İYİ Parti başkanı Meral Akşener, Büyük Taarruz’un yıldönümünde Afyon Kocatepe’de gerçekleştirdiği mitingden sonra gazetecilerin sorularını yanıtladı.
Akşener’in mitingde yaptığı lokal seçimlere başka girme daveti toplantının gündemini oluşturdu. ÂLÂ Parti’nin İstanbul ve Ankara başta olmak üzere büyükşehirlerde farklı aday çıkarıp çıkarmayacağı sorusu Akşener’e soruldu.
Akşener, artık ittifak olarak ortak adaylar belirlenmesine karşı olduğunu, her yerde tek başına seçime girecekmiş üzere çalıştıklarını söyledi.
Akşener, “İttifaklar üzerinden lokal seçime gidilirse tıpkı o’culuk bu’culuk üzerinden birbirimizi yediğimiz, insanların muhtaçlıklarının nasıl karşılanacağının konuşulmadığı bir seçim olur. Buna karşıyız” dedi.
Ancak Akşener, yerelde işbirliğine tümden kapısını kapatmadı. “Bazı yerlerde birtakım mutabakatlar yerelde olabilir. Onları şimdi konuşmuş değiliz” dedi.
– Her vilayette belediye lider adayı çıkarma kararınız İstanbul ve Ankara’yı da kapsıyor mu?
Biz her yerde tek başına girecekmişiz üzere çalışma yapıyoruz. Yerelde teşkilatlar birbiriyle çalışma yapabilir. Bugünden bir şey söylemek mümkün değil.
“İTTİFAK İŞİ TÜRKİYE’Yİ UÇURUMA GÖTÜRÜYOR”
Partimizin görüşü şu: Her bir ilçe, belde, kent, her neyse kendi adaylarımızla gitmeye yönelik organize olmak. İttifak işi Türkiye’yi uçuruma götürüyor. Fakat birtakım yerlerde kimi muahedeler yerelde olabilir. Onları şimdi konuşmuş değiliz.
– Partilerin bir ortaya gelmesi suretiyle ortak aday belirlenmesi gibi…
“Bir ortaya gelme suretiyle” diye bir şey yok. Babacan dedi ki “Kimseden talepte bulunmadık, bizden talepte bulunuldu.” Nedim Yamalı, “CHP tabanını memnun etmek mecburiyetinde değiliz” dedi. Haklı. Zira onları Kılıçdaroğlu davet etti. Biz de icabet ettik. Oluşturduğumuz sistemi yeteri kadar anlatamadık. Ve kaybettik. Artık neyi kaybettik biz? Partili cumhurbaşkanlığı sistemini değiştirme aksiyonunu kaybettik. Üçüncü sefer onaylanıyor. O talihi kullanamadık. “Şu hatalı, bu suçlu” demiyorum. Daima birlikte ortağız. Lakin elini yıkayıp çıkmak olamaz.
– Cumhurbaşkanı adayı gösterdiğiniz isimlerin karşısına aday çıkaracak mısınız?
Bu arkadaşlarımızın ekspertizinin eksik olduğu, fazla olduğu üzerinden bir şey söylemiyorum. O gün geldiğinde bakılır amma velakin çıkarıldığı takdirde aday gösterdiğimiz kişi ne üzerinden konuşacak? Proje üzerinden. İttifaklar üzerinden lokal seçime gidilirse birebir “o’culuk bu’culuk” üzerinden birbirimizi yediğimiz, insanların muhtaçlıklarının nasıl karşılanacağının konuşmadığı bir seçim olur. Biz buna karşıyız.
– “Akşener oy kaybettirdi” suçlaması için ne söylersiniz?
Bu başla gidin askere, alırsınız tezkere. Artık biz o gün (3 Mart 2023’teki Altılı Masa toplantısı) usul tespit etmek üzere gittik. Adayın nasıl belirleneceği konuşulacaktı. Birinci teklifim şuydu: Her parti birer güvendiği şirketi göstersin, herkes “şunlar şunlar” diye isim versin. Bakılsın. Kim çıkarsa kabulümüzdür.
