Biz mi kurtulduk, yoksa gidenler mi kurtuldu?

CHP’li vekil Gedik, milyonlarca depremzedenin içinde bulunduğu durumu bu türlü aktardı…

Sabahsaati… Kahramanmaraş’tan, Hatay’dan, Malatya’dan gelen birinci haberler sarsıntıda hayatını kaybedenlerin sayısının binin üzerinde olduğu yolundaydı. Her yerde karışıklık, karışıklık yaşanıyor, kurtulanlar, yakınlarını, komşularını kurtarabilmek için çaresizce beton yığınları ortasında çalışıyorlardı. Kaygı dolu gözlerden yaşlar dökülürken Türkiye oralarda yaşananlara kilitlenmişti.

AMELİYAT ÖNCESİ…

Ben mi? Ameliyat önlüğünü giymiş, az sonra beni ameliyathaneye götürecek tekerlekli sandalyeyi bekliyordum. Gidiyordum ancak aklım daima zelzele bölgesindeydi. Ameliyat odasına alınıp eşimle ayrılırken, sarsıntıdan evvel yazdığım yazının sonuna, “Depremde hayatını kaybedenlere Allah’tan rahmet diliyor, yakınlarının acısını yürekten paylaşıyorum” notunu yazmasını rica ettim. Sarsıntıların meydana geldiği vilayetlerimize çok gitmiş, günlerce onlarla yaşamıştım. Erzurum zelzelesinde de Adapazarı, Bolu sarsıntılarında de daima oralardaydım. Ameliyatı değil, o an zelzele bölgesindeki kardeşlerimi düşünüyordum.

YOĞUN BAKIM SONRASI

Sabah alındığım ameliyattan saat kaçta çıktığımı da bilmiyordum. Kendime geldiğimde, her tarafımda kablolar vardı. Yanıma gelen doktora güç bela, “Ne olursun birazcık su” dedim. Ağzımdaki aparatlar nedeniyle boğazım kurumuştu. Tabiplere, hemşirelere daima zelzelesi sordum… Kim bilir o an beşerler neler yaşıyordu? Ağır bakımdan olağan odaya geçtiğimde ağrılar içinde İskenderun’daki gazeteci arkadaşım Şehmus Aslan’dan başlayıp başkalarına ulaşmaya çalışıyordum… Hayatını kaybedenlere Allah’tan rahmet, yakınlarını kaybedenlere sabır diliyorum.

CHP Milletvekili Gedik, SÖZCÜ Medya Kümesi Ankara Temsilcisi Hürmet Öztürk’e 6 Şubat günü ve sonrasında yaşananları anlattı.

KIYAMET GÜNÜYDÜ

Doktor Asu Kaya Gedik, misyon yaptığı Osmaniye’de zelzeleye yakalanmıştı. Osmaniye’de Tabip Odası Başkanlığı vazifesini yürütürken ayrıyeten Aile Hekimliği yaparken hem meslektaşlarıyla, hem halkla iç içe olmuştu. Son seçimde vilayetinden CHP Milletvekili adayı olmuş ve seçilmişti. Her fırsatta zelzele ve sonrasıyla ilgileniyor. O geceyi şöyle anlatıyor:

– Ben de depremzedeyim. Konutumuz dördüncü kattaydı. Sarsıntı büyük bir uğultuyla geldi. O an aklınıza birinci çocuklarınızı kurtarmak geliyor. Kızımı tam yatağından kaldırmıştım ki duvar olduğu üzere yatağın üzerine çöktü. Yan komşuyla ortamızda duvar kalkmıştı. Çıkmaya çalışırken koridorun duvarları yıkılmaya başladı. Şanslıydık ki kapı açıldı. Zira birçok dairenin kapısı açılmadı. Merdiven duvarları çökmüştü. Enkaz ortasından zahmetle çıkabildik. Yalnızdık, çaresizdik. O gün güya kıyamet günüydü. O günkü, çaresizliğimizi unutmuyorum. Beşerler evvel can sıkıntısındaydı, kimi kurtarabilirim diye. Mahalle aslında benim mahallemdi, benim komşularım, benim dostlarımdı. Çaresizce enkazın başındaydım. Kimsenin aklına açlık, susuzluk gelmiyordu. İkinci gün insanların aklına açlığı, susuzluğu geldi. Hiç unutamam İzmir’den minibüsle yardıma gelenler beraberinde üçgen peynir, ekmek, su, mama getirmişlerdi. O yardımları dağıtırken geçen vakti unutamıyorum.

– Derken vilayetimizin sıhhat yöneticilerinden hekimlerimizin otopsilere yetişemediğini işittim ve oda lideri olarak tüm doktorlarımıza ailelerini bir an önce inançlı bir yere almalarını ve çabucak otopsilere başlamaları davetinde bulundum. Zira cenazelerimizi bir ana önce sahiplerine ve toprağa kavuşturmak durumundaydık.

