Can sıkan maç
İlk resmi maçı oynamak kolay değildir. Okan Buruk, dinamik oyunculardan kurduğu atak bölgesini bence çok âlâ kurgulamıştı. Bu bölgede ardı dönük halde yeterli top alabilen Zaniolo, Zalgiris defansını zorladı. Yunus’un şutunun direkten dönmesi, Barış’ın net fırsatı kaçırması, Galatasaray ismine talihsizlik oldu.
Maçın vakit zaman gitgele dönmesi, futbolun olumlu tarafını yansıtmaya çalışan Galatasaray’ın kusuru olarak ön plana çıktı. Birinci devre evvel Boey, 30’uncu dakikadan sonra da Angelino hamleye âlâ çıktılar.
Böyle maçlarda golü erken bulursanız rakip dağılır. Atamazsanız moral kazanır, direnci yükselir. Oyun içinde vakit zaman olan dalgalanmalar Zalgiris’i oyunda tuttu.
Gelelim kolay yanılgı işine… Rakipten ne kadar klas olursanız olun, beklenmedik top kayıpları, adam kaçırma, defansta az adamla yakalanma üzere yanlışlar fazla değildi ancak yeniden de rahatsız ediciydi. Mesela, Nelsson’un düşmesi, savunmada istikrarsız yakalanma, akabinde Oyewusi ile Zalgiris’in öne geçmesi, mesken sahibinin istediği senaryoydu.
Galatasaray, rakip alanda baskı yaparken Zalgiris, çift katlı otobüsü kendi ceza alanı önüne park etti ve çabuk atak arayışına başladı. Abdülkerim, forvetlerin yapamadığını gerçekleştirdi ve tam vaktinde kafayı vurdu.
Sezon başında bu türlü bir maçı kaybetmek, rövanşta tanım edilemez kasvetlere dönüşebilirdi. Mertens, kıymetli işler yaptı. Zalgiris savunmasını sarstı. Halil, attığı golle fişi çekti demek isterdim lakin güzel savunma yapamazsan golü yersin ve üzülürsün.
Ercan Taner