Birdenbire ‘kim olsun’a geçti iş. Bana geldi kelam. Ben teklifte bulundum. Dedim ki “İki arkadaşımız (İmamoğlu ve Yavaş) babamın oğlu değil.” Bu insanları vatandaş istiyor. Kabul görmedi. Dendi ki “Meral Hanım kabul etmiyorsa biz beşimiz imzalayalım.” Ne oldu? Ben masayı yıktın mı? “Beş kişi imzalayalım. Meral Hanım imzalamasın.” Bu ne manaya gelir? “Gideyim o zaman” dedim. İki arkadaşımız devreye girdi. O metni yazdık, partimle konuşmam üzere. Ve o sert konuşma çıktı. Konuşmayı kendim yazdım. Günahı-sevabı bana ilişkin.
İki gün geçti. Gece İmamoğlu beni aradı. Dedi ki “Biz gelmek istiyoruz.” Geldiler. Tekrar sordum, her ikisine de birbirinin yanında.
– Ne sordunuz?
“Aday olmaz mısınız?”
– Ne dediler?
Orası kalsın. Neyse, reddetmişler demek ki. Söylemem gerekmiyor arkadaş.
– İki belediye liderine kırgınlığınız var mı?
Kimseye kırgınlığım yok. Kendimi anlatamama ve partimin duruşunu iletememe üzere bir meselem var.
– Şu kuralla mı masaya döndünüz: “İki belediye lideri cumhurbaşkanı yardımcısı olacak.”
Orta yol bulmak için Kemal Bey’in bilgisi dahilinde birtakım şeyler söylediler. Orada en çarpıcı olanı şuydu: Yetkili ve icracı iki lider yardımcılığı. Onlar beni ikna etti. Bizim milletvekilleri, kim varsa, topladım ve teklifi anlattım. Tolga Akalın, Rıdvan Uz, Bilge Yılmaz (hariç)… Ümit Dikbayır baktı, bilemedi, aslında karşıydı masaya oturmama. Başkaları “Evet” dedi.
– Yavuz Ağıralioğlu?
Evet. O da evet dedi. Baht utansın. Partim karar aldı, gittim. Gittiğim vakit bütün arkadaşların bu işi bildiğini zannediyordum. Yani iki arkadaşımızın tesirli ve icracı olarak masaya oturduklarını… Hatta ben ne zannettim? Muhtemelen biz de bir istişare heyeti haline döneriz. Gittim masaya oturdum. Babacan’ın bundan bilgisi olmadığı ortaya çıktı. Ve karşı çıktı. İşte, bir noktada uzlaşıldı.
2016’da açılan davanın üstüne partinin kurulmasında yer almışım, genel lider olmuşum. Millet İttifakı’na katılmışım. Kocamın, oğlumun, etrafımın; neyim var, neyim yok, araştırılmış. Bir kısım arkadaşın “Erdoğan’la anlaşmış” demesi kadar incitici bir şey yok. En dehşetli vakitlerde uzlaşmamışım da… Çok ayıp. Yedi yıldır çektiğim eziyeti herkes biliyor. Konutum basıldı ya daha ne olsun. En ufak bir şeyde sigaya çekilme, garanti verme mecburiyetinde kalma. Artık canı isteyen, can istediği biçimde konuşabilir. Biz yolumuza bakacağız.
– İttifak çatısı altında seçim birliği olmaz fakat mahallî seviyede iş birlikleri olabilir mi?
Cumhur İttifakı etle tırnak üzere, onları ayırıyoruz. Seçimlerde gördük ki farklı olmaya tahammül yok. Tekleştiği, aynılaştırılmaya çalışıldığı süreçten geçtik. Kimseye yararı olmadı. Millet ya da Cumhur İttifakı genel seçim için 50+1 bir sebebiyle geçerli. Ancak mahallî seçimde bu türlü bir durum yok. Ne oluyor? Aday çıkarmıyorsunuz? Oy tamamlama haline dönüyor. Bu bir ittifak olmuyor. Bu şehirsel bir işbirliği. Orada sorun yok. Fakat bir şeye zorlanıyor, farkında değil kimse. Tıpkı bu türlü altı kişi rap rap rap rap gideceğiz, Türkiye’yi paylaşacağız. Bu türlü bir durum yok. Bir davet yaptım. İnşallah ulaşır. Bütün partiler farklı başka girsin. Ve yerelde şu’culuk bu’culuk üzerinden değil, hizmetler üzerinden. Esasen seçmen o vakit farklı farklı oy kullanabiliyor. AK Partili öteki partinin seçmenine oy verebiliyor. Bütün partiler açısından bu türlü bir durum olabiliyor. Bu, Türkiye’yi rahatlatır.
