Hak arayan hemşirenin isyanı: Türkiye’yi terk ediyorum, hakkımı helal etmiyorum

Hemşireler, çalışma şartlarının ve maaşlarının güzelleştirilmesi için dün Ankara’da aksiyon yaptı. Ağır bakım hemşiresi Yasemin Değirmenci, maaşının kiralık konut tutmaya dahi yetmediğini lisana getirerek, Sıhhat Bakanı Fahrettin Koca’ya seslendi: Barınamıyoruz, çocuklarımızı besleyemiyoruz. Yazıklar olsun, hakkımız helal etmiyorum. Ocak ayından itibaren Türkiye’yi bırakacağım.  

Türk Hemşireler Derneği (THD), dün Ankara’daki Anıtpark’ta “İnsanca yaşamak ve yaşatmak için kelam hemşirelerde” başlığı ile miting düzenledi. Hemşireler ile dernek ve sendika temsilcileri, yaşadıkları problemlerini ve taleplerini anlattı.

Hemşireler ve Tüm Sıhhat Profesyonelleri Sendikası (Hep-Sen) Genel Lideri Yunus Şimşek, şöyle konuştu:

“TEK BİR MESLEK MERKEZLİ İDARE ANLAYIŞ”

“Şu an yoksulluk hududunun altında, yoksulluk hududunun biraz üzerinde fiyatlarla hayata tutunmaya çalışan bir meslek grubuyuz. Hemşirelerin, özel ile 300 bin kişilik bir kitle olarak, kendi yazgısını kendi tayin etme noktasında tek kelam hakkı yok.

Liyakatsiz yöneticiler tarafından, ruhsal şiddet şu an bilimsel çalışmalarda yüzde 88. Sıhhat hizmeti sunuyoruz, sıhhatimiz bozulmak üzere. Başta idare ıslahatı yaparak hemşirelere kelam hakkı tanınmasını istiyoruz.

Genel Kurmay Başkanlığı’mız hiçbir vakit bilhassa ‘subaylarımız’ demez, ‘Mehmetçik’ der. Lakin Sıhhat Bakanlığı’na bakıyoruz, tek bir meslek merkezli idare anlayışı sergiliyor. Bu toplumun sıhhatinde hepimiz vazifeliyiz, bakanlığın da burada eşit ve adil davranması, taleplerimiz ortasında.

GÜNDE 98 MOBBİNG BAŞVURUSU

Sendika olarak bizim bir günde yalnızca ruhsal şiddet teziyle telefonlarımıza başvuran kişi sayısı 98. Bu kadar sıhhatsiz bir sıhhat sistemi içerisinde bizler var olmaya ve bu topluma sıhhat hizmeti sunmaya çalışıyoruz.”

Türk Hemşireler Derneği Konya Şube Lideri ve Hep-Sen Vilayet Temsilcisi Canan Güngör de şunları aktardı:

“YAKLAŞIK 2 YILDIR MOBBİNG GÖRÜYORUM”

“Dün maaştan kesme cezası aldım. Ben, yaklaşık 2 yıldır mobbing görüyorum. Çalıştığım alandaki eksiklikleri hem çalışanların sıhhati açısından hem de hastaların sıhhati açısından yönetime bildiriyorum.

İdareye bildirdiğiniz vakit siz sevilmeyen insan oluyorsunuz, ötekileştiriliyorsunuz ve yöneticiler sizi o kurumda görmek istemiyorlar. Eften püften mazeretlerle hakkınızda soruşturmalar açılıyor, savunmalar veriliyor.

Savunma, kınama cezalarının her nevini görmüş 24 yıllık bir hemşireyim. Benim disiplin cezası almam kendimden kuşku duymamı gerektirmiyor, zira ben doğruyu yapıyorum ve meslektaşlarımı aydınlatmaya çalışıyorum. Bundan da hiç vazgeçmeyeceğim.

“BİZLER YARIŞ ATI DEĞİLİZ”

Evlerde tencere kaynamıyor. Bugün beşerler, çocukları bir şey ister diye onları alışveriş merkezlerine götüremiyor. Ben, çocuğuma istediği her şeyi alamıyorum. İstediği ayakkabıyı alamıyorum mesela.

Sorun buradaki insanlara, hiçbiri yapamıyor bunu. Ben, bu durumdan utanmıyorum. Ben işçiyim, emeğimin karşılığını istiyorum. Bizi bu duruma düşüren beşerler utansın. Şayet bugün bu kadar hemşire bu alana geldi, ‘Maaş bana yetmiyor’ diyorsa, ‘geçinemiyorum’ diyorsa, ‘doktorun bakanı var, hemşirenin bakanı yok’ diyorsa biz, nitekim hemşireleri temsil eden bakanlık olduğunu düşünmüyoruz.

Sistem, ‘ne kadar çok hasta bakarsanız, ne kadar çok süreç yaparsanız bunun karşılığını alırsınız’ diyor. Bizler yarış atı değiliz.”

Antalya Atatürk Devlet Hastanesi’nde ağır bakım hemşiresi olarak misyon yapan Yasemin Değirmenci de yaşadığı meseleleri şöyle lisana getirdi:

“YAZIKLAR OLSUN, HAKKIMIZI HELAL ETMİYORUM”

“Bir arkadaşımız için yaklaşık 3 aydır mesken arıyoruz Antalya’da. En ücra köşelere dahi soruyoruz, ‘Maaşınız ne kadar’ diyor yahut da ‘göreviniz ne’. ‘Hemşireyiz.’ Evvelden ‘Hemşire’ deyince tüm kapılar açılırdı. ‘Kusura bakmayın, hemşire maaşı bizim kiramızı karşılamaz.’ ‘Ne kadar kiranız?’ ‘25, 20, 15 bin’…

Zaten bizim aldığımız 8 bin, fazla mesailerle taş çatlasın 12-15 bin alıyoruz. Ve konut kirası bulamıyoruz Antalya’da. Barınamıyoruz, çocuklarımızı düzgün bir biçimde besleyemiyoruz, eğitimlerine takviye veremiyoruz.

Allahtan ki çocuklarımız geceli gündüzlü, sıkıntı kaidelerde çalıştığımızı biliyor ki ‘Anne paran yoksa kalsın’ diyor. Mont alacağım çocuğuma, etiketine bakmış, ‘Kızım çok hoş, alalım şunu’ diyorum, ‘Hayır ben istemiyorum, hiç beğenmedim.’ Sonra diyor ki ‘Anne senin maaşın karşılamayabilir. Abim de okulda ya kalasın benim montum’. Bizi bu hale düşüren Sıhhat Bakanı’na sesleniyorum; yazıklar olsun, hakkımız helal etmiyorum.

“TÜRKİYE’Yİ BIRAKACAĞIM”

Hiçbir biçimde hakkımızı alamadık. Alkış karnımızı doyurmadı, konutumun kirasını ödeyemedi. Mutfak masrafımız, üniversitede eğitim alan çocuğuma para gitmedi. Yazıklar olsun. Türkiye’yi nasip olursa ocak ayından itibaren bırakacağım.

Sağlık Bakanı’mız artık hekim çalıştırsın ağır bakımda. Konut sahibi beni çıkaracak mı? Kira bulabilecek miyim? Ben bunları düşünmek istemiyorum. 25 yıllık hemşireyim; acilde, ağır bakımlarda geçti ömrüm. Ben, bunu yaşamak istemiyorum artık.

Gece nöbetlerinde 3 tane zeytin, bayat ekmekle kahvaltı. Öğle yemeği; bir kaşık pilav, kurtlu çorba, ıspanaklı içinde bir sürü böcek olan bir yemek istemiyorum. 24 saat nöbet tutuyorsam 24 saatlik bir yemek istiyorum. Lütfen sesimizi duysunlar. Ya bize farklı bir bakanlık kursunlar ya da sistemimizi değiştirsinler ki mesken bulalım ya.”

THD ve Türk Hemşirelikte Eğitim Derneği İdare Şurası Doç. Dr. Gülten Koç da hemşirelik öğrencilerinin eğitim problemlerini şöyle aktardı:

“HEMŞİRELİK EĞİTİMİ ÖZEL BİR EĞİTİM”

“Sınıflarımız çok kalabalık, uygulamalı ve sıhhate odaklanmış eğitimi verebilmemiz için bu kadar kalabalık sınıfların olmaması lazım. Uygulama yapacak hastanemiz, uygulama alanlarımız, kliniklerimiz yok.

Uygulama yapmadan mezun olan hemşirelerimiz atandıkları, çalıştıkları vakit da nitelikli hemşirelik hizmeti vermede kendilerini inançlı hissetmiyor. Hemşirelik okullarına hemşire eğitimciler değil, öteki alanlardan veteriner, biyolog, kimyacı üzere tıp fakültelerinden hocalar atanıyor.

Hemşirelik eğitimi özel bir eğitim ve fakat hemşire eğitimciler verebilir. Her yerde hemşirelik okulu açılıyor, hiç altyapısı yok. Hemşirelik öğrencileri standart bir eğitim alamıyor. Sonuçta hizmet veren tüm hemşireler açısından da uygulamada farklıklar karşımıza çıkıyor.” (ANKA)