Ülkemizde “Kürt Sorunu” var mıdır, yok mudur? Yıllardır bunun olduğunu neredeyse tüm siyasiler kabullenmişler, çeşitli çalışmalar, çözüm önerileri ve ortak masalar kurmuşlardır. Ama “Dün dündür” diyen Demirel’i bile yolda bırakacak kadar kıvrak bir şekilde, papatya falı açar gibi “Vardır-Yoktur” diyenleri görünce siyasete de, siyasetçiye de güven kalmıyor!
Bu konuda başı çeken RTE daha dün “Açılım Masaları” kurmamış, “Dolmabahçe Toplantıları” yaptırmamış gibi şimdi birdenbire niye “yoktur” diye kesip atmıştır? Öte yandan Bahçeli de “Vardır da vardır” diye niye zıplamaktadır?
Kürtlerden oy isterken “Kürt kardeşlerim” diye sırıtanların hemen arkalarından Kürt kardeşlerini PKK’lı ilan etmelerine alışık bir toplumuz! Şimdi ufukta seçim birileri için tsunami gibi gelmektedir! Koltuklarına yapışanlarınTürkü-Kürdü fark etmez, acele oya gereksinmeleri vardır. Yapışık ortaklar “Milliyetçi” oylara dört elle sarılmak zorundadır. Bu çıkışların nedeni de budur!Çünkü HDP seçmeni oylarına en sistemli sahip çıkan kesimdir. İktidarın daha önce kendilerine attıkları kazıklardan yeterince “deneyim” edinmiş olmalıdırlar. Bu sorunun bir kişinin “Ben yaptım oldu” demesiyle olamayacağını anlamışlardır. Kürt oyları bu nedenle “Çantada keklik” olmaktan çıkmıştır.
Aslında Kürt sorununun çözümünün kâğıt üzerinde verilecek haklarla değil; herkesin eşit vatandaş kabul edileceği, açlığın ve yoksulluğun acilen ortadan kaldırılması, gelirden her vatandaşımızın eşit pay almasıyla olacağı bellidir. Ekonominin düzeltilemediği durumda demokrasi karnı aç, evine ekmek götüremeyene fazla bir şey ifade etmeyecektir!
Şu anda Cumhurcular büyük bir çöküş yaşamaktadır. %50’lerde olan oy oranları hızla güneş görmüş kar gibi erimekte, neredeyse %30’ların altına kadar inmektedir. Bu gruptan iki yeni parti daha çıkmış, şimdilik araştırmacılara göre %4-8 arasında bir oya ulaşmışlardır. Üstelik oylarını da seçime kadar daha da artıracak gibi görünmektedir. İyi Parti ise MHP’yi hızla aşağılara itekleyerek sistemdeki yerini almaktadır.
Sorun, Cumhur İttifakından kopan oyların “Kararsız-Oy Kullanmayan” konumundan çıkarılabilmesidir. Her geçen gün artarak süren kopuş kararsızlardan bellidir ve yaklaşık %15-20 arasındadır. Bu çok ciddi bir sayıdır. İşte muhalefete düşen iş, bu oyların boşta kalmasını engelleyecek, onların gönül rahatlığıyla gidebileceği bir ortam yaratmak, bunlara sahip çıkmaktır. Yeterince yapılıyor mu derseniz, görünen o ki tam yeterli değildir. İktidara giden yol, kopan parçaların erimelerini-yok olmalarını engellemektir.Yoksa “Bu kitleler şimdilik kararsız kalmak durumunu seçip, son anda beklediklerini bulamayıp eski yuvalarına dönebilirler mi?” sorusu rüyalarımıza girmeye ve kâbuslar görmemize neden olacaktır.
Yönetici adaylarımızın hiç unutmamaları gereken konu; “Açlık sorunu çözülmeden demokratik haklar ne kadar benimsenebilir ya da önemsenebilir?” sorusuna yanıt bulmaktır. Buna inandırıcı çözüm önerileri yanında yapabilecekleri güvencesini en iyi verenler iktidarda kalacaktır.
Son olarak; merakla beklenen HDP açıklaması bazıları için hayal kırıklığı yarattı denebilir. Bana göre HDP Cumhur İttifakına “Herkes yoluna” derken, Millet İttifakı’na da “Benim demokratik taleplerim sizin de reddedebileceğiniz şeyler değil; sizin içinize de girmeyeceğiz, ama CB seçiminde demokratik parlamenter sistem ve daha çok özgürlüklerden yana olanı destekleriz” mesajı verilmiştir.
Bu durumda artık birileri için kaçınılmaz son iyice yaklaşmaktadır. Ne kadar öteleseler de en geç 1,5-2 yıl içinde seçim olacak ve hak edenler tarihin tozlu sayfalarına gömüleceklerdir. Elbette bu güne kadar yapılan yasa dışılıkların, ihlallerin, yanlışlarının hesaplarını da bağımsız yargı önünde vereceklerdir.
Dün ak dediğine bu gün kara diyenler “Yalancı Çoban” öyküsünde olduğu gibi yok olup gitmeye mahkûmdur!
İktidarı düşleyen partiler için ise; net, açık, yeni bir görüş ortaya koyabilme, özellikle iktidardan bıkmış, ama çaresiz, ortada kalmış olanlara güvenilir bir yuva göstermekle olasıdır.
Doğan Özdemir
