Güner Özkul: Babam parayı hiç düşünmeyen bir insandı

4 Ocak 2023

0 3 dakika okuma süresi

Paylaş:

Babası Münir Özkul’un sevgi dolu, anlayışlı ve toleranslı olduğunu söz eden Güner Özkul, “Bütün o aile sinemalarının hazırlık ve çekim etaplarında beni de paket üzere yanında taşıdı. 1975’ten beri tüm o sinemaların setinde bulundum, bu bence inanılmaz bir eğitim oldu” açıklamasını yaptı.

“BABAMIN BİR GÜN OLSUN ÖNÜNE YEMEK GETİRİLMEDİ”

Güner Özkul, sinema bölümündeki varlığını babası ve annesinden (Suna Selen) aldığı iş ahlakıyla sürdürdüğünü tabir ederek, şunları söyledi:

“Film setlerinde babamın bir gün olsun önüne yemek getirildiğini hatırlamıyorum. Her vakit için sıraya girmiştir, yemeğini almıştır. Babam eşyasını kendi taşımıştır. Biz bugün bir dizi yahut sinemada rol aldığımız vakit kostüm vazifelisi bizi arıyor vücudumuzu ve ayak numaramızı soruyor. Olağan ki yanımızda yedek bir şeyler götürüyoruz fakat o arkadaşlar istenen rol için bize kıyafetleri ayarlıyor. Halbuki annem, babam her şeylerini kendileri ayarlardı. Bugün annem hâlâ çalışıyor, salonunda beş tane eşek dolusu kıyafeti var. Madam kıyafetinden hasta bayana, köylüden İstanbul hanımefendisine her türlü kıyafet. O devirde oyuncular senaryo üzerinde direktörle birlikte uzun mühlet çalıştıkları için karakter hakkında çok daha bilgi sahibi olurdu. O doğrultuda kendi hazırlıklarını yaparlardı ki, bence bu çok kıymetli bir şeydi.”

Hem Münir Özkul’un hem de Suna Selen’in dakik beşerler olduğuna dikkati çeken Güner Özkul, babasının kendisiyle geçirdiği vaktin ablası ve ağabeyine nazaran daha çok olduğunu söyledi.

“PARA HİÇ UMURUNDA DEĞİLDİ”

Münir Özkul’un ‘Hababam Sınıfı’ sinemasındaki rolü teklif edildiğinde “15 yıldan sonra birinci kez başrole benzeri bir rol geldi” diyerek, kendisine haber verdiğini aktaran Güner Özkul, şu bilgileri verdi:

“Babam ‘Rıfat Ilgaz’ın ‘Hababam Sınıfı’ diye bir oyunu var, oradaki öğretmen rolünü verdiler’ dedi. ‘Kaç lira alacaksın baba?’ dedim. ‘Bilmem, sormayı unuttum’ diye karşılık verdi. Para hiç umurunda değildi. O kadar heyecanlanmış ve keyifli olmuş ki. Babam parayı hiç düşünmeyen bir insandı. 1992’de modellik yaptığım yıllarda bir arkadaşımdan aldığım borçla Cihangir’de bir bahçe katı aldım. Bu benim için kıymetli bir şeydi. ‘Baba, ben konut aldım’ diyerek yanına gittim. ‘Ne gerek vardı kızım?’ dedi. Bu türlü bir anlayışı vardı.”

“İzleyicilerin birçoğu babamı sinemadaki 7-8 sinemasıyla biliyor. O, 7-8 sinema, 7-8 bin sinema tesirinde bir periyoda damgasını vuran imaller. O sinemalardan evvel babam tiyatroda bir devmiş. Kimse artık bilmiyor. Zira tiyatro üretildiği anda tüketilen bir şey olduğu için tahminen ufak tefek fotoğraf ya da birkaç kesim kaset bulunabilir lakin hani bunun dışında bunu değerlendirebilecek ve hakkını verebilecek bir seyirci yok. Zira babamı en son sahnede seyreden kesim artık 60 yaşın üstünde. Hasebiyle gençler onu sinemalarıyla lakin bilebiliyor.”

Güner Özkul, babasının canlandırdığı roller ortasında ‘Kel Mahmut’ karakterini çok sevdiğini belirterek, aile babası, marangoz, sütçü, ‘Yaşar Usta’ üzere rollerinin de çok sevildiğini lisana getirdi.

Münir Özkul’un kılık kıyafetine kıymet veren birisi olduğun işaret eden Özkul, “Koleksiyoncu bir insandı. Resmi çok severdi. Bilhassa empresyonist ressamları, Fransız ressamların tesirinde kalmış Türk ressamları çok severdi. Mimaride Arka Nouveau devrini çok severdi. Daima birlikte yürüyüşlere çıkardık. ‘Şu kapının kulpuna bak, şuradaki ferforjeye bak’ diye anlata anlata gezdirirdi beni. Her gün çocuğunu gezdiren beşerler nasıl parka götürüyorsa biz de babamla burada dolanırdık. Bu manada çok farklı bir çocukluğum oldu” diye konuştu.

“MUHASEBECİLERİNDEN ÇOK KAZIK YEDİ”

Özkul, periyodun Film-San Vakfı Lideri Ümit Utku’nun gayretleriyle babasının emekli olduğunu lisana getirerek, kelamlarını şöyle sürdürdü:

“Babam para işlerinden anlamadığı için tıpkı vakitte muhasebecilerin de kazığını çok yemişti. Sonradan Film-San Vakfı’ndan emekli oldu. Emeklilik bugün aslında gündemde olan bir mevzu. Emeklilikle bir sefer bir yükümlülükten kurtuluyorsunuz, ödemeleriniz azalıyor. Bir yandan da az da olsa bir geliriniz oluyor. Babam emekli olduktan sonra hayatında çok şey değişti. Babam emekli olduğunun farkında bile değildi lakin o zamanki eşi Umman Hanım, babam için işlerin kolaylaştığını fark eden ve yönetim eden kişiydi. Münasebetiyle ben şunun da altını çizmeyi çok isterim. Herkes bana ulaşabildiği ve babamla ilgili bir kadro şeyleri benden öğrendikleri için ‘Babanıza siz çok uygun baktınız, çok emek harcadınız’ diyor. Olağan ki elimizden geleni yaptık lakin en büyük emeği, en büyük bakımı, eşi Umman Hanım sağladı. Babam öldüğünde aşağı üst 40 yıldır beraberlerdi. Münasebetiyle hani kırk sene gözü üzere baktı babama. Yemedi yedirdi, içmedi içirdi. Bütün ferdî kredilerini babam için kullandı. Onun hakkını ödemek çok sıkıntı. Çocukları olarak biz babamın kendisini bu kadar seven bir beşerle karşılaşabileceğini düşünemezdik.”