Bir yıl oldu, acı hâlâ birebir…

Merkez üssü Kahramanmaraş’ın Pazarcık ve Elbistan ilçeleri olan, 11 ili etkileyen 7,7 ve 7,6 büyüklüğündeki sarsıntıların yaraları sarılıyor.

Depremlerin akabinde yine hayata tutunmaya çalışan afetzedeler, kayıplarını, kentin cadde ve sokaklarında enkaz altında kalan anılarını ve sarsıntı gününe ilişkin acı dolu kıssalarını birinci günkü üzere zihinlerinde taşıyor.

Geçen bir yılda tarifsiz hisler yaşayan, yaşadıklarını anlatmakta zorlanan Kahramanmaraş ve Hatay’daki konteyner kentlerde kalan afetzedelerin yaptığı röportajlar sırasında en fazla kullandıkları söz “korku” oldu. Afetzedeler bunun yanı sıra “hüzün”, “çaresizlik”, “ölüm”, “kıyamet”, “endişe”, “felaket”, “acı”, “umut” ve “kayıp” sözlerini de sarf etti.

Afetzedelerden Sultan Dana, Kahramanmaraş’ta sarsıntılarda ablasını ve yeğenlerini kaybettiğini belirterek, son bir yılın kendisi için çok hüzünlü geçtiğini söyledi.

Sonrasında umuda tutunduklarını anlatan Dana, “İki kız yeğenim şu an bizimle birlikte. Birisi enkazdan 6 gün sonra çıktı. Bu yüzden o bize umut oldu, yeğenlerim umut oldu. Son bir yıl bizim için hüzünlü geçti. Bundan sonrası hoş geçer inşallah.” dedi.

“BENİM SÖZÜM BİZİ HAYATTA TUTAN İÇİMİZDEKİ UMUT”

Kahramanmaraş’ta konteyner kentte kalan Fatma Ardınç, zelzeleden bugüne umut ederek gelebildiğini anlattı.

Ardınç, “Benim sözüm bizi yaşatan, hayatta tutan içimizdeki umut. Bu kadar yıkımın ortasında bile filizlenebiliyorsak, gülebiliyorsak hala benim için bunun tek sebebi umuttur.” diye konuştu.

Depreme Kahramanmaraş’ta yakalanan Gülcan Ağırman ise afet anında adeta nutkunun tutulduğunu söyledi.

O sırada birinci aklına gelen sözün ise “ölüm” olduğunu aktaran Ağırman, şöyle konuştu:

-Tek bir gerçek vardı, o da yalnızca ölümdü. Ancak o kadar acı olması çok berbattı. Ben orada bir haftalık müddette yalnızca bir sefer keyifli oldum. O da çocuklarıma sarıldığımda. Ahirete inanıyoruz çok şükür.

-Ölüm zati var fakat orada sondu, bitmişti diye düşünmüştüm. Benim orada yaşadığım en büyük his dehşetten çok çaresizlikti. Kızım o vakit bir yaşındaydı.

-Kızımla yağmurun altında kalmıştım, bizim aracımız yoktu. Betonların kırılma sesine uyandım. Çıkarken sıyrıklarımız vardı.

“DEPREMİ TANIM EDECEĞİM SÖZÜM KIYAMET”

Hatay’ın İskenderun ilçesinde zelzeleye yakalanan Fatma Erdoğan, zelzelesi “kıyametin senaryosu” olarak nitelendirdi.

Deprem günü büyük bir kaygı ve tasa yaşadıklarına dikkati çeken Erdoğan, “O sallantıyı hissedince çabucak çocukları alıp dışarı çıkma korkusu oldu. Onları nasıl kucakladığımı, nasıl telaş ile çıkardığımı hatırlamıyorum. Aslında hatırlamak da istemiyorum. Rabb’im bir daha hiç kimseye yaşatmasın inşallah. Benim sarsıntısı tanım edeceğim sözüm kıyamet.” tabirlerini kullandı.

İskenderun’da konteyner kentte kalan Sevgi Doğuşçu, sarsıntı denildiğinde aklına gelen birinci sözün “çaresizlik” ve “ölüm” olduğunu lisana getirdi.

Kavgacı, o şoku lakin yaşayanların bilebileceğini belirterek, “O yağmurun altında, üstümüzde hiçbir şey yok. 12 kattan aşağı inene kadar ‘Biz bu apartmandan inemeyiz’ dedik. Çok çaresizdik, ayağımızda ayakkabımız bile yoktu. Gece yattığımız üstümüzle otomobile binmemiz, belediyenin garajına gelmemiz tam 45 dakika sürdü. Yani çocukların ağlaması, bizim o yağmurda üşümemiz, sarsıntı denilince aklımıza mevt geldi. Torunlarımın bağırtıları hala kulaklarımdan gitmiyor.” dedi.

Depremzede Aysel Karakuş, sarsıntı denildiğinde aklına “korku” ve “şiddet” sözlerinin geldiğini söz etti.

O sırada ne yapacaklarını şaşırdıklarını vurgulayan Karakuş, “Yani o denli bir afet, Rabb’im bir daha bizlere göstermesin. O zelzele olduktan sonra biz vefatı hissettik. Kendimizi nasıl dışarı attığımızı hatırlamıyorum. Ben, eşim ve torunum o yağmurda dışarıda kaldık. Bütün halk dışarıdaydı. O an vefatı hissetmek hakikaten hem dehşet verici hem ürpertici bir olay.” diye konuştu.

