Tümgeneral Yavuz Ertürk, Türkiye’nin efsane birliklerinden Bolu Komando Tugayı’nın komutanlığını yaptı. Şırnak 23. Jandarma Hudut Tümen Kumandanı olarak yaklaşık 5 yıl sonda, hudut ötesinde askerleriyle birlikte bulundu. “Masa başı” değil, operasyon adamı olarak bilinir. Terörün en azgın periyodunda askerlerinin önünde o yürürdü. Bölgeyi en düzgün bilen kumandan Yavuz Ertürk “Irak’ın kuzeyinde Barzani’nin küçük küçük aşiretleri var. Lakin bu aşiretlerin bulunduğu bölgede barınan lanet terör örgütü mensupları var. Bunlar devamlı olarak hudut boş olduğu için bizim gözetlememize karşın Irak tarafında hiçbir askerin aktifliği olmaması sebebiyle çok rahat hareket ediyor” diyor. Pekala, Türkiye kendini nasıl savunacak Türkiye hududu tutuyor lakin karşı tarafta kendi hududunu koruyan kimse yok. Bu durumda Türkiye kendini nasıl savunacak? Paşa tam da bu soruyu sormamı bekliyor olacak ki “Güzel” dedi ve şunları söyledi:
IRAK TOPRAKLARINDA OLMALIYIZ
O vakit biz milletlerarası hukukun bize verdiği yetkiden istifade ederek diyoruz ki; ‘Sen madem hududunu koruyamıyorsun, ben kendi devletimin hudutlarını ileriden korumak zorundayım.’ İşte bunun için Irak’ın kuzeyindeki bölgeye girmemiz, çeşitli faaliyetlerde bulunmamız ve kendi halkımızı ilerden müdafaamız için Irak’a Suriye’ye yapılan harekâtlar için Meclis’te alınan kararlar doğrudur. Devlet olarak biz kendimizi derinlikte başka topraklarda korumak zorundayız. Bu nereye kadar devam eder? Irak ne vakit devlet olarak hududunu korur, karakollarını açar, bizim karakollarla irtibata geçer, kendi hududundaki halkına sahip olursa o vakit biz de kendi topraklarımızda kendimizi koruruz.
İP ÜZERE DİZEREK KORUYAMAYIZ
Biz hududumuzu koruyoruz tamam. Lakin o yerde askeri ip üzere dizerek hududu koruyamazsın. 3 bin metre yükseklikte kayalıkların, dağların olduğu hudut bölgesinde bunu yapmanız mümkün değil. O halde muhakkak yerlere karakollar açarsınız. Lakin meyyit bölgelerde ne yaparsanız yapın bu terör örgütü mensupları geçebilir, sızabilir. Bunları yaşadık. O yüzden, devlet olarak Irak’ın korumadığı, hâkim olmadığı boş olan topraklarda kendimizi ileride savunalım. Onun için de Irak topraklarında 30- 40 km ortası bir arazi bizi düzlüğe çıkartıyor. Düzlükte önümüzü görüyoruz, dağlık bölgeyi ardımıza alıyoruz. İçeriye soktuğumuz birliklerle arama tarama yapın, teröristin Türkiye’ye sızmasını engelleyin olay bu.
YAŞAMAK ZORUNDASINIZ
Yavuz Paşa “Bunları önlemek için Irak’ta yapılan faaliyetlerde kıymetli olan terörist üzere yaşamaktır. Şayet siz teröristle uğraş ediyorsanız onun koşullarında yaşayıp, onun üzere hareket etmek zorundasınız” diyor. Terörist üzere yaşamayı da şöyle açıyor: Şayet siz yurtiçindeki üzere, Irak’ın kuzeyinde de bir üs bölgesine çadır, baraka kurar yahut bu türlü bir yerde barınıp ‘kontrol sağlayacağım’ derseniz, mümkün değil sağlayamazsınız. Türkiye’de de bu türlü. Asker terörle gayret ediyorsa hareketli olacak. Terörist sizi gözetler, siz birebir yerde çakılı kalırsanız en son darbeyi vurur. Bir nöbetçiyi tıpkı bölgede 1 gün 5 gün, 50 gün tutarsanız. Artık o bölgede o asker rahatlar ve bakış açısı değişir. Bakar ki kimse yok, buralar sakin. Sonra siz uyurken birisi bindirir.
Teröristler gezgindir. Gündüz uyur, gece geçerler. Fakat gündüz de gözetleyiciler olur. Bunlara asker “Tepeciler” der. Zirveci terörist, askeri birliğin hareketlerini bir-iki hatta üç ay izler, her şeyi not alır. “Bugün asker şu saatte şuradaydı, şu geldi” üzere notlarını fiyatlar. Hele araç kullanıyorsanız eyvah! En berbatı bu. Bakar ki bu asker bu bölgede ortalama şu vakitler rahat duruyor yahut şu vakitlerde birlikler geliyor, çadır kurmuşlar. Kısaca terörist çadırınızı, kapıdaki bidonunuzu her şeyi izler. Ondan sonra darbe vurmak için harekete geçerler. Üs bölgenin gözetleyicisi kendine kayalardan, taşlardan mevzi yapar. Oradan biri roket attığında, size nişan almazsa bile o kayaları parçalayan roket insanı kesimler, öldürür.