– Kentlerde işbirliği yapılabilir mi?
Tabii ki yapılır. Çok açık söyledim.
“MHP HENDEK OLDU”
– İstanbul kaybedilirse faturasının size çıkartılması ihtimali çok yüksek.
Çıkarsa çıksın. Bizim aldığımız oy CHP’den mi? Hayır. Azıcık bir puan artsın, niçin hesaplar bozuluyor? Birbirimize geçirgenlik yok bilinenin bilakis. Yankı odası olmamış olsaydı AK Parti’den kopan seçmen bize gelebilirdi. MHP hendek oldu.
– Ümit Özdağ’la bâtın protokolden haberdar mıydınız?
Hayır, nitekim haberim yoktu. Biz 17 Mayıs’ta toplandık. Kemal Beyefendi bize Sinan (Oğan) Beyefendi, Ümit (Özdağ) Beyefendi üzere arkadaşlarla görüşmek istediğini söyledi. “Görüşebilirsiniz” dedik. Ben Muharrem İnce ile de görüşmesini istedim. Lakin İçişleri Bakanlığı konusundan vallahi bilgimiz yok. Hiç kimsenin bilgisi yok.
Daha enteresan bir şey söyleyeyim. Özdağ, 24 Mayıs’ta bir gün önce “İçişleri Bakanı olursam” dedi. Bunu bana sordular. Kemal Bey’in görüşmeleri yapmakta özgür olduğunu, İçişleri Bakanlığı’nı vermeye kalkışırsa da kendi sistemi içinden verebileceğini söyledim. Buradayız.
– Bakanlık kontenjanını kastediyorsunuz…
Onu söyledim.
“İKİ ERKEĞİN BİRBİRİNE EMANET ETTİĞİ BİR DURUM”
– Zımnî protokol imzalanmasını nasıl yorumluyorsunuz?
Kemal Bey’le Ümit Beyefendi protokol imzalıyor. Davutoğlu, Kemal Bey’i arıyor. “Yok bu türlü bir şey” diyor. Sonra Karar TV’ye çıkıyor Davutoğlu. Orada bunu söylüyor. Kemal Beyefendi hatırlamış mevzuyu, (Davutoğlu’na) anlatıyor. Sonuç prestijiyle (Kılıçdaroğlu) televizyona çıkıyor. Diyor ki, “Birbirimizin namusuna…”
Son periyotta Türkiye’de enteresan şeyler oluyor. Ben DYP’nin Tansu (Çiller) Hanım’la özdeşleşmiş bir politikacıydım. Ayrıldığımızdan itibaren çok şeye vakıf olmama karşın, ne Çiller hakkında, ne DYP hakkında ve MHP’ye geçmeme karşın bana emanet edilmiş hiçbir şeyi konuşmadım. Hiçbir arkadaşımız, ayrılan hiçbir arkadaşımız da konuşmadı. O yılların Türkiye’siyle bu yılların Türkiye’sinin geldiği nokta üzerinde çok düşünüyorum. Dönersek namus problemine; bu iki erkeğin birbirine emanet ettiği bir durum. Birisi diyor ki, “Bu iş böyleydi.” Benim karışmam, laf söylemem çok yanlışsız değil.
– Protokol imzalanmadan evvel size sorulmalı mıydı?
Benim için fark etmez. Sorulsa ne olur? Sorulmasa ne olur?
– Bahçeli’nin komşu olma daveti hakkında ne düşünüyorsunuz?
Bugün de benim çağrım oldu artık Bahçeli’ye. Yalnız girmek üzere. Bakalım ne diyecek. Umarım Semih Yalçın küfür etmez.
