Mert Aydın’ın kaleminden Dünya Kupası serüveni! Gözyaşlarıyla gelen zafer

Herkes, 1938 Dünya Kupası tertibinin Arjantin’e verileceğini düşünüyordu. Lakin Avrupa’daki karışıklığa karşın FIFA, turnuvayı Fransa’ya verdi. Uruguay ve Arjantin, durumu protesto ederek turnuvaya katılmadı.

Ancak Güney Amerika’nın gölgede kalan grubu Brezilya gelmişti turnuvaya. “Lastik Adam” lakaplı Leonidas’a güveniyorlardı. 4 yıl evvel olduğu üzere eleme yolu oynanıyordu Dünya Kupası ve Brezilya bu sefer birinci cinsten sonra konutuna dönmek istemiyordu. Polonya ile oynadıkları maç yıllarca unutulmayacak cinstendi. Olağan müddeti 4-4 biten maçı uzatmada 6-5 kazanıyordu Brezilya. Leonidas 3 golle yıldızlaşırken, İsveçli hakem Eklind’e yalvarıyordu çıplak ayakla oynayabilmek için. Karşı tarafta da Willimowski 4 gol atmıştı.

Maçta faşist selamı

4 yıl evvel el yordamıyla şampiyon olan İtalya, bu sefer daha sempatik bir ekiple gelmişti turnuvaya… Tekmeci Güney Amerikalılar yoktu. Meazza önderliğinde genç bir ekip kurmuştu Pozzo. Birinci çeşitte rakip Norveç’ti. Maç öncesi kriz yaşandı. İtalya Ulusal Marşı sırasında futbolcular faşist selamı verdiler. Tribünde olan ve ülkelerinden rejim nedeniyle kaçmış İtalyanlar, kendi kadrolarını yuhalıyordu. Uzatmada kazanılan 2-1’lik galibiyet pek umut verici değildi doğrusu.

Avusturya, Dünya Kupası’nda hazırlanırken Almanya ile birleşmişti. Bu zoraki birleşmenin sonucunda iki ülkenin ulusal grupları da birleşmişti. Lakin Kağıt Adam Sindelar, bu durumdan rahatsız olmuştu. Yaşını mazeret ederek kupaya gelmedi. Üstelik iki ekibin birleşme maçında Almanları sıkıntı duruma düşürdü. Kısa müddet sonra kuşkulu halde ölecekti Sindelar.

Alman Sepp Herberger, üstten gelen buyruklar nedeniyle alana 6 Alman ve 5 Avusturyalı ile çıkmak zorundaydı. Katenaçyo’nun temellerini atan Karl Rappan’ın İsviçre’sine 2-0 kaybedip elendiler.

İsveç gol oldu yağdı

İtalya, çeyrek finalde Belçika’yı deviren mesken sahibi Fransa ile oynuyordu. İtalyanlar olağanüstü bir futbol sergiliyordu. Santrfor Piola 2 golle yıldızlaşırken, 3-1’lik sonuçla yarı finale çıkıyordu son şampiyon.

İsveç, birinci cinste Almanya ile birleşen Avusturya’yı maç yapmadan geçmişti. Romanya’yı sürpriz halde eleyen Küba karşısında favoriydiler. Bir Dünya Kupası çeyrek finali için oldukça farklı bir sonuçla 8-0 kazanıyordu İsveç. Fransız gazeteci Emmanuel Gambardella şöyle yazıyordu, “5 gole kadar yaptığımız gazetecilikti. Sonrası ise yalnızca istatistik.”
Brezilya 4 yıl öncesinin finalisti Çekoslovakya ile oynuyordu. Bordeaux’daki maçta tekme yarışına girdi iki grup futbolcuları. Çek grubunda golcü Nejedly’nin bacağı, kaleci Planicka’nın sağ kolu kırıldı. Brezilyalı Machado ve Çekoslovak Riha, oyundan atıldı. Maç 1-1 bitti. Uzatmada da sonuç alınamayınca iş ikinci maça kaldı. Brezilyalılar, büsbütün yedeklerle çıktıkları o maçı 2-0 kazanıp yola devam ettiler.

Penaltıda şortu düştü

Brezilyalılar, kendilerine öylesine güveniyorlardı ki yarı finalde hafif sakatlığı bulunan Leonidas’ı oynatmama kararı almışlardı. Bu ortada rakiplerinin son şampiyon İtalya olduğunu hatırlatalım. İtalya zorluyordu Brezilya savunmasını. Evvel Colaussi 55’te attı golü. 5 dakika sonra İtalya, bu defa penaltı kazandı. Meazza, atış anında şortu düşmesine karşın penaltıyı gole çevirdi. Romeu’nun son dakikalarda attığı gol erdem sayısından ibaretti Brezilya için. İtalya, bu defa de finaldeydi.

“Çelik Takım” lakaplı İsveç, Macaristan önünde daha 35’inci saniyede 1-0 öne geçse de, 5-1 kaybediyordu. Zsengeller, Sarosi, Titkos üzere yıldızlarıyla Macarlar göz kamaştırıyordu. Maç izleyenler skorun rahatlıkla 10-1 olabileceğini anlatıyordu.
Üçüncülük maçında Brezilya, İsveç’i 2-0 geriden gelip 4-2 yenerken yarı finalde saklanan Leonidas 2 gol atıyordu. Turnuvanın gol hükümdarı olmuştu. Tahminen de ortaya savaş girmese tarihin en uygunu olarak anılacaktı.

Durduran değil atan İtalya

Finale süratli girdi İtalya. 6. dakikada Colaussi ile geldi gol. Ne var ki Macarlar, 2 dakika içinde Titkos ile beraberliği yakaladı. İtalya o 4 yıl öncesinin durdurmaya çalışan kadrosu değildi. Meazza ve Ferrari, oyuna yüklerini koydular. Piola ve Colaussi’nin golleriyle skor 3-1 oldu. İkinci yarıda da İtalya vardı alanda daima. Sarosi ve Piola’nın golleriyle skor 4-2 olmuştu.

Maç sona erdiğinde Meazza ağlıyordu. Yedek Monzeglio ağlıyordu. Andreolo coşmuş önüne geleni kucaklıyordu. Fakat hepsinden değerlisi, Vittorio Pozzo hüngür hüngür ağlıyordu. Bilmedikleri bir şey vardı. Bir Dünya Kupası daha izlemek için futbolseverler 12 yıl daha bekleyecekti.