Depreme eşi ve iki çocuğuyla birlikte yakalanan Emine Ay, sarsıntı anlarının tanım edilemez olduğunu lisana getirerek, “Korku ve tasa yaşadık. O an ölecekmişiz üzere hissettik lakin şükür ki çocuklarım yanımdaydı. Benim sözüm kaygı. Zira çocuklarıma bir şey olursa, dışarı çıkamazsak, birimiz sağ, birimiz meyyit çıkarsa nasıl olacak diye korktuk. Ben çocuklarım olmadan yaşayamam.” sözlerini kullandı.

Malatya’dan 2,5 yıl evvel İskenderun’a taşınan ve sarsıntıya burada yakalanan Zeynep Turan ise şunları kaydetti:

-Depreme konutta yakalandık. İkisi engelli olmak üzere dört çocuğum var. Eşim ve dört çocuğumla zelzeleye yakalandık. Zelzele anını insan hiç hatırlamak istemiyorum. O anda engelli kızım ‘Anne ölüyor muyuz?’ diye bağırdı.

-Babası engelli oğlunu sırtına aldı, aşağı indirdi. Birinci aklıma gelen çocuklarımdı, diğer da bir şey akla gelmiyor esasen. Çok şükür meskenimiz yıkılmadı ancak o dehşet bize yetti. Benim de sözüm dehşet. ‘Acaba çocuklarıma ne oldu, hangimiz sağız, hangimiz öldük?’ diye bir endişe yaşadım. İnsan ister istemez korkuyor.

-Oğlum engelli olduğu için kanepede sallanıyor. O an bile ‘Acaba zelzele mi oldu?’ diyerek avizelere bakıyoruz.

-Az biraz sallantı olsa engelli kızım ‘Anne zelzele oldu’ diye bağırıyor. Bugünümüze şükür ancak havalar soğudukça, ambulans sesini duydukça, yer sallandıkça zannediyoruz ki tekrar zelzele olacak.

Şerife Behsetoğlu, afet sırasında ve sonrasında çocuklarını kaybetmekten çok korkması nedeniyle zelzelesi “korku” sözü ile anlatabileceğini söyledi.

İskenderun’da konteyner kentte kalan Döne Güleroğlu da sarsıntısı “korku” sözüyle anlattı.

Tır sürücüsü eşinin o gün konutta olmadığını, sarsıntısı çocuklarıyla birlikte yaşadığını anlatan Güleroğlu, afet şehitlerine Allah’tan rahmet diledi.

Deprem anını gözyaşları içesinde anlatan Atike Çetinkaya, hatırlamak istemediği 6 Şubat sarsıntılarını endişe, hüzün, kayıplar ve gözyaşı olarak tanım etti.

İlknur Dönmez, o süreçte kıyamet gününü yaşadıklarını belirterek, “Binaların yıkılışını gördük, her şeyi gördük. ‘Aynı şeyleri bir daha yaşayacak mıyız?’ diye korkuyoruz. Yatarken bile rahat yatamıyoruz. Her şeyden korkuyoruz, tasa duyuyoruz. ‘Ailemize bir şey olacak mı, çocuklarımıza bir şey olacak mı?’ diye korkuyoruz.” dedi.

Hatay’da yaşayan Bader Ayper, sarsıntı günü kıyameti yaşadıklarını düşündüğünü, dehşete ve paniğe kapıldıklarını anlattı.

Ayper, büyük emeklerle biriktirdikleri parayla 2022 yılında aldıkları dairenin 6 Şubat’ta yıkıldığını bildirdi.

İskenderun’daki konteyner kentte kalan Seyfettin Sepetçi, “Deprem denilince aklıma gelen sözler ‘korku’ ve ‘hüzün.’ Hepsini bir ortada yaşadık. Yeniden de şu an daha yeterliyiz. Allah’a çok şükür.” diye konuştu.

“ÖLENLER Mİ KURTULDU BİZ Mİ KURTULDUK?”

Yaşadığı sarsıntıları “felaket” olarak nitelendiren Cemil Baştaş ise “Felaketi biz yaşadık, Hataylılar daha çok yaşadı. Bu felakette en mağdur olan beşerler çocuklar. Bu felaketi hala yaşamaktayız. Sanki diyorum ki ‘Ölenler mi kurtuldu, biz mi kurtulduk?’ Enkaz altında kaldım, 5 saat sonra etraf sakinleri tarafından kurtarıldım. Allah, bir daha bu türlü bir felaket yaşatmasın. Hepimize geçmiş olsun.” tabirini kullandı.

Afetzede Mehmet Aynız da güvenlik vazifelisi olarak çalıştığı İskenderun Ziraat Bahçesi’nde sarsıntıya yakalandığını söyledi.

Çocuklarının ise sarsıntı sırasında konutta olduğunu anlatan Aynız, “Eşim ve çocuklarım iki saat enkaz altında kaldılar. Hafif sıyrıklarla atlattılar, çok şükür. Sarsıntı denildiğinde aklıma ‘acı’, ‘hüzün’ ve ‘stres’ geliyor. Kayıplarımız oldu, onların acısını yaşıyoruz. Hala şu an zelzelenin psikolojisini yaşıyoruz.” halinde konuştu.