Anne doğum yaptı ardından babaya dönüp ‘özür dilerim’ dedi

Kendi ailenizi kurmak, çoğu zaman bir çiftin evlendiğinde dört gözle beklediği şeylerin başında gelir. Çocuk sahibi olmak ve onları yetiştirmek hayatın zevklerinden sadece biridir. Ebeveynlik kolay değildir ama kesinlikle ödüllendiricidir.

Bu çift için birlikte bir aile kurmak her zaman en büyük hayallerinden biri olmuştur. Ancak bu baba bebeğini ilk kez kucağına aldığında, bir şeylerin ters olduğunu hemen hissetti. Hangi sırrın açığa çıkmak üzere olduğu hakkında hiçbir fikri yoktu.

Aşk kuşlarıyla tanışın

Eliza ve Ben sonsuza kadar birlikte olacaklarını bildiğiniz türden bir çiftti. Uzun yıllardır sevgili olarak birlikteydiler ve bunu bir sonraki seviyeye taşıyacaklarından kimsenin şüphesi yoktu.

Nitekim çift, uzun yıllar süren birlikteliklerinin ardından nikâh masasına oturdu. Hayatlarının yeni bir bölümüne birlikte başlamak üzereydiler ve kendi ailelerini kurmayı dört gözle bekliyorlardı. Hayalleri gerçek olmuştu.

Çocuk sahibi olmaya başlamak istiyorlardı

Genç çift büyük bir aileye sahip olmayı hedefliyordu. Düğünden birkaç ay sonra hemen ilk bebeklerine sahip olmak için çalışmaya başladılar. Ancak aylar geçti ve hiçbir gelişme olmadı. Aradan iki yıl geçtiğinde Eliza ve Ben endişelenmeye başladı. Yanlış giden bir şeyler mi vardı?

Bebek sahibi olma hayallerini gerçekleştirmeye kararlı olan çift, doktora gitmeye karar verdi. Bir sorun olup olmadığını ve bu konuda yapabilecekleri bir şey olup olmadığını görmek istediler. Doktor, Ben ve Eliza üzerinde birkaç test yaptıktan sonra sonuçları vermek için geri döndü.

Başka seçenekler de vardı

Haberler kötüydü. Testler Ben’in kısır olduğunu gösteriyordu. Eğer çocuk sahibi olmak istiyorlarsa, başka bir yolla hamile kalmaları gerekiyordu. Ben ve Eliza şok olmuşlardı. Bu ihtimali akıllarına hiç getirmemişlerdi ve çok üzgünlerdi.

Doktor çocuk sahibi olmayı çok istediklerini görebiliyordu. Onlara ne yapabilecekleri konusunda birkaç seçenek sundu ve kendileri için en iyi olan durumu seçebilmeleri için düşünmeye zaman ayırmalarını tavsiye etti.

Kendi çocuğunu taşımak istiyordu

Önlerinde birkaç seçenek vardı ve her biri çok pahalıya mal oluyordu. Ancak bu, hayallerinin gerçekleşmesi için ödemeye hazır oldukları bir bedeldi. Ben en iyi seçenek olarak evlat edinmeyi düşündü. Zira bir arkadaşları kısa süre önce iki erkek çocuk evlat edinmişti ve her şey yolunda görünüyordu.

Ama Eliza aksini düşünüyordu. O hâlâ çocuk sahibi olabilirdi, bu yüzden kendi çocuğunu taşımak istiyordu. Biyolojik olarak kendisine ait bir çocuk sahibi olmayı denemek istiyordu. Eliza bir çocuk taşımak istediğine göre, onlar için bir sonraki en iyi çözüm bir sperm bağışçısı bulmak olacaktı.

İmkansız bir hayal

Bir sonraki adıma karar verme süreci Ben için zordu. Her zaman kendi çocuğuna sahip olmayı hayal etmişti ve bu hayalden vazgeçmek o kadar da kolay değildi. Eliza kendi çocuğunu taşıyacaktı ve onu annelik sevincinden mahrum etmek Ben için bencillik olurdu.

Birkaç gün içinde Ben, biyolojik baba olma yerine ebeveyn olma arzusuna öncelik vermeye karar verdi. Ne de olsa biyolojik baba olması imkânsızdı. Ben’in de onayıyla, çiftin doğru sperm bağışçısını seçme sürecinden geçmesi gerekiyordu.

Sperm bağışçısı seçimi

Görünüşe göre bir sperm bağışçısı seçmek beklediklerinden daha zordu. Çift, sperm bağışçısı olarak belirli bir kişiyi seçebilir veya sperm bankasından seçim yapabilir. Ben ve Eliza, akıllarında herhangi biri olmadığı için ikinci seçeneği tercih etti.