ÖLÜLERİMİZİ SAYAMADIK

– Yanlış hatırlamıyorsam Devlet Hastanesi bahçesinde beş otopsi çadırı, iki de soğuk hava deposu kurulmuştu. Her bir otopsi çadırında en az 4-5 arkadaşımız vazifeliydi. Orada bulunduğum mühlet zarfında alanda hem yardım faaliyetlerinde hem arama faaliyetlerindeydim zira beşerler aç susuzdu. Otopside bulunduğum kısa vakitte şunu gördüm: Sayıları tespit etmeye çalıştım lakin çok değişik bir sayılandırma sistemi yaptıklarını gördüm.

Her çadırda farklı bir sayılandırma sistemi vardı. Sonra öğrendim ki bu biçimde farklı numaralandırmayla aslında yapmak istedikleri toplam kayıplarımızın sayısını öğrenmememiz içindi. Her bir çadır farklı bir sayıyla başlıyordu. Dolaysıyla kolay bir süreçle toplayıp sonuca erişemiyorsunuz. Kayıplarımızın sayısını bir halde gizlemeye çalıştıklarını anladım. Yoksa neden 1-2-3 diyerek standart sıralamayla gitmesin ki?

Gedik,deprem bölgesiyle bağını hiç koparmadı.

Ceplerinde para olsun diye kira yardımını kabul ettiler

CHPMilletvekili Dr. Asu Kaya Gedik, “Depremden sonra çadır bulanlar şükretti. Bulduğu çadırın rüzgarda uçtuğunu gördüğünde peşine düştü. Şanslı olanlar ise konteynere geçebildi. AKP iktidarı depremzedeyi çok makus bir noktaya getirdi” diyor. Milletvekili, hem kendi ili Osmaniye hem de öbür vilayetlerde yaşananlar için şunları söylüyor:

“Deprem bölgesinde ‘Biz mi kurtulduk, yoksa gidenler mi kurtuldu’ kelamları sıkça duyuluyor. Geçirdiğimiz son bir yıl içinde çok çetin ömür çabası verildi. Sarsıntı öncesi AKP’nin ekonomik buhranında zati geniş toplum kesitleri yoksullukla çaba ederken, depremzede olanlar da kendini bu yokluğun içinde buldu. Bu yokluğun içerisinde iş yokken, aş yokken, ticaret durmuşken, esnaflık yapacaksınız, kime neyi satacaksınız?”

Cebinde 5 kuruşu olmayan depremzedeye “Ya konteynere geçersin, ya da sana 5 bin lira kira yardımı yapacağım” denildi. Asu Hanım, zelzele bölgesinde yaşananları şöyle anlatıyor:

EKMEK PARASI

“Depremzede en azından cebinde ekmek parası olsun istedi ve 5 bin lira kira yardımını kabul etti. Daha bu ay kira yardımı 7 bin 500 liraya yükseltildi. Bu şu demek oluyor: AKP iktidarı ‘konteyneri de parayla veririm’ dedi.

Bir öteki yaman çelişki ise AKP iktidarı mülk sahibi depremzedeye 5 bin lira kira yardımı yaptı. Kiracıya da dedi ki ‘Sana tekrar mesken bulabilmen için 3 bin lira yardım yapıyorum.’ Depremzedeye reva görülen bunlardı. AKP’nin unuttuğu bir şey var; sarsıntının sonunda konutu olan da kirada olan da tıpkı sokakta, birebir konutu kiralamak istediler.”

Kalmadıkları yurdun parasını ödettiler

CHPMilletvekili Asu Hanım, yalnız kendi seçim bölgesi Osmaniye’de değil, öteki vilayetlerdeki gelişmeleri de yakından izliyor, sıkıntıları şöyle aktarıyor:

“Uzaktan online eğitime devam eden üniversite öğrencileri, kalmadıkları yurtların parasını, kayıtlarının silinmemesi için ödemek zorunda bırakıldı. Osmaniye’de Korkut Cet Üniversitesi’nin uzaktan eğitim gören meslek yüksekokulu binaları hasarlı olan öğrencileriyle görüştüm. ‘Binamız hasarlı. Senato kararıyla uzaktan eğitimdeyiz. Lakin yurt kayıtlarımız silinmesin diye yurt parasını ödemek zorunda kalıyoruz’ dediler. Ödemeleriyle ilgili dekontları da verdiler.

Sonra ‘Allah Allah’ dedim bir yıl geçmiş, bir yandan üniversite rektörü için süratli bir konut inşası vardı. Rektör, akademisyenler için konut inşa edebilir fakat zelzelenin üzerinden bir yıl gelmiş geçmiş, üniversiteye çivi bile çakılmamış.”

