Kahramanmaraş merkezli zelzeleye Hatay’da yakalanan Çöl ailesinin 4 katlı aile apartmanından yalnızca 8 yaşındaki Miray sağ çıkarılabildi. 62 saat enkaz altında kalan küçük kızın tedavisi İstanbul’da devam ediyor.
Oğlu, gelini, torunu, ağabeyi ve yengesini birebir apartmanda kaybeden ve Miray için cenazelerini bile kaldırmadan İstanbul’a koşan babaannesi Hayriye Çöl, bacaklarında ağır eziklerle tedavi altına alınan torunu için dua ediyor.
İstanbul Valiliği aracılığıyla yerleştirildiği otelde, yaşadıklarını gözyaşları içinde Demirören Haber Ajansına anlatan Çöl, “Köydeki konutumuz hasarlı. Kışa uygun değil zati. Oğlumun meskeni yok oldu. Olsun, tek kuzumun bacaklarını kurtarsınlar, sıhhatine kavuşsun, öbür bir şey istemiyorum. Ben onu çadırda da büyütürüm meskenimiz olana kadar” dedi.
“ALLAH’INI SEVEN BENİ KENTE GÖTÜRSÜN”
Hatay Devlet Hastanesinde güvenlik vazifelisi olarak çalışan 39 yaşındaki oğlu Ali Çöl ile gelini Fatma Çöl (29), torunu İhsan Çöl (11) ile ağabeyi ve yengesini birebir enkazda kaybeden ve yalnızca oğlunu toprağa verebilen Hayriye Çöl, o sabahı şöyle anlattı:
– Köydeydik, meskende sallandık. Çabucak oğlumu aradım, ulaşamadım. Gelini aradım, ulaşamadım. Komşuyu aradım, dedim Ne oldu bizimkilerden bir haber yok, bir şey mi var? Komşum Mesken çöktü, çocukların hepsi altında kaldı dedi.
– Köyümüzde muhtar yakınım var, dedim Allah’ını seven beni kente götürsün, Ali’nin konutu yıkılmış Aldı beni getirdi, getirdi lakin ne getirdi? Enkaz yani 4 katlı bina yerle bir olmuş. Sonraki gün öğlenden sonra oğlumun cesedini elleriyle uğraşarak çıkardılar. Cenazeyi kaldırdık. Üçüncü gün ağabeyimi, eşini, gelinimi, Miray’ın ağabeyini çıkardılar. Bir tek Miray yaralı çıkarıldı.
“ÜÇÜ DE ÇOCUK ODASINDA BULUNDU”
– Oğlumu gömdüm fakat gelinle torun kaldı. Ben çocukla Mersin’e geldim. Orada iki gece yattı. Hiçbir haber yok, ağır bakımda lakin haber yok. Artık güvenliklere dedim ki Bana bir haber verin, çocuk yaşıyor mu; sıhhati nasıl? 10-15 dakika sonra haber geldi, senin kızın İstanbul’a gitti diye. Çocuğu bir gün evvel göndermişler, ben oralarda çocuğumu arıyordum.
İstanbul’da olduğunu öğrenince Tarsus’ta akrabalarım var, onları aradım. Onlar beni getirdi İstanbul’daki hastaneye kadar. Miray’ın olduğu yer biraz genişmiş, annesiyle öbür torunum çok dar bir yerde sıkışmışlar. Çocuk odasında bulundu üçü esasen. Oğlum ise dışarıya çıkarken, koridorda bulundu. Dış kapıya çıkarken kalmış orada. Üst katta oturan ağabeyim salonda bulundu. Üstüne kolon düşmüş.
– O ayakları sıhhatine kavuşsun, ben çocuğumu nasıl büyüteceğim; öbürlerinin sevgisi ona düşecek Miray’da bulacağım ben onların sevgisini. Bugün sarma istedi, götürdüm, Babaannelerin en güzelisin sen babaanne diyor. Nasıl dayanayım? 4 adede 5 adede ben nasıl dayanayım? Buradan sonra köye gitsek, köydeki de kış konutu değil, yaz konutu. Nasıl yapacağız bilmiyorum.
– Çocuğumun ayakları âlâ olsun, ben ona her şeyi bulurum. Çadırda otururum, tekrar otururum konutumuz olana kadar. Burada herkes çok yardımcı oluyor Allah razı olsun. Çok hassaslar, oteli de bizlere açtılar. Çok mutlu olduk, rahatız. Hastaneye çarçabuk gidip geliyoruz. Yapacak bir şey yok, kelamın bittiği yer bu; ne diyebilirim ki. (DHA)