Doktor onlara sperm bağışçısının sahip olmasını istedikleri özellikleri işaretlemeleri gereken bir form verdi. Doğal olarak Ben’e en yakın fiziksel nitelik ve özellikleri seçtiler. Çocuğun Ben’e mümkün olduğunca benzemesini istiyorlardı.

Beklemeleri gerekti

Ben ve Eliza’nın başvuruyu birlikte yapmaları gerekiyordu ama Ben işteyken Eliza başvuruyu yapmıştı bile. Ben bunu önce tuhaf buldu ama üzerinde fazla durmadı. Sadece yakında baba olacağı düşüncesiyle heyecanlanmıştı.

Başvurularıyla ilgili herhangi bir haber almaları için birkaç hafta beklemeleri gerekti. Bu Ben’i şaşırtmıştı çünkü doktorun sadece birkaç gün süreceğini söylediğini hatırlıyordu. Eliza sperm bankasının irtibat kişisiydi ve Ben’e sabırlı olması konusunda telkinde bulundu.

Anonim sperm bağışçısı

Nihayet tercihlerine göre bir sperm bağışçısı seçildiğinde, sperm bankasından randevu aldılar. Ben bağışçının neye benzediğini görmek istiyordu ama sperm bankasının bunu yapmasına izin verilmiyordu. Sadece bağışçının özelliklerinin bir listesini verebileceklerdi.

Çoğu sperm bağışçısı kimliklerini gizli tutmayı tercih ediyor. Eliza ve Ben için seçilen bağışçı da muhtemelen bunu istemişti. Ben bu konuda pek emin değildi ama Eliza bağışçının tercih ettikleri özelliklerin hemen hemen hepsine sahip olduğunu, dolayısıyla her şeyin yolunda gideceğini söyledi.

Şüphelerini bir kenara bıraktı

Ben Eliza’nın tüm bu süreçle ilgili bu kadar rahat görünmesine gerçekten şaşırmıştı. Söz konusu olanın potansiyel çocukları olduğu düşünüldüğünde, bağışçı hakkındaki her bir ayrıntıyı nasıl bilmek istemezdi ki?

Öte yandan, belki de Eliza’nın her konuda sakin ve kendinden emin olması en iyisiydi. Ben kendi şüpheleriyle onu endişelendirmek istemiyordu, bu yüzden sessiz kalmaya karar verdi. Önemli olan, kendi çocuklarına sahip olma hayallerine daha da yaklaşmış olmalarıydı.

Başarılı bir hamilelik

Birkaç hafta sonra Ben ve Eliza hamilelik testi yapma zamanının geldiğine karar verdiler. Sperm bankasıyla olan randevularından beri en iyisi için dua ediyorlardı. Eğer hamilelik başarısız olursa, bu en baştan başlamak zorunda kalacakları anlamına geliyordu ve bu da birikimlerinin bir kez daha heba olması demekti.

Ben ve Eliza’nın şansına, hamilelik testi Eliza’nın artık hamile olduğunu doğruladı. Ben hemen doktorla bir randevu ayarladı ve doktor Eliza’nın hamile olduğunu doğruladı. Sonunda anne baba olacaklardı. Bu, kendi çocuklarına sahip olma hayallerinin ilk adımıydı.

Endişeler geri geldi

Ancak şüphelerin ve endişelerin Ben’i bir kez daha endişelendirmesi uzun sürmedi. Biyolojik olarak akraba olmadıkları için çocukla bağ kuramayacağından endişe ediyordu. Ya çocuk büyüdükçe her şey değişirse?

Aylar geçtikçe tüm olumsuz düşünceler onu etkilemeye başladı ve gerçekten neyin önemli olduğunu gözden kaçırmaya başladı. Hamileliği belli olmaya başlayan Eliza’nın yanında olmak Ben için zorlaşmıştı. Kendisini dışlanmış ve ihmal edilmiş hissediyordu.

Takıntı

Bir gün Ben, pervasız ve dengesiz bir karar verdi. Sperm bağışçısını bulmayı kendine görev edindi. Nedense Ben, sperm bağışçısını görürse, çocuğun neye benzeyeceğini bilme şansının daha yüksek olacağını ve bunun tüm endişelerini gidereceğini düşünüyordu.

Ben’in bu konuyu takıntı haline getirmesi uzun sürmedi. Sperm bankasının onlara verdiği bilgilere dayanarak araştırma yapmaya başladı. Her şeyi Eliza’dan saklamaya çalıştı ancak bu sadece birkaç gün sürdü. Eliza durumu öğrendi ve Ben’in bu kadar meraklı olmasını onaylamadı.

Zor bir hamilelik

Ben’in davranışları Eliza’yı endişelendirmeye başlamıştı ama kendini sakinleştirmesi gerekiyordu. Bu olumsuzluğun hamileliğini etkilemesini istemiyordu. Ne de olsa yakında bebeklerini dünyaya getirecekti. Bu yaşanan olayların bebeğinin sağlığını etkilemesini istemiyordu.