TOKi konutlarını online açık artırmayla satıyorlar

Depremdöneminde AKP iktidarı çadır satmıştı. Artık Osmaniye’mizde de barınma krizi yaşanırken TOKİ’nin konutları açık artırmayla online bir halde sattığını öğrendik. Bundan 3-4 yıl evvel yapılan TOKİ konutları bir sebeple terk edilmiş. TOKİ zelzele sonrası tahminen de eş vakitli bilemiyorum bu konutları tekrar elden geçiriyor, tadilata sokuyor. Depremzede bu konutların kendilerine verileceğini düşünürken, bütün reklam panolarına, internete reklam vererek açık artırmayla online satıyor.

2023 genel seçimlerinde Cumhurbaşkanı ‘Her depremzedeye, meskeni yıkılana mesken vereceğiz. İçinde eşyasıyla anahtarını teslim edeceğiz’ dedi. Beşerler konut verecek diye beklemeye, biz de süreci yakından takip etmeye başladık. 600 bin konut verileceği belirtildi. Cumhurbaşkanı bunu daha sonra 300 bine indirdi. En son Etraf ve Şehircilik Bakanı 46 bin konutun teslim edileceğini açıkladı. Yani sarsıntının yıldönümüne geldiğimizde kaçta kaçını teslim ediyorlar görün.”

Muhtarlara 1 Şubat’ta AFAD’ dan bir bildiri geldi. Sistemle yapılacak olan kura müddetinin bilinmeyen ertelendiği, Cumhurbaşkanının zelzele vilayetlerini gezerek kurayı şahsen çekeceği, konutları kendisinin teslim edeceği belirtildi. Kalecik, Hasanbeyli’ den Milletvekili Asu Hanımı arayanlar, “Deprem konutu yapacağız dediler, temel attılar. Sonra her şeylerini toplayıp gittiler” deyince, kendisi köylere gitti. Görüntü anlattıkları üzereydi. İhalesi mart ayında yapılmış, su basmanına kadar çıkılmış, sonra her şeyi toplayıp gitmişler. Mart’ta bir yıl doluyor fakat ortada bina yok.

Asu Kaya Gedik, bölge insanı için “Mutlak yokluk yaşıyorar” dedi.

Yoksulluktan yokluğa düşüldü

Osmaniye Milletvekili Asu Kaya Gedik, zelzele bölgesinde AKP’nin izlediği ekonomik siyasetleri eleştiriyor ve kelamlarını şöyle sürdürüyor:

– Başta Osmaniye, Hatay olmak üzere zelzele bölgesindeki vatandaşlarımız aslında yoksulluk içindeydi, bir de sarsıntı vurunca bu beşerler yokluğun içine düştüler. AKP iktidarının, sarsıntı bölgesinden yeterlice elini-ayağını çekmesiyle bu beşerler çetin bir hayat çabası içine girdiler.

– Evvelki hafta Osmaniye Yunus Emre Mahallesinde dört çocuklu aileye gittim. Baba çöplerden plastik topluyor günlük 50 lira kazandığını söyledi. En büyüğü olan 16 yaşındaki erkek çocuk okulu bırakmış, ailenin geçimini sağlamaya çalışıyor. Turp hasadına gidiyor. Oturdukları yer, kapısında bez örtü olan bir oda. O odanın kirası 2 bin lira. Turp hasadından aldığı yevmiye ile çocuk meskenin kirasını karşılamakla mükellef.

İLAÇ ALACAK PARAMIZ YOK

– Ulusal Eğitim Bakanı ya da bakanlığın da bu çocukların peşine düşmediğini gördük. Yerde halının üstünde yatan hasta 10 yaşında çocuk vardı. Başka taraftan annenin kucağındaki bebek hırıltılıydı. “Doktora götürüyor musun?” dediğimde “Götüremem, ilaç parası yok. Depremzede olsaydım ilaç parası ödemeyecektim fakat artık o denli görünmediğimden ilaç parası da veremeyeceğim için götüremiyorum, ilaç alamıyorum” dedi. Süt alamadığını, okuldaki 10 yaşındaki çocuğun öğretmenlerinin, müdürün süt ve şeker getirdiğini fakat onların da bittiğini söyledi. Sobada odun yok.

– Bu aslında bizim Türkiye’nin geniş kısımlarının, yoklukla çaba eden bölümlerinin bir aynasıdır. Bunlar yokluğun, yoksulluğun insanı değil. Yoklukta hiç yoktur. Bu mutlak yokluktur. Benim gördüğüm Osmaniye’de budur. Bunu bir yıldır duymak istemeyen bir iktidar var. Bir anda her şeye para bulunuyor lakin neden bu insanlara bulunmuyor anlamakta zahmet çekiyoruz.”