Ayşe hanım hak-hukuk-adaleti bilir halkın hakkını korur

YILMAZ BÜYÜKERŞEN, 8 YIL BİRLİKTE ÇALIŞTIĞI HALEFİ ÜNLÜCE’Yİ SÖZCÜ’YE ANLATTI:

Hiç aklında yokken, Eskişehir iktisadi Ticari İlimler Akademisi’ne birinci kayıt yaptıran ve sonunda birinci mezunları ortasındaydı. O tarihlerde, bir İstanbul gazetesinin muhabirliğini de yapıyordu. Emeli akademiye kayıt yaptırmak değil, bu akademinin açılışına siyasetin karıştığını belgelemekti. Zira, akademinin açılışıyla ilgili yazıda bakanın imzasının olmadığını öğrenmişti. Demokrat Parti, seçime gideceği için apar topar akademiyi açmıştı. Bina, aslında emekçi yemekhanesiydi. Bir kapının üzerine “Müdür” yazılı kağıt yapıştırılmıştı.

Gazeteci Yılmaz Büyükerşen, müdürün odasına gitti. Müdür odası oda demeye bin şahit istiyordu. Büyükerşen, doküman peşinde, müdür ise “Gel seni bu okula kaydedelim” kaygısındaydı. İkna etti ve o gün kaydını yaptırdı. O müdür, daha sonra Ulusal Eğitim Bakanlığı misyonunda de bulunacak olan Prof. Orhan Oğuz’du. Büyükerşen hem okuyor, hem de mahallî gazetenin yazı işleri müdürlüğünü yapıyordu. Gazetelere sansürün yaygın bir biçimde uygulandığı periyottu.

ECEVİT: BU SİZE VASİYETİMDİR

Okul bitti. Hocasına vedaya gitti. Fakat hocasının onu bırakmaya niyeti yoktu. Bir kağıt çıkardı, söylediklerini yazmasını istedi. “Akademide boş bulunan Maliye Kürsüsü asistanlığına talibim” diye yazdırdı. Büyükerşen, birisi ismine dilekçe yazdırılıyor sandı. Hocası “Oğlum ismini yazıp imzalasana” dedi. Meğer onun asistan olmak üzere bir niyeti yoktu. İstanbul’a gidip gazetecilik yapmak istiyordu. Lakin hocasının ısrarına dayanamadı ve ”Evet” dedi.

Açık Öğretim Fakültesi’ni kurmuş ve bir çığır açmıştı. Siyasete girmesi için teklifler oluyor, hatta Ulusal Eğitim Bakanı olması isteniyordu. O “Siyasette yapacağım hizmetten daha yararlı iş yaptığıma inanıyorum; gençleri yetiştirmeye çalışıyorum” diyordu. Siyasetten uzak kaldı. Emekli olduktan sonra 1999’da DSP Genel Lideri Bülent Ecevit’in daveti üzerine görüştüler. Ecevit O’na şu teklifte bulundu:

“ADAY OLMA NİYETİM YOKTU”

“Yılmaz Beyefendi, sizden bir ricam var. Bugüne kadar çok değerli hizmetlerde bulundunuz. Eğitimi, Avrupa’daki vatandaşlarımıza kadar götürdünüz. Çobanlarımıza bile eğitim imkanı sağlayan sistem kurdunuz. Bu hizmetinizi, bundan sonra alana inip Türkiye’ye yapmanızı istiyoruz. Sizden tek bir ricam var, biz toplumsal demokratlar Türkiye’de mahallî idarelerde başarılı olamadık. Bir kere elimize bir imkan geçti, İstanbul seçimlerini kazandık lakin orada da İSKİ skandalı yüzünden başaramadık. Kurduğunuz örnek model üniversite üzere Eskişehir Büyükşehir Belediye Başkanlığı olarak memlekette bir örnek belediyecilik yapmanızı rica ediyorum. Bunu tıpkı vakitte size vasiyetim diye de söylemek istiyorum.”

Ecevit’in bu kelamları üzerine akan sular durdu, “Efendim Büyükşehir Belediye Lideri olacağım lakin benim meclisim seçilmiyor. Yani mecliste çoğunluk olmayınca iş yapamam. Sistem arızaları var” dedi ve buna ait kimi örnekler verdi. Yılmaz Hoca, Eskişehir’e “DSP Belediye Lider adayı” olarak dönüyordu. Bu adaylık sürecinin üzerinden tam 25 yıl geçti. Sağ eğilimli bir kentte Atatürkçü, laik, cumhuriyetçi, parlamenter rejim taraftarı bir grupla hizmet verdi.