Yavuz Paşa’ya “Peki bu durumda ne yapılmalı?” diye sordum. İşte anlattıkları: Askerimiz 6 aydır oradaydı. Bitlenmiş, uyuz olmuşlardı. Ailesiyle konuşamadıkları için onlar ailesini, ailesi de onları merak ediyordu. 6 ay sonra üs bölesinden gelecek ki onlarla telefonla konuşabilsin. Kimisi hastalanmış, bitlenmiş, uyuz olmuştu. Bütün çadırları yıktık. O bölgeye 24 saatlik TİM’ler gönderdik. Bugün TİM çıktı değişik yoldan yaya olarak araziyi arayıp tarayarak hudut bölgesine gitti. Hudut bölgesindeki diğer bir TİM diğer bir yerden geri döndü. Sonuç: Şehit vermedik. Asker bir gün oradaydı, bir gün buradaydı. Terörist şaşırdı. ‘Bunlar gezginci bir yerde durmuyorlar’ dedi.
BİZDEN GÜÇLÜ DEĞİL
Yavuz Paşa, “Bizim Mehmetçik nitekim çok yeterli. Şimdiki yetişme üslubunu da kıymetlendirebiliriz lakin oradaki asıl sorun Irak’ta, Suriye’de asker bulundurması. Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin hudutlarının korunması için bu koşuldur. Ne vakte kadar? O devletler kendi topraklarında hâkimiyetini kurana kadar. Huduttan içeri giren birlik üç-dört gün yürüyerek lakin o araziyi tarayarak gidecek. Yani tıpkı vakitte operasyon yapacak. Güya 30 km gidersek, hududu tutarsak onun ilerisinde terörist yok mu? Bugün Barzani bölgesi terörist doludur. Lakin vatandaş olmuş, Barzani aşiretinin içerisine karışmış. Bunu devlet biliyor, seslendirmiyor lakin çabayı ona nazaran yapmak zorunda” diyor.
TEKNOLOJİ DEĞİŞTİ ANCAK..
Teröristin elinde yeni teknolojiye nazaran silahlar var. Lakin kıymetli olan onun üzere yerde yaşamak ve çabayı o denli sürdürmek. O da, birliği uzun müddetli tutmamak, vakit zaman değiştirmekle sağlanır. Bizim askerimiz yaptığı işi kanıksayıp zevk duyarak yapmalı” diyen Yavuz Paşa; açıklamasını şöyle sürdürüyor: Biz devamlı toprakta geziyorduk. Irak’ta karşılaştıklarımızla sohbet ediyorduk. Aslında bize yanaşıp konuşuyorlardı. Zira bizden aldığı bilgiyi teröriste götürüyordu. Biz o bölgeyi gece terk ederdik. Bakardık ki gece baskın yapılmış, niçin? Gidip haber vermişler.
KOMANDONUN EKMEĞİ
Ertürk, yıllar evvel yaşadığı bir olayı şöyle anlattı: Bir bölgeyi gözetlemek için 60 kişilik askerimle çıktım. Hava çok makus, kar var. Dağ da 50-60 cm’lik yarılmış, bir insan rahatlıkla sığabilir. O birliği oraya yerleştirmemizin hedefi gözetleme yapması. O birliğin yanına gittim su yok, helikopter uçmuyor. Herkes aç. 3-4 günlük ekmek vermişiz, kurumuş. Su bitmiş. Ne olacak? Karın üzerine yanlarına oturdum. İç çamaşırlarımıza kadar ıslandık tabi. Askerlerime, ‘Ekmeğiniz var mı?’ dedim. Taş üzere olduğunu söylediler. Birisinin ekmeğini aldım, ekmeğin üzerini kasaturayla deldim ve karın içine yatırdım. Biraz sonra da botumu çıkarttım. Botun içine karı doldurdum, karıştırdım. Sonra botumun içinde eriyen suyu içtim. Askerime ‘İşte bu türlü yapacaksınız, çatışmadayız. Devletin verebileceği bir şeyi yok deva bulmalıyız. Bakın ekmeğe, sizin ananız yapmıyor muydu, tandır ekmeğinin üzerine suyu çiseleyip vermiyor muydu, ne yiyordunuz kışın?’ dedim. İşte kara bastım ıslandı bu türlü yiyeceğiz öbür deva yok’ dedim. Birebirini yaptılar ve birazdan o kurumuş ekmeği dediğim üzere yapıp büyük bir iştahla daima bir arada yedik.
BOMBA ATILMASINI İSTEDİ
Bolu Komando tugayının her biri birbirinden kahraman askerleriyle yaşadığı, kendilerini uçakla bombalattığı bir olay var ki insanın aklı almıyor. Kelam Ertürk’ün: İşte delip karla ıslattığımız ekmeğimizi yedikten, karı eritip elde ettiğimiz suyu bottan içtikten yarım saat sonra bir baskın oldu. Mermimiz de az. Kar, tipi bir yana her yerden ateş ediyorlar. Diyarbakır’dan Hava Kuvvetleri’nden yardım istedim. Filo daha önce benim koordinatımı istemişti ve vermiştim. Filonun başındaki kumandan benden amaç istedi ve koordinatı verdim. ‘Komutanım bu verdiğiniz teröristlerin değil, sizin koordinatınız’ deyince ‘Evet. Üzerimize ateş edin’ karşılığını verdim. Kumandan, ‘Yapamam’ deyince yapmak zorunda olduğunu, teröristlerle neredeyse iç içe olduğumuzu söyledim. Her yer kar. Onlara, ‘Karın yanında kayanın tabanı neresi varsa saklanın’ dedim. 2 dakika sonra uçaktan bomba yağdı. Hiçbirimize bir şey olmadı. Ancak ne oldu? Terörist, o Hava Kuvvetleri’nin yaptığı atıştan ötürü ayaklandı, kaçmaya çalıştı. Onlar çıktıkça biz onları vurduk.
