailesi ise salonda hazır bulundu.

Savunmasında maktulün, kız arkadaşı olduğunu anlatan Bangiz şunları söyledi:

– Bayram telaşı nedeniyle 4-5 katlı bir giysi mağazasında çalıştığı için kendisiyle görüşemiyorduk. Olay günü akşam da yurt dışından kuzenleri ve akrabaları geldiği için görüşememiştik. Kendisine konuklar uyuduktan sonra görüşmek istediğimi, benim konutumda kalabileceğimizi, işe oradan gidebileceğimizi söyledim. Daha evvel de bu halde buluştuğumuz olmuştu. Kendi aracımı onların meskeninin yakınında bir yere bıraktım. Kendisi de buluşmayı kabul ettiği için aşağı indi.

– İşe gideceği için kıyafetlerini ve çantasını da yanına almıştı. Onun arabasının direksiyonuna ben geçtim. O da ön yolcu koltuğuna geçti. Birlikte benim konutuma gerçek yola çıktık. Yoldayken halinde usulünde bir değişiklik vardı. Sonluydu. Bir husus varmış da söylemek istemiyor üzereydi. Konutlarımız 15-20 dakikada araçla varılabilecek yakın bir uzaklıktadır. Meskene yaklaştığımızda mevzudan bahsetmeye başladı.

– Beni bir aile dostumuzun kızından çok kıskanıyordu. Bundan ötürü da ortamızda daha evvel tartışma ve küskünlük olmuştu. Mevzuyu açtı. Bahseder üzere oldu. Konutun önüne geldiğimizde sesi yükselmeye başladı. Bana vurmaya başladı ben de sakinleştirmeye çalıştım. O benim yüzümü elleriyle tutunca ben de omzundan ittim, ‘Yeter artık’ dedim. Kendisini daima ittim.

“KUCAĞIMA ALIP MESKENE ÇIKARDIM”

Maktulün astım hastalığı olduğu için daima kendisine vurmaktan ve itmekten yorulduğunu kaydeden Bangiz argümanlarına şöyle devam etti:

– Bu müddet zarfında davranışları hiddetlendiğinde vakit zaman arabayı sağa geçip durduğum da oluyordu. Bayağı bir sakinleştirdikten sonra tekrardan konutun önüne geldik. Konutun önüne geldiğimizde elini yüzünü yıkayalım, hastaneye gidelim dedim, lakin ısrarla hastaneye gitmeyi kabul etmedi. Ağlamaktan gözleri şişti, burnu aktı. Bu halde hastaneye gidemem diye zıt karşıt konuşuyordu. Binanın kapısını açıp kendisini kucağıma aldım. Konuta çıkarken dahi hala söyleniyordu.

“BURNU KANIYORDU”

– Ayakkabılarını çıkardı. Kendisi yatak odasına yürüyerek geçti. Pencereleri ve klimayı açtım. Meskenin içerisinde dahi ben kolunu tutmak istediğimde beni itiyordu. Ben de ‘Şımarıklık mı yapıyorsun’ deyip yumuşatmaya çalışıyordum. Otomobilin içerisi karanlık olduğu için çok fark edememişim. Lakin konutta baktığım vakit kaşında, yüzünde, burnunda çizikler vardı. Burnu kanıyordu. Kendisi bu halde ne işe gidebilirdi ne de meskene gidebilirdi. Ben de annemden hastaneye götürmeye ikna etsin diye rica ettim. Kendisi kabul etmedi. Ben üzerimi değiştirdim. Annemi otomobille alıp geldim.

– Geldiğimizde tekrar şuuru yerindeydi lakin tekrar hastaneye gitmeyi kabul etmedi. Annem de ‘Kucağına al, hastaneye götürelim’ dedi. Bunun üzerine kucağıma alıp otomobile götürdüm. Aslında Toros Devlet Hastanesi bir sokak aşağımızdadır. Annesi ve ağabeyiyle ailelerimiz tanıştığı için annem de onlarla telefonda konuşmuş. Hastane önünde bir şeyler olmasın diye babam beni uzaklaştırdı. ‘Sen konuta geç’ dedi. Ben de yürüyerek meskene geçtim. Daima telefonla bilgi aldım. ‘İçeri aldılar, yüzüne gözüne bakıyorlar’ diye söylediler. Bana saldırmalarından korktuğum için Adana’ya gittim. Bir yere saklanmadım.

Avukatları ve şahitleri dinleyen mahkeme, eksiklerin giderilmesi, kalan şahitlerin dinlenmesi için duruşmayı erteledi.