Büyükerşen bu seçimde adaylıktan nasıl çekildiğini, genel lidere niye kırıldığını şöyle anlattı: “Aday göstermeyeceklerini biliyordum. Üzüldüm demeyeyim de kırıldım. Neden kırıldığımın sebebi şu: Ben adaylığımı çekecektim. Anketlere nazaran aday belirlemesi yapılacağı söylendi. Ben de ‘25 yıldır belediye başkanlığı yapıyorum. Memleketler arası mükafatlar alan Eskişehir’e oburlarının tabiriyle takla attırmış çağdaş bir kent meydana getirmişiz. Şayet beni tanımadıysanız, parti olarak anketle beni nasıl tayin edeceksiniz?’ dedim.”

Yılmaz Hoca’nın yanında 3 yıl hukuk müşavirliği, 5 yıl genel sekreterlik yapan Ayşe Ünlüce seçim çalışmalarını sürdürüyor. Yılmaz Büyükerşen, O’na sonuna kadar takviye olacağını belirtiyor ve “Ayşe Hanım’ı, Eskişehirlilere emanet ediyorum” diyor. Büyükerşen, Ayşe Hanım’ın birtakım özelliklerini şöyle anlatıyor:

BELEDİYECİLİĞİ YETERLİ ÖĞRENDİ

“Ayşe Hanım’ın pek çok özelliğini ben bilirim. Belediyeciliği çok güzel öğrendi. Belediyede hak, hukuk, adalet, kanunları uygulanması konusunda daire liderlerine, işçisine öğrettikleri davranış formları bana, mahallî idarelerde daima o denli olmasını düşündüren bir imaj çizdi.

Örnek vereyim: Belediyeler vatandaşa hizmet verirler, karşılığında para alırlar yahut kendi kaynaklarını, hükümetten gelen kaynakları kullanırlar. Bazen bana ‘Sayın liderim vatandaşa ceza yazmışız. Lakin ekonomik krizde ödeyemez’ der. Ya da kiralarını ödemeyenler hakkında hukuk ofisindeki avukatlarımız dava açıyor. Tahliye kararları verecekler ama ekonomik durum ortada. Hasebiyle cezalar çok ağır. Kendisine ‘Gelirler daire lideriyle konuşun indirebiliyorlarsa indirsinler’ dediğimde, ‘indiremezler mevzuat var. Müsaade verirseniz vatandaşı çağırıp belediyemize itiraz dilekçesi vermesini hatta bizi mahkemeye vermesini tavsiye edeceğim’ diyordu.

Prof. Yılmaz Büyükerşen, SÖZCÜ Medya Kümesi Ankara Temsilcisi ve müellifimiz Hürmet Öztürk’e konuştu.

Yılmaz Hoca’nın kapatıp bana teslim ettiği zarfta ne var?

Prof. Dr. Yılmaz Büyükerşen, ağzını itinayla kapattığı zarfı bana teslim etmeden evvel üzerine “Sevgili Hürmet Öztürk kardeşime, 14 Mart günü bu zarf açılacak ve 15 Mart’ta SÖZCÜ Gazetesi’nde yayımlanacak” diye yazdı.

Zarfın içinde ne olduğunu ben de bilmiyorum. Yılmaz Hoca’nın yazdığına sadakatle bağlı kalıp zarfı 14 Mart’ta açacağım ve içinden çıkanları göreceğim. Bunların ne olduğunu sizlere de duyuracağım.

Tahmin ediyorum, o zarfta Yılmaz Hoca’nın Eskişehirliler’e bir sürprizi vardır. 26 Ocak’ta imzalayıp bana verdiği zarfı o güne kadar ihtimamla saklayacağım…

ÖRNEK BİR LİDER OLACAK

Büyükerşen anlatıyor: Ayşe Hanım gerçekten örnek büyükşehir belediye lideri olacak bir bayan ve kendisine esaslı bir inancım var. Türkiye, kaynakları ve imkanları çok olan bir ülke. En kıymetlisi de Mustafa Kemal Atatürk ve arkadaşlarının kurduğu ‘En büyük ikinci eserim’ dediği Cumhuriyetin parlamenter sisteme çabucak dönmesi taraftarıyım. Bu zenginliklerimizin, yetişmiş insan gücümüzün artık yurt dışına kaçırdığımız gençlerimizin, memlekette imkanlarını artırıp sıkıntılarını çözerek, yoksullukla gayret etmeliyiz. Emekçi, emekli, işçiler o kadar sefalet içerisinde ki. Biz mesela 2 yıldır yatırım yapamadığımız için çok üzgünüm. Sebebi; imkanlarımızı toplumsal yardımlara harcamak zorunda kaldık.