Ancak hamileliğinin son birkaç ayında bir komplikasyon ortaya çıktı. Eliza beklenmedik bir şekilde o kadar kilo kaybetmişti ki doktor onun ve bebeğin hayatından endişe ediyordu. Zayıflamış haliyle bebek savunmasız kalabilir ve daha da kötüsü Eliza ölebilirdi.

Erken doğum

Eliza sekiz buçuk aylıkken erken doğum yapmak zorunda kaldı. Ben endişeliydi. Eliza hastalanmamış olsa da hâlâ zayıf olduğu için doğum ayrı bir meseleydi. Doğumhaneden gelecek haberleri beklerken tek yapabildiği dua etmekti.

Hemşirelerden biri ona sezaryen yapmak zorunda olduklarını söyledi. Eliza çok zayıftı, bu yüzden normal bir doğum söz konusu olamazdı. Ben hemen endişelendi. Eliza’nın çocuklarını doğal yollardan dünyaya getirmek istediğini biliyordu. Ama bunun en iyisi olduğunu da biliyordu.

Bir oğlan!

Birkaç saat sonra doktor nihayet doğum odasından çıktı ve ona Eliza ile kendisinin bir oğulları olduğunu söyledi. Eliza iyiydi ama dinlenmesi gerektiği için henüz onu göremezdi. Ancak Ben, bazı temel testler yapılmadan önce bebeğini birkaç dakikalığına kucağına alabildi.

Hemşire Ben’e bebeğini verdiğinde, Ben onu kucağına aldı ve tüm endişelerinin kaybolduğunu hissetti. Duygu seline kapılmıştı. Artık bir oğlu vardı ve Ben onu çok seviyordu. Birdenbire biyolojik babası olmamasının hiçbir önemi kalmamıştı.

Bir şeyler dönüyordu

Ben nedense bebeğin kendisine çok benzediğini hissetti. DNA’sı bebeğin hiçbir yerinde olmadığı için bu imkansızdı. İşler beklediğinden daha iyi sonuçlanmıştı. Hemşirelerden biri de aynı fikirdeydi ve hatta Ben’e bir bağışçı kullandıklarını asla anlayamayacağını söyledi.

Eliza ziyaretçi kabul edebilecek duruma geldiğinde, hemşire karısını ziyaret edebilmesi için bebeği Ben’den aldı. Şaşırtıcı bir şekilde, Eliza’nın ilk ziyaretçisi o değildi. Ağabeyi Joshua da oradaydı. Aileden biri olmasına rağmen Ben, Eliza’nın doğumdan sonra ilk gördüğü kişinin Joshua olmasını tuhaf bulmuştu.

Beklenmedik bir itiraf

Odadaki hava çok garipti. Joshua onun gözlerinin içine zar zor bakabiliyordu ve çok geçmeden Eliza ağlamaya başladı. Ben’in kafası daha da karışmıştı. Eliza onun elini tuttu ve özür dilemeye başladı. “Sana daha önce söylemek istedim ama yapamadım.”

Eliza daha sonra formu hiç göndermediğini anlatmaya başladı. Ben’e benzeyen bir çocuk istiyordu, bu yüzden aklına gelen tek seçenek Joshua’yı sperm donörü olarak seçmekti. Yakın bir genetik eşleşme elde etmenin tek yolu buydu.

Sır

Josh bundan pek emin olmasa da sonunda Eliza tarafından ikna edilmişti. Eliza’nın Ben’e benzeyen bir çocuğu ne kadar çok istediğini görüyordu. Sperm bankasıyla olan sürecin bu kadar uzun sürmesinin nedeni buydu. Evrak işleriyle uğraşmaları ve Joshua’nın kimliğini gizlemeleri gerekiyordu.

Ben’in bunu öğrenirse asla kabul etmeyeceğini biliyorlardı. Başka kimse bilmiyordu – Ben’in ailesi bile. Eliza Ben’in nasıl tepki vereceğinden öylesine korkmuştu ki, yaptığı şey için ona çok kızacağına ikna olmuştu.

Mutlu son

Ben’in gülümsemesi onu şaşırtmıştı. Bunu muhtemelen onaylamayacağı doğruydu ama şimdi bebeği kucağına aldığı için bu konuda kendini iyi hissediyordu. Artık bebeğin gerçekten kendisiyle akraba olduğunu bildiğine göre, bir bağlantı kuramayacağına dair tüm endişeleri nihayet ortadan kalkmıştı.

Ben ve Eliza oğullarına Joshua’nın adını verdiler. Ben her şeyin yolunda gitmesinden dolayı çok mutluydu ve Eliza da rahatlamıştı. Her şey yolunda gitmişti ve şimdi Josh’u birlikte büyüttükleri her saniyenin tadını çıkarabilirlerdi.