Çadır tüccarlarına da siyasi tüccarlara da ses yükseltiyoruz

Depremin birinci yılında aksiyonlarda, Hataylılarla birlikte “Bizi üç gün mevte terk ettiniz” diye isyan etti, siyasetçilerin gayesine oturdu. Melih Gökçek kendisine “Artist olsaydın” deyince, “Siz halkına ihanet etmiş, zavallı jeliboncu, devletin malına çökmüş mafyavari bir canlı türüsünüz” diye karşılık verdi. Sonra da Hatay Belediye Lideri Lütfü Savaş onu hatalı ilan etti. Hepsini konuştuk…

■ Depremin birinci yılını geride bıraktık. Siz Hatay’ı hiç bırakmadınız, bu bir yıl boyunca sesini duyurmak için elinizden geleni yaptınız. Bir dolu tartışma yaşandı ve biz tekrar gerçek problemleri konuşmaktan uzak kaldık. Gökhan Beyefendi, Hatay halkının problemini tüm çıplaklığıyla ortaya koyalım. O geceki öfkenin bir nedeni var. Aylardır depremzedeler ne yaşıyor?

Öncelikle şunu söz etmek isterim ki, Hatay benim can meskenim, çocukluğum, gençliğim, anamın babamın kokusu, Cet yurdu, can meskenim. Ben Hatay ve Hataylılarla büyüdüm, güldüm, ağladım. Yeri geldi bir lokma ekmeği, yeri geldi bir kap yemeği bölüştük. Hatay manevi hislerin en ağır yaşandığı, ecdadın hasta yatağında düşman elinden kurtardığı en kutsal emanet olması sebebiyle de değişik bir yerdedir bizler için. Sarsıntı ne yazık ki, inanılmaz bir yıkım ve beraberinde kayıplar getirdi. Birinci sefer böylesine büyük bir yıkımla çaresizliğe, ümitsizliğe ve karamsarlığa düştük. Aksaklıklar, plansızlıklar, düşünülmeden konuşulan kelamlar hepimizin kopma noktası oldu. Bu durum ister istemez yansıları de beraberinde getirdi. Hala çadırlarda, konteynerlerde insanlık dışı şartlarda yaşayan insanlarımız var. Eğitime tam olarak ulaşamayan, sıhhat hizmetlerine erişimde kısıt yaşayan, toplumsal ve ekonomik açıdan tükenmiş bir halk var. İnanın abartmıyorum yaşayan ölüler üzereyiz. Kimse kimseyi kandırmasın, biz sokaktayız ve her gün canlı canlı yaşıyoruz bunları. Güya kentimizdeki yıkım, ruhumuzu da aldı götürdü. Tebessüm etmekten bile utanıyoruz biliyor musunuz? Hiçbir söz bu duyguyu tabir etmeme yetmiyor, yetmez de… Hala yıkık meskenleri ve bulunamayan insanlarımızı düşününce yutkunamıyorum, nefesim daralıyor.

KUTSALLARIMIZA SÖZ SÖYLEMESİNLER

■ Etraf ve Şehircilik Bakanı Mehmet Özhaseki “Ev sahipleri şayet ölüleri de yoksa, valla yıkıldığı yeterli olmuş, bize villa verdiniz diyorlar” üzere bir açıklama yaptı. Depremzede olmasanız da “Hiçbir şey anlamamışlar” dedirtecek, canımızı acıtan bir açıklama… Hakikaten beşere dair, hissine dair, kayıplarına dair hiçbir şey anlaşılamadı mı sanki bu bir yılda?

Bunlar olağan bir akılla söz edilemeyecek kadar niyetsiz sözler! Kaldı ki, siz hiç “Ohhh ne hoş meskenim yıkıldı, villa aldım” diye sevinecek, insani vasfını kaybetmiş bir insan gördünüz mü? Hele ki, geçmişi bir karış toprak için mevte yürümüş şehitlerle dolu Anadolu’da.. Bunu diyenler de inanın o konutta bir kahvaltı masası etrafında huzuru yaşamamış, duvara asılı bir kuru biberin, bir bağ soğanın, bin bir emekle kazanılmış helal hissin hazzını bilmeyenlerdir. Hangi villa koskoca bir yaşanmışlığın yerini tutabilir? Büyüklerimizden ricam, lütfen bizlerin kutsallarına kelam söylerken birkaç sefer düşünsünler.

DEPREM YERİNE SAVAŞ’IN KOLTUĞU

■ O akşam eşinizle birlikte hareketçilerin arasındaydınız. Çok gerçek bir reaksiyon gösterdiniz, ancak sonra bir baktık ki, siyasetin lisanına öteki türlü düştünüz. Örneğin Hatay Belediye Lideri Lütfü Savaş, protestoların nedeni olarak sizi gösterdi. CHP’nin Savaş ısrarını değerlendirmenizi isteyeceğim. Siz Hatay’ı biliyor, tanıyorsunuz, gerçekten Lütfü Savaş’ı istiyor olabilir mi Hatay halkı? Parti yetkilileri, dört farklı anket sonucunun bu türlü çıktığını söylüyor.

Kendi siyaset konutunda bile şaibeli hale gelmiş bir insanı, Hataylılar üzere benim de görmezden gelmem mümkün değil. Biz her gün sokakta o yansıyı görüyoruz. Üstelik bu yeni bir durum da değil. Devam eden bir yıllık sürecin bugün büyüyerek dışa vurulmuş hali. Anketleri neye nazaran, nerede, kiminle yaptılar bilemem, lakin bu reaksiyon aslında tüm siyasilere ortak bir ses yükseltmesidir. Yanlışsız yerde, gerçek vakitte, yanlış bireylerin yanında olarak gönül köprüleri kurulmaz. Yalnızca Hatay’da değil, tüm Türkiye’den kendisine reaksiyonlar varken, yalnızca beni suçlaması inanılır üzere değil! Beşerler zati bu hatalı siyasetçi figürlerinden bıktı, zati en çok buna reaksiyonlu…

■ Siyasetçilere “En sıkıntı vaktimizde yanımızda olmadınız” diye isyan ettiniz. Ne yapmalarını bekliyordunuz, neyi yapmadılar? Ne yapabilirlerdi?

Bakın bizim insanımız kadirşinas, sağduyulu, fedakârdır. Kendisine yapılan güzellik kadar, berbatlığı de unutmaz. Hele ki canı yanmışsa, yakılmışsa. Siz halkın yanında olmak yerine, karşısında olursanız bütün gemileri yakarsınız. “Ateş yalnızca düştüğü yeri yakar” demek öbür, “Kimse ateşte yanmasın” demek değişik. Bu ayrımı yapamazsanız yansıların odağında olursunuz. Daha da acısı, Hatay’da zelzele acıları yerine Lütfü Savaş’ın siyasi ikbali, koltuğu konuşuluyor. Bir siyasi için bundan daha büyük bir utanç olabilir mi? Lütfü Lider neyi mi yapamadı?

VOLKAN İLE ORTAMIZDA SORUN YOK

■ Evet, tam olarak bunu soruyorum.

Büyük projelerin güçlü mimarı olamadı mesela, Siyasi söylemlerinde halktan değil, siyasi hamilerinden taraf oldu mesela, barınma krizi, su krizi, sıhhat ve eğitim hakkına erişim, ulaşım problemlerini gündem etmedi mesela. Hataylıların ve kentin geleceğindeki belirsizlikler için bir yol haritası paylaşmadı mesela. Kentimizde sığınmacı aksisi bir görüş hâkimken, mümkün bir çatışma durumuna karşı tedbir almadı mesela. İmkan bulan Hataylılar kenti tek tek terk ederken kimsesizliklerini gidermedi mesela, tarıma, hayvancılığa, ormancılığa bir katma bedel sunamadı mesela…

■ Peki bize Volkan Demirel sorununu anlatır mısınız? Hakikaten aranızda sorun var mı?

Volkan Demirel ile ortamızda bir kırgınlık, Sayın Lütfü Savaş’ın iddia ettiği üzere bir durum kelam konusu değil, olamaz da. Bir kez biz spor yaşantımızda daima yan yana duruşumuz, ortak bir uğurda uğraş vermemiz ve başarılı meslek hayatımızla anılmış, halkın takdirini kazanmış şahıslarız. Her ikimiz de kendilerine en gereksinim duyulan vakitte olmamız gereken yerdeydik. Hiç kimsenin ne benim, ne Volkan Demirel’in, ne de bir oburunu mazeret ederek kayıplarımız üzerinden siyasi hasımlık yaratmasına müsaade vermem. Bu büyük bir vebal ve bu vebal sahibini yakar. Münasebetiyle, bu büsbütün tezin sahibini bağlar.

■ Sosyal medya hesabınızdan “Siz daha sarsıntının birinci günlerinde, binlerce insanın vebaline girmiş İDEALİST müteahhitlerinizi AK-lamadınız mı?” diye sordunuz Lütfü Savaş’a… Kim onlar?

Birlikte siyasi hamaset yaptığı müteahhitler… Yoldan çevirip, hangi hemşehrime sorsanız, kimlerle yoldaşlık ettiğini size söyler. Bugün gerek klâsik gerekse yeni medyada sık sık beşerler tarafından lisana getirilen doğrular. İnkâr etmek halkı aldatmaktır. Arama motoruna yazdığınızda bile karşınıza birçok haber çıkıyor, dokümanlı ve şahsen kendisinin kelamlarının yer aldığı. İşte biz çadır tüccarlarına nasıl ses yükselttiysek siyasi tüccarlara da ses çıkartıyoruz. Haksızlığa, hukuksuzluğa, vicdansızlığa dilsiz şeytan olmuyoruz. Aslında yargı süreçlerini yakından takip edenler de görecekler ki adalet er ya da geç herkese tecelli edecektir. Lakin bu dünyada ancak öbür dünyada…

Birlikte iyileşiyoruz

■ Doğrusu eşinizi çok takdir ediyorum. Değişik bir hayat sürebilirdiniz. Hatay’ı geride bırakıp, İstanbul’da hayatınıza konforlu bir formda devam edebilirdiniz. İkiniz de direniyorsunuz. Bu direncin birinci günden beri motivasyonu nedir?

Eşim Müge de ben de sarsıntıya Hatay’da yakalandık. Bizi en çok kahreden kayıplarımızın çok oluşu, hala bulunamayan insanlarımız, anasız babasız kalan evlatlarımızdı. Her biri bizden bir kesim, bizden biri oldu. Birçoğu bizi evladı, ana-babası, kardeşi, ağabeyi yerine koydu. Bu öylesine güçlü bir gönül bağı kurmamızı sağladı ki, onlardan kopmamız, kayıtsız kalmamız mümkün olmadı, olamazdı da… Sokakta görünce Müge ve bana sarılan, tebessüm eden, el sallayan yaralı yürekleri görünce biz de güzelleşmeye başladık, tıpkı onlar üzere. Yoksa bu acı azalacak tipten değil. Sevgi lisanı dünyada size her kapıyı açacak çok ulu bir his. İşte biz, bir insan için en değerli hazine olan gönül kapısını açıp motive oluyoruz. Birlikte güzelleşiyoruz.

Siyaset olsun ya da olmasın, ülkem için fedakârlık yapmaktan çekinmem

■ Kısa bir periyot ÂLÂ Parti’de siyaset yaptınız, ama tüm yorumlardan anlıyoruz ki, daha fazlasını istiyorlarsizden. Kimi partilerin peşinizde olduğunu biliyorum.Belediye başkanlığınaaday olacak mısınız?

Halk kimi, nerede görmek isterse siz o kadar varsınız ya da yoksunuz. Beni gönüllerine koyan Ulu Türk Milleti, nerede görmek isterse ben ordayım. Siyaset olsun ya da olmasın, bu toprakların bir evladı olarak ülkem için fedakârlık etmekten çekinmem. Hani yüzyıllar öncesinden söylenmiş bir kelam vardır “ Mevzubahis vatansa hepimiz ölelim” diye, ben bu türlü bir kültürden, Hatay üzere kutsal bir kentin maneviyatında büyümüş ve hayatın tüm zorluklarını görerek gelmiş biriyim. Vatana hizmet için siyasete gerek olmadığını, vazifesini en yeterli yapanın vatanını en çok sevenden geçtiğinin bilincindeyim. Bu esasen hem insani, hem ahlaki hem vicdanidir. Ben yalnızca isterim ki milletimizin gönlünden düşmeyeyim.

HERGÜN BİR BOŞLUK

Mevki, makam dünyalık şeyler, ben memleketimin tekrar eski günlerine kavuşmasını istiyorum. Bakın, sabah sokakta yürürken kırık yıkık binalar, uçsuz bucaksız bir boşlukla yüzleşiyorsunuz üstelik her gün. Beşerler, sokaklar, parklar, ağaçlar, kuşlar bile azalmış. Her baktığınız yerde farklı bir acı, farklı bir kayıp. Mezarlığa gidiyorum sık sık, yakınlarımı ve binlerce hemşehrimizi ziyaret ediyorum. Onlarca insan, onlarca öykü, onlarca kayıp, acı… En çok da sahipsiz kız ve erkek çocuğu yazısını gördüğümde kahroluyorum, isyan ediyorum, kızıyorum.. Bu dayanılacak bir durum değil. Hiç kimse bu gerçekleri görmezden gelemez. Hepsinin bizlerde hakkı var, onlara vicdan borcumuz var.

GÖKÇEK SİYASİ YÜZSÜZLÜKLE BESLENİYOR

■ Bir de Melih Gökçek sıkıntısı var. Gökçek neden size “Futbolcu olacağına artist olsaydın” dedi?

İ. Melih Gökçek siyasi edebi rafa kaldırmış, siyasi yüzsüzlükle beslenen, zavallı bir tıp. Tıp bilimi ne yazık ki, kendisine şimdi deva üretmiş değil. Uygun ve hoş olanı, Anadolu insanına layık görmeyen istisnai bir tıp, ar damarı çatlamış bir varlık. Anlayacağınız umutsuz olay.