Avustralya Yağmur Ormanlarında saklı ‘İntihar Bitkisi’ Gympie-Gympie’ aldatıcı derecede yumuşak ve haince zehirlidir..

Gympie Gympie , İngiltere’nin Northumberland kentindeki 100’den fazla tehlikeli bitkinin yetiştiği Alnwick Zehir Bahçesi’nde sergilendi . Bahçe kapısında bir kafatası, çapraz kemikler ve uğursuz bir yazı olan ” Bu bitkiler öldürebilir .”
Gympie-gimpy, Avustralya ve Endonezya’nın yağmur ormanlarında yaygın olarak bulunur ve bu bitkiye dokunmak bile kişinin haftalarca acı çekmesine neden olabilir .
Son zamanlarda bilim adamları, toksinin örümcek ve akrep zehirine benzediğini ve moleküler yapısının, kurbanın ağrı reseptörlerini tekrar tekrar etkilemesine ve dolaşmasına izin verdiğini keşfettiler.
Bitki küçük tüylerle kaplıdır, dolayısıyla elinizi onun üzerinde gezdirip cilde dokunduğunuzda, tüyler derinin altına girerek zehir enjekte eder, bunun acısını aynı anda hem elektrik çarpması hem de yanık olarak tarif edilir .

Gympie-gympie cam altında saklanıyor çünkü bitki tüyleri kaptan dışarı uçarsa ciddi alerjilere neden olabilir.
Ziyaretçilere yalnızca gezi sırasında izin verilmektedir ve bitkileri koklamaları, dokunmaları ve denemeleri yasaktır.
Ziyaretçilerin bahçede yürürken zehirli dumanları solumaktan dolayı bilincini kaybettiği bilinen durumlar vardır.

Gimpy-gimpy Bitkisi Hakkında İlginç Gerçekler
Gympie-gimpy, ısırgan otu familyasına ( Urticaceae ) ait bir tür batan çalı türüdür . Adını 1860’larda kurulmuş bir altın madenciliği merkezi olan Avustralya’nın Gympie kasabasından alıyor.
Bu bitki Avustralya’nın kuzeydoğu bölgelerinde, Moluccas’ta ve Endonezya’da bulunur . Tropikal yağmur ormanlarında, yolların ve derelerin yakınında yetişir. Yüksek rakımlı ormanlarda, bol güneş alan ve kuvvetli rüzgarlardan korunan habitatlarda bulunabilir.
Gympie gimpy, Avustralya’daki en zehirli batıcı bitki türüdür .
Büyük kalp şeklinde yaprakları olan zehirli bir bitkinin boyu 3-5 metreye kadar büyüyebilir .
Bitkinin tamamı zehir dolu tüylerle kaplıdır . Dendrocnide moroides’in her bir kılı bir yapraktan veya gövdeden kolayca ayrılır, cildi deler ve bir nörotoksin salgılar.
Tüyler o kadar küçüktür ki, temas halinde hemen hemen deride kaybolurlar ve temastan aylar sonra bile ağrıya neden olmaya devam edebilirler .
Bitki etrafındaki havaya gizlice tüy döker, dolayısıyla bu sinsi bitkinin çok yakınında olsanız bile toksik maruziyet riskiyle karşı karşıya kalırsınız.

Gympie-gimpy’nin küçük beyaz veya morumsu kırmızı çiçekleri ve yaprakların altında bulunan parlak pembe veya mor sulu meyveleri vardır. Meyveler yenilebilir, ancak yalnızca tüylerin dikkatlice alınmasından sonra.
Gimpy-gimpy’nin neden olduğu ağrı genellikle bir insanın hayatta yaşayabileceği en kötü acılardan biri olarak tanımlanır. Duygular aynı anda 30 yaban arısı sokmasına benzetilmektedir .

Cilt kızarır ve şişer, gözler ve burun sulanır, kişi nefes almakta zorlanır ve dayanılmaz bir ağrı hisseder.Ağrı daha da kötüleşir ve yaklaşık 30 dakika sonra doruğa ulaşır, ancak aylarca sürebilir .

