Kahramanmaraş’ta 6 Şubat’ta meydana gelen ve 11 vilayette yıkım ve can kayıplarına yol açan zelzelelerin akabinde Pazarcık’ta kurulan çadır kentteki depremzedeler, sarsıntıda yaşadıklarını anlattı. Depremzedeler şöyle konuştu:
“ÇOCUKLARA ÜÇ GÜN BİR SU ŞİŞESİNDEN SU VERDİM”
“Biz zorla canımızı kurtardık. Çoluk çocuk, torun da dışarıda kaldık. Bin kez buna şükür. Allah herkesten razı olsun. Yiyecek, içecek her şeyimize yetiştiler. Allah razı olsun, başımız şokta bize diyorsunuz ‘ne iştir’ ben diyorum ‘ben bilmiyorum’ çok şok olduk biz.
Üç gün otomobilde kaldık. Bir su şişesi elime aldım. Üç gün bunu verdim, dedim ‘az az için’ bununla yönetim ettim. Dedim ‘susuz kalmasın’ üç gün otomobilde kaldık biz. Yemek yemedik. Üç gün yemedik, sonra geldiler. Çocuklarla otomobilde kaldık. Buna şükür.”
“ÇADIR EKSİĞİ VAR, ÜST ÜSTE YATIYORUZ HEPİMİZ”
Bir depremzede çadır kentte, çadır eksiğinin devam ettiğini belirterek şunları söyledi:
“Yine de çadır eksiği var. Ben ablamla şu an kalıyorum. 8-10 kişi kalıyoruz. Ya konteyner lazım ya ek çadırlar lazım. Çocuklar, üst üste yatıyoruz hepimiz. Kalacak yer sorunu var. Su ezası var. Odun derdi var. Eksik çok.
Biz onuncu günde, on birinci günde lakin banyo yapabildik. O da kendi imkanlarımızla dışarıda su kaynattık tencerelerle, o biçimde çocukları banyo edebildik, kendimizi banyo edebildik.
Depremde konutumuz hasar gördü. Ben yedinci katta oturuyordum. İki kat da dükkân dokuz, dokuzuncu kattaydım. Çok berbattı. Yatak dolapları üzerimize düştü. Çocukları aldım, telefon ışıklarıyla zar güç biçimde aşağı inebildik.
Etrafımızdaki bütün binalar yıkılmıştı. Beşerler yardım bekliyordu. Herkes per perişandı. Yardımlar mı? Birinci iki gün yoktu. Üçüncü gün dördüncü gün artık çadır, yiyecek, içecek gelmeye başladı.”
“ANNEM AĞLADI BEN DE KORKTUM”
Bir depremzede ise sarsıntıdan sonra torununun “Asker amca bize cereyan getir, karanlıkta bebeğim kaldı, ben de kaldım. Asker amca bize cereyan getir, karanlıkta kaldı asker amca. Annem ağladı ben de korktum. Ben sarsıntıya kızdım” dediğini anlattı.
“HALA ŞOKTAYIM”
Depremzede kendi yaşadıklarına ait şöyle konuştu:
“Biz bilmedik ne oldu 10 saniyede nasıl kaçacağız biz bilmedik. Akşam çocuklara dedim ‘biz kaç gündür otomobilde kaldık?’ dedi ‘üç gün kaldık’ ne yedik, nasıl yaptık hala şoktayım.”
“’BİNA ÇOK HASARLI YERLE BİR OLMUŞ, BİZ CANLILARA BAKALIM’ DEDİLER”
Çadır kentteki bir öbür depremzede ise şöyle konuştu:
“Hepimiz yataktaydık, sabaha karşı yer şiddetli sallandı. Biz hepimiz uykudan kalkıp dışarı kaçtık, bina yıkıldı. Yeğenim vardı, bir de çocukları vardı iki tane bir de eniştemiz vardı. Enkaz altında kaldılar.
Devlet çıkardı. Dört gün sonra, geldiler. Gelip, bakıp, kaçıp gidiyorlardı. Sonra çıkardılar dördü de merhum olmuş.
Biz kurtarmaya çalıştık, koca betonu kaldıramadık. Demir, beton daima yıkıldı yere, kepçeler sıkıntı çıkardı. ‘Toz, toprak, duman olmuş bina burada yaşamak mümkün değil’ dediler. Bakıp, geçip gidiyorlardı. ‘Bunu sonra kepçe çıkarır’ diyordu. ‘Nasıl olsa yaşamıyorlar, kepçeyle çıkarırız’ 4 gün sonra çıkardılar.
Dördü de merhum olmuş, bir de tabip vardı, avukat vardı binayı yapan kişi onlar da hepsi merhum oldu. O binada 10-15 kişi hepsi merhum oldu. Binanın müteahhitti de merhum oldu.” (ANKA)
