Belki de mutluluğun peşinden gitmenin en iyi yolu dolaylıdır…

Tal Ben-Shahar, onlarca yıldır mutluluk projesine dalmış durumda. En çok satan kitaplar yazıyor ve mutluluk üzerine kurslar veriyor ve “Sadece iki tür insan acı verici duygular yaşamaz: psikopatlar ve ölü insanlar” diyor.

Mutluluk , insan isteklerinin en kalıcı olanlarından biridir. Çoğu zaman, aynı zamanda en zor olanıdır. Günlük varoluşumuzun uğultusunu aydınlatan güneşli büyüler, göründükleri anda dağılırlar. Tüm kayda değer projelerde olduğu gibi, mutluluk taahhüdümüzün tamamlandığını görmeyi ve onay fişlerini elimizde tutmayı tercih ediyoruz. İdeal olarak, şuraya buraya dağılan tatmin edici anlardan daha kalıcı ve önemli bir şey.

Mutluluk, eğer onu unsurlarına ayırabilirlerse, insanların erişimine çok daha yakın olabilir.

Sonsuz mutluluğun peşinden koşmaya gelince, daha akıllıca, daha sürdürülebilir bir arayış öneriyor psikologlar: psikolojik bağışıklık sistemimizi güçlendirmek. “Güçlü bir bağışıklık sistemi, hiç hastalanmayacağımız anlamına gelmez. Bu, daha az hastalandığımız ve daha çabuk iyileştiğimiz anlamına geliyor.” Burada, mutluluk bilimi önemli içgörüler sunabilir.

Mutluluk nedir?
Gördüğümüz kadarıyla mutluluk beş unsurdan oluşur: ruhsal esenlik (anlam ve amaç), fiziksel esenlik ( beslenme , egzersiz, uyku), entelektüel esenlik (merak, derin öğrenme), ilişkisel esenlik (kalite) başkalarıyla geçirilen zaman; nezaket ve cömertlik ) ve duygusal esenlik (acı verici duyguları kucaklamak; olumlu duygular geliştirmek). SPIRE’ın bu beş unsurunun birbirine bağlı bir toplamı olarak mutluluk, hazzı deneyimlemekten çok daha fazlasıdır.

Mutluluk neden insan olmanın anlamı için çok önemli kabul ediliyor?
Aristoteles’in dediği gibi,” mutluluk hayatın nihai amacıdır.” Bu, günlük yaşamlarımızı nasıl geçirdiğimize nihayetinde bizi neyin daha mutlu edeceğini düşündüğümüz tarafından yönlendirildiği anlamına gelir. Bu iyi ya da kötü bir şey değil. Bu sadece doğa kanunu gibidir. Örneğin dünyadaki açlığın kökünü kazımak gibi önemli bir amaç için yorulmadan çalışan insanlar bile bunu işlerini anlamlı buldukları için yapıyor. Anlam, mutluluğun bir unsurudur.

Mutlu olmamızı engelleyen nedir?
Mutluluğun önündeki engellerden biri, mutluluğun olumlu duygulardan oluşan kesintisiz bir zincir olduğu beklentisiyle ilgilidir. Paradoksal olarak, bu beklenti insanların mutluluğu deneyimlemesini engeller çünkü acı verici duygular onları reddettiğimizde ortadan kaybolmaz. Sadece güçlenirler.

İkinci engel, mutluluğu başarı ile eş tutmakla ilgilidir. Mutluluğun para, şöhret veya övgü gibi belirli hedeflere ulaşılarak elde edilebileceğine dair yaygın bir inançtır . İnsanlar sonunda başarıya ulaşırlarsa otomatik olarak mutlu olacaklarını düşünme eğilimindedir. Konu bu değil. Bu nedenle, mutluluk onların endişesiyse, insanlar genellikle yanlış şeylerin peşinden koşarlar.
Üçüncü engel, insanların mutluluk peşinde koşma biçimleriyle ilgilidir. Birçok nedenden dolayı mutlu olmak istiyoruz. Ne de olsa bize sürekli olarak mutluluğun sağlığımız, ilişkilerimiz ve iş sonuçlarımız için iyi olduğu söyleniyor. Mutlu olmak da iyi hissettiriyor! Yine de sabah uyanır ve açıkça mutluluğun peşinden gitmeye karar verirsem, daha az mutlu olurum.

Mutluluğun peşine düşmenin en iyi yolu nedir?
Güneş ile benzetmeyi düşünün. Güzel bir günde dışarı çıktığınızı hayal edin. Doğrudan güneşe bakarsanız, kendinize zarar verirsiniz. Ama aynı güneş ışınlarını alıp bir prizma kullanarak parçalara ayırırsanız, gökkuşağının renklerinin tadını çıkarabileceksiniz.
Benzer şekilde, doğrudan mutluluğun peşinden koşmak da bize zarar verebilir; onu dolaylı olarak – mecazi renklerine ayırarak (SPIRE öğeleri gibi) takip etmek refahımıza katkıda bulunabilir. Bizim için anlamlı olan şeyleri yapmak için daha fazla zaman harcamak, bir meditasyon uygulamasına başlamak, egzersiz yapmak, iyilik yapmak, yeni bir şeyler öğrenmek veya sahip olduklarımız için minnettarlığı ifade etmek, hepsi mutluluğu kovalamanın dolaylı yollarıdır.

Mutluluk genellikle görkemli bir fikir gibi görünebilir. Yine de, böler ve fethedersek, bizim ulaşabileceğimiz çok daha yakındır. Öğelerine ayırırsak.

Mutluluk hakkında neden bu kadar yanlış bilgilendiriliyoruz?
Sıklıkla bize verilen mesaj şudur: Mutlu olmak istiyorsanız, X’e ihtiyacınız var (örneğin, bir eş, iş, mülk, para). Bu mutluluk modeli, eksik olanı elde etmeye dayalıdır ve bu eksikliği gidermek şartıyla sürekli mutluluk vaat eder. Bu yanlış inançlar, gerçekten mutlu olmak için gerekenleri yanlış yorumlayarak bizi yanlış yönlendirir.

Mutlu olmak için gerçekten ne gerektiğine dair daha doğru bir vaat ne olabilir?
Birincisi, ne bekleyebileceğimiz konusunda daha alçakgönüllü olmak. İkincisi, mutluluğu geliştirmek için çok çalışmak gerektiğini kabul etmek. İnsanlar genellikle mutlulukta ustalaşmak için bir kitap okumanın veya bir atölye çalışmasına katılmanın