“Bitmiş İlişkiler Müzesi” olduğunu biliyor muydunuz? Kırık Kalplerin Müzesi….

Fikir, 2003 yılında ayrılan birkaç Hırvat sanatçı Olinka Vištica ve Dražen Grubišić’e geldi. İlişkilerini simgeleyen nesnelerle ne yapacaklarına dair hiçbir fikirleri yoktu ve bu nedenle onları küçük bir koleksiyonda toplamaya karar verdiler.Böylece koleksiyon daha da büyüdü. Basının bu fikirle ilgilenmesinden sonra, bu sıra dışı sanat toplantısının haberi hızla yayıldı. Kısa süre sonra, eski çift, hem anılarından kurtulmak isteyen hem de önceki yaşamlarına duygusal olarak bağlı olan eşyaları atamayan çeşitli insanlardan her türlü eşyayı almaya başladı. Ayrıca yakın zamanda terk edilmiş ve kalpleri kırık insanlardan, yollarına devam etmelerine çok yardımcı olduğuna dair mektuplar almaya başladılar.

Biten bir ilişkinin ardından, hayal kırıklığı, acı bazen hüzün taşıyan ve sağlam kalabilmiş tüm ‘hatırlatıcı’lar sahipleri tarafından hikayeleriyle birlikte bağışlanarak, 2006 da kurulmuş bu enteresan müzede sergileniyor. Müzenin kuruluş amaçlarından biri duygusal çöküntüye yaratıcı bir şekilde merhem sürmek! Müzenin girişinde şu yazıyor:”Toplum bize, evlilik, cenaze, hatta mezuniyet ve vedalaşma sırasında bir tören lütfediyor. Fakat ne kadar korkunç bir duygusal çöküntüye yol açsalar da ayrılıklarımız resmi olarak tanınmıyor. Oysa Roland Barthes’in “Aşk Söyleminden Parçalar” kitabında söylediği gibi “Her tutkunun, kesinlikle seyircisi vardır. Her aşkî adanma muhakkak bir teatral finale sahiptir.” Bu teatral finalin izini taşıyan parçaların sessiz dili, her şeyin zamanla nasıl değişebildiğini büyük harflerle söylüyor. Neler mi var dersiniz? Sahibinin biten 7 yıllık evliliğin ardından ne görmeye, ne de birine vermeye tahammülü olmadığından, turşu kavanozuna balık istifi sıkıştırdığı nikah giysisi, savaş dönemi hiç okunmamış mektuplar, giysiler, kırık bir pencere, gelinliği ütülemiş ve ilişkinin en sadık şahidi bir ütü, anahtarlıklar, çalar saatler, bir kavanoz ayna parçası, arkasındaki aşk mektubuyla birlikte parçalanmış…

Türkiye’den de iki parça bağışlanmış: Birincisi: “Zagor beni ağlatır” başlığı altında duran bir Zagor çizgi romanı. Adam, kadını bir gün aniden terk ediyor. Kadın şöyle diyor: “Beni bu olaya hiç hazırlamamıştı ama belli ki kendisi epey hazırlıklıydı. Gittiğinde ondan geride hiçbir şey kalmamıştı. Bir tek bu Zagor.”

Kadın zamanla bu Zagor meselesini takıntı haline getiriyor, sahaflara gidip Zagor topladığını belirtiyor.

Bir tane de eski bir para; 1 milyon TL banknotu. Kadın hesabın kendisine düşen bölümünü ödemek istemiş ve bunu bırakmış zorla. Adam bu parayı hiç harcamamış ve ilişki bittiğinde müzeye hediye etmiş.

Bitmiş İlişkiler Müzesi mutlak bir cazibe merkezi haline gelir ve daha önce hiç bir araya gelmemiş olan Olinka ve Drazen, İstanbul’dan New York’a dünyanın dört bir yanındaki büyük şehirlerde sergiler düzenlemeye başlar.

Müze, 2006-2010 döneminde gerçek bir dünya turuna çıktı. Gezici cazibe merkezi Zagreb’e kalıcı olarak yerleşene ve böylece Hırvatistan’daki kopuk ilişkilerin ilk özel müzesi olana kadar.
Açıldıktan sadece bir hafta sonra, dış ilişkiler koptuktan sonra geriye ne kaldığını merak eden 1.000’den fazla kişi tarafından ziyaret edildi. Nesneler arasında çok standart ve en çılgın şeyler görülebilir : mektuplar, oyuncak ayılar, kalpler, tüylü kelepçeler, şekli bozulmuş bahçe cüceleri, gelinlik, protez bacak, balta ve daha fazlası…
İyi fikir, değil mi? Bugün böyle bir müzeyi 45 şehirde (gezici sergi olarak) ve 2’de kalıcı müze olarak gezebilirsiniz.