Avustralya’nın Zehirli Bitkisi
Bir bitki sadece ona dokunduğunuzda zarar veremez. Yakınında uzun süre kalmak bile burun kanamalarına, solunum yollarının zarar görmesine ve şiddetli hapşırıklara neden olur .
Uzmanlar, mağdurlara enfeksiyon bölgesini çizmemelerini tavsiye ediyor, çünkü bu, kılların tahrip olmasına ve cilde daha fazla nüfuz etmesine neden olabilir.
Gympie, bitki ölmüş olsa bile acı verebilir ve toksisiteye neden olabilir. Toksin inanılmaz derecede kalıcıdır; o kadar ki vücutta iki yıla kadar ağrıya neden olabilir. Bir asır öncesine ait kurutulmuş numuneler bile ele alınırsa yıkıcı etkilere sahip olabilir.
Gimpie tarafından üretilen nörotoksin köpekleri, atları ve insanları öldürebilecek kapasitededir . Bu bitkiyle zehirlenme sonucu deliren atların hikayeleri var. Hayvanlar acılar içinde ölüyor, hatta inanılmaz acılar altında uçurumlardan atlayarak hayatlarına son veriyorlardı.
Bazı Avustralyalı memeliler (yeşil keseli sıçan), kuşlar ve böcekler (kurtlar, krizomelid böcekler ve bazı kelebek türleri), hiçbir belirgin yan etki olmaksızın sakatat yiyebilirler.

Acı veren bu bitkinin panzehiri yoktur.

Anlaşılmaz Acı Hikayeleri

Neden olduğu şiddetli acıya ilişkin ilk anlatımlardan biri, 1866’da AC Macmillan adlı bir araştırmacıdan geliyor. Macmillan, Kuzey Queensland’i araştırırken yük atını “soktuğunu, atın sinirlendiğini ve iki saat içinde öldüğünü” bildirdi.
Doktora derecesini alırken bitkiyi inceleyen bir böcek bilimci ve ekolojist olan Marina Hurley. 1980’lerin sonunda Queensland’de, spor salonu-spor salonunun acısını “hayal edebileceğiniz en kötü acı türü – aynı anda hem sıcak asitle yakılmak hem de elektrik çarpması gibi” olarak tanımladı.
Cyril hikayeyi anlatacak kadar hayatta olsa da bunu yapmayan daha az şanslı bir asker tanıyordu. Bu bitkinin gazabını hisseden diğer şanssız asker ise bu acıdan kurtulmak için kendini vurdu.
Hurley ayrıca Queensland’li bir ormancının zehirli sokmalardan dolayı iki yıl boyunca acı çektiğini de duydu. Başka bir ormancı olan Les Moore, bitki tarafından yüzünden sokulduktan sonra birkaç gün boyunca görme yetisini kaybetti.
Neyse ki, bugün çalılara gönderilen ormancılara, bu canavar bitkiden korunmalarına yardımcı olmak için eldivenler, solunum maskeleri ve antihistamin tabletleri veriliyor. Ancak buna karşı dayanıklı olan ve hatta onunla yemek yemeyi seçen bazı canlılar var.

Bazıları İçin Bir Yemek ve Potansiyel Bir Savaş Silahı

Şaşırtıcı bir şekilde zehirli çalıları yiyebilen canlılar var. Bunlar arasında gece yaprak yiyen krizomelid böceği ve hatta kırmızı bacaklı pademelon olarak bilinen küçük bir keseli hayvan da bulunmaktadır.
İnsanlar gympie-gympie’nin sulu meyvesini yiyebilir , ancak yalnızca kıllarının her birini düzgün ve özenli bir şekilde almaya zaman ayırmışlarsa.
Sonra bunu biyolojik silah olarak kullanmayı düşünenler var.
1968’de İngiliz Ordusu bitkiye büyük ilgi gösterdi ve nörotoksini biyolojik bir savaş silahı geliştirmek için kullanmakla ilgilendikleri yönünde bazı iddialar vardı.
Ancak bunu yaptıklarına dair hiçbir kanıt yok; ya bu sadece bir söylentiydi ya da tüm kanıtları yok ettiler. Biyolojik bir savaş silahı geliştirmeyi başarsalar bile bunu yapmak, Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra bu tür silahların kullanımını yasaklayan 1925 Cenevre Protokolünün ihlali anlamına gelecektir.