Kral çıplak hocam!

Alican Özcan

Bağlantı Bilgileri

Normal koşullarda, Adana Demirspor deplasmanından alınan 1 puan, hiç de kötü olmayan bir sonuç olarak görülebilir. Standart üstü takımı ve oyunuyla, ADS bu ligin en dişli kadrolarından. Puan tablosundaki sıralaması da bunu kanıtlıyor. Fakat Fenerbahçe açısından öncesi ve sonrası değerlendirildiğinde, hem de Adana Demirspor’un bu kadar pasifize edildiği bir maçta 1 puana sevinilmesi düzgüne işaret değil.

Çünkü, Trabzonspor maçıyla başlayan düşüş Ludogorets deplasmanında devam etmiş ve kritik eksiklerin yerine oynayan yahut rotasyonda kullanılan oyuncuların hiçbiri âlâ şeyler vadetmemişti. Adana Demirspor bu dönem kendi konutundaki tüm maçları kazanmış olsa da, son birkaç maçtır oyun manasında sendelediği görülüyordu. Galatasaray’ın da Hatayspor’a yenilmesiyle, Trabzonspor yenilgisini telafi etme talihi Fenerbahçe’nin ayağına gelmişti.

Sahasında hiç yenilmemiş Adana Demirspor’a, hepsi isabetsiz olan yalnızca 4 şut çekme bahtı veren Fenerbahçe, savunma açısından olabilecek en güzel oyunu oynadığını kanıtladı. Ferdi’nin Yusuf’u alandan silmesi, Samet’in Niang’a nefes aldırmaması ve Crespo ile Zajc’ın 2. bölgeden bir adım ileriye atmayıp Belhanda ve Emre Akbaba’yı etkisiz hale getirmesi, Fenerbahçe ismine olumlu sayılacak şeyler.

Şampiyon grup mantalitesi bu olamaz

Ancak 9 tanesi ceza alanı içinden, 9 tanesi dışından, toplamda 18 şut çektiğin maçta 1 tane de net gol fırsatı yakalayıp gole çeviremiyorsan, kaçırdığın 3 puana üzülmelisin. Rakibini ringde köşeye sıkıştırmışsın, sağlı sollu yumruklar atıyorsun ve rakibin havlu atmak üzere. Lakin maç berabere bitiyor ve sen ‘neyse ya nakavt olmadık buna da şükür’ diyorsun. Şampiyon grup mantalitesi bu olmamalı, olamaz.

Fenerbahçe’nin Adana’da 1 puana razı olmasının en büyük nedeni Galatasaray’dır. ‘Biz her maça kazanmak için çıkıyoruz’ masalına gerek yok. Belirli ki İsmail Kartal da, Galatasaray’ın puan kaybının verdiği rahatlıkla ve Adana’daki berbat tabanda esasen futbol oynamanın imkansız olduğu ortamda, ‘1 puanımı alır liderliğe otururum’ diye düşünmüş. Şayet Galatasaray Hatayspor’u yenseydi, İsmail hoca tekrar tıpkı oyuncu değişikliklerini mi yapardı? Ya da birebir taktik anlayışla mı oyuncularını alana sürerdi?

Neden 75’e kadar bekledi?

Fenerbahçe birinci yarıda 13 şut, ikinci yarıda 5 şut çekebildi. Rakibine de oyun bahtı vermedi tahminen ancak ikinci yarıda 80. dakikaya kadar neredeyse rakip ceza alanına bile gelemedi. Pekala İsmail hoca, oyuncu değiştirmek için neden 75’e kadar bekledi? Crespo ve Zajc rakip ceza alanı içine 1 kez bile girmedi. Önceliklerinin savunma olması talimatı verilmiş. Şayet hoca Zajc’ı 84. dakikaya kadar oyunda tutuyorsa, oyunundan mutluydu demektir. Kazanmak isteyen birinin, bu oyundan mutlu olması mümkün değildir.

İsmail hocanın terazisi şaştı!

Ludogorets mağlubiyeti rotasyonlu takım olduğu için anlaşılabilir. Fakat Trabzonspor’un oyununa yanıt veremeyen İsmail hoca, Adana Demirspor maçında ayağına gelen fırsatı da tepti. İkinci yarıda tıkanan oyuna çok geç ve anlamsız müdahalelerde bulundu. İrfan Can Kahveci tahminen kusursuz oynamıyordu lakin hamle sınırında işlemeyen taraf Tadic’in olduğu bölgeydi. Birinci çıkan İrfan oldu. Dzeko, birinci yarıda cömertçe 3-4 konum harcadıktan sonra, ikinci yarıda birkaç durumu daha çöp edince lakin oyundan çıkartılabildi. Tadic 90+2’ye kadar sabredilecek bir oyun oynamadı.

‘Dzeko ve Tadic’in yerine giren oyuncuların form durumu çok mu iyi’ derseniz, ‘değil’ derim. Lakin kendimi Ryan Kent’in yerine koyduğumda, hocanın forma adaletini sorgularım. Tadic ikinci yarıda neredeyse topa değmemişken, 90+2’de oyuna giriyorsam, ‘neden âlâ oynamam gereksin ki, aslında oynatılmıyorum’ diye düşünürüm. Tıpkı şey Batshuayi için de geçerli. Batshuayi’yi oyuna almak için illa Dzeko’nun da çıkmasına gerek yok. Uzatmalarla birlikte neredeyse 100 dakika alanda kalan ve yalnızca 15 isabetli pas verebilen Szymanski’nin yerine Batshuayi’yi alıp, 4-4-2’ye dönülebilirdi.

Gelecek haftalar için tehlikeli

Osayi son 3 maçta bariz biçimde formsuzken, Mert Müldür’e her maç 10 dakika talih verilmesi, İsmail hocanın forma adaleti terazisini sorgulatır hale gelir. Şayet kadro içinde bu kırılma yaşanırsa, İsmail hocayı en fazla yıpratacak şahıslar artık oyundan almaya kıyamadığı isimler olur. Bu kadar kritik eksik varken, kadronun yıldızlarından kolay kolay vazgeçilememesini anlıyorum. Fakat artık kör göze parmak misali, her şey bu kadar ortadayken hocanın tepki verememesini ilerleyen haftalar için tehlikeli buluyorum.

3 maçta akan oyunda 0 gol

İsmail hoca, maçtan sonra oyundan şad olduğunu söylese de, şunu hatırlatmakta yarar var. Fenerbahçe’nin son 3 maçta akan oyunda attığı gol sayısı 0. Trabzonspor’a karşı penaltıdan gelen 2 gol dışında, kadro net fırsat da bulamadı. Adana Demirspor maçında 18 şuttan tahminen 1 tanesi mutlak gol konumu tarifine girer.

Kral çıplak hocam

‘Kral çıplak’ öyküsünü bilirsiniz. Terzinin biri hükümdara elbise diker ancak kral çıplaktır. “Bu kumaşı yalnızca akıllılar görebilir” diyince kral bozuntuya vermez. Endişeden ne etrafındakiler ne de halk sesini çıkarmaz. Lakin meydanda bir çocuk ‘Kral çıplak’ diye bağırınca herkes basar kahkayı.

Maçtan sonra “oyunu domine ettik, kim Adana’da bu türlü oynayabilmiş” üzere şeyler söyleyen İsmail hoca da, ulusal ortaya önder girmenin sevinciyle Fenerbahçe’ye bir elbise dikti. ‘Bu futbolu yalnızca akıllılar anlayabilir’ dedi. Ancak 10. köyden de olsa, biz bildiğimizi söyleyelim; kral çıplak hocam.

Alican Özcan