Karar yazarı Kiras: Bu ülkede artık Malazgirt Zaferi bir kesimin, İzmir’in kurtuluşu başka bir kesimin bayramı oluyorsa ortada millet diye bir varlık kalmamış demektir

Karar Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni İbrahim Kiras, “Cumhuriyetin kurulmasının üzerinden yüz yıl geçtiği halde, belirli toplum kesimleri arasında hâlâ “Osmanlı taraftarları ile cumhuriyet taraftarları” şeklinde bir kamplaşmanın devam etmesi sağlıklı bir durum olmasa gerek. Bu ülkede artık Malazgirt Zaferi bir kesimin, İzmir’in kurtuluşu başka bir kesimin bayramı oluyorsa ortada millet diye bir varlık kalmamış demektir. Ortak tarihî değerlerimiz etrafında sürdürülen siyaset tartışmalarına bu açıdan bakmak gerekir.” değerlendirmesini yaptı. 

Kiras yazısında, “” ifadesini kullandı. 

Kiras şunları kaydetti:

“Mustafa Kemal hem bu görev için en uygun kişi olarak görüldüğü hem de kendisi bu yolda herkesten daha istekli ve inançlı olduğu için Millî Mücadele’nin liderliğine gelmiştir. Bu görevlendirmeyi padişahın yaptığını söylemek için o günün İstanbul’undaki siyasi güç dengesinden habersiz olmak gerekir. Mustafa Kemal’in Samsun’a hareketinden önce Vahdettin ile görüşmesinden böyle bir anlam çıkarılamaz. Osmanlı Genelkurmayı Anadolu’ya gönderilecek kadroyu belirleyip Saray’a usulen onaylatmış olabilir en fazla. Yani padişahtan habersiz gerçekleşmiş bir organizasyon olmayabilir belki bu ama padişahın iradesiyle gerçekleşmiş olamaz. Çünkü padişahın bir iradesi yoktu o sırada. Dolayısıyla ihanetinden söz etmek de mantıksız. Vahdettin’in günahı dönem dönem milletine ve askerine inancını kaybedip ülkeyi ve saltanatı kurtaracak yol olarak İngilizlerle işbirliği seçeneğini ileri süren İtilafçılardan medet ummasıdır. Bunun da temelinde saltanat ile devleti bir ve aynı görmesi vardır.

Ancak ülkenin selameti için İngilizlerle işbirliğini savunan Hürriyet ve İtilaf Partisi mensuplarının tutumu şahıslara göre gafletten dalalete ve hatta ihanete uzanan bir çizgide şekillenmiştir maalesef. O günlerde işgale karşı askeri direnişin çare olmayacağını düşünmek bugün için bir “içtihat hatası” olarak kabul edilebilir ama Anadolu’da işgalcilerle savaşan Türk askerine karşı Hilafet ordusunu kurmak, Anzavur ayaklanmasını organize etmek, Millî Mücadele önderleri hakkında dinden çıktılar fetvası yayımlamak veya Nemrut Mustafa Divan-ı Harbinde idam cezası vermek vs. vatanseverlikle bağdaşacak işler değil. İngilizleri oyalamak için yapılan göstermelik uygulamalar bir yana, kendilerini işgalcilere beğendirmek için var gücüyle Anadolu direnişini boğmaya uğraşan belli bir grubun “şahsî menfaatlerini müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhid” ettiklerini söyleyen Atatürk yerden göğe kadar haklı değil mi?

Ama şu da var ki ne Osmanlı Sarayı’nın tüm mensupları ne de İstanbul hükümetlerinin hepsi gaflet, dalalet, hatta ihanet içindeydi. Sarayda da Babıali’de de Millî Mücadelenin destekçileri daima vardı. Şehzade Ömer Faruk Efendi Anadolu’daki mücadeleye katılmak üzere İstanbul’dan ayrılmış, ama çeşitli sebeplerle bunu uygun bulmayan Ankara hükümetinin ricasıyla Bolu’dan geri dönmüştü.

Damat Ferit kabineleri dışındaki İstanbul hükümetleri gizli veya açık şekilde Anadolu’daki Millî Mücadeleye müzahir olmuşlardı. Nitekim bu hükümetlerin sadrazamları Cumhuriyet devrinde taltif edilmiş ve öldüklerinde devlet töreniyle vatan toprağına verilmişlerdir. Aralarında -Atatürk’ün yine Nutuk’ta sert sözlerle eleştirdiği- İzzet Paşa ile Salih Paşa da vardır.

İstanbul’daki yönetim kadroları ceffelkalem hain ilan edilmemişlerdir. Kaldı ki İstanbul’daki herkes hain olsaydı önemli miktarda silah ve cephanenin Anadolu’ya kaçırılması ve Millî Mücadele kadrolarının Ankara’ya geçebilmeleri de mümkün olmazdı. Osmanlı ordusunun en tepesindeki Genelkurmay Başkanlığı görevinin ardından Ali Rıza Paşa ve Salih Paşa kabinelerinde Harbiye Nazırlığı yapan Fevzi Çakmak veya Umumi Harb’in sonunda “Harbiye Nezareti Müsteşarlığı” görevini üstlenen İsmet İnönü eski başkentte Millî Mücadele ile ilgili çalışmaları ve hazırlıkları tamamladıktan sonra, 1920 Nisanında Ankara’ya geçtiler.

Bundan önce ise daha Kasım 1918’de Kâzım Karabekir, Cafer Tayyar, Ali Fuad ve Mustafa Kemal Paşalar İstanbul’da Millî Mücadelenin planlamasıyla ilgili nihai görüşmeleri gerçekleştirmiş; Sadrazam Ahmed İzzet Paşa ile Genelkurmay Başkanı Cevat Paşa’nın da bilgisi dahilindeki bu görüşmelerden hemen sonra yapılan görevlendirmelerle Kâzım Karabekir Erzurum’a, Ali Fuad Ankara’ya gitmiştir. Ardından da Mustafa Kemal, 9. Ordu Müfettişi olarak Samsun’a çıkmıştır.

Demek ki “Atatürk’ü padişah Anadolu’ya gönderdi” diyenler de “Vahdettin vatanını sattı” diyenler de kendi tarih kurgularını çıkarıyorlar karşımıza. Akademik nitelikteki objektif araştırmaların bulgularına aykırı bile olsa bu konudaki farklı görüşlere inanç özgürlüğü kapsamında müsamaha gösterebiliriz ama bunları kavga bahanesi haline getirmek, toplumdaki kutuplaşmaların zemini yapmak kesinlikle vatanseverlik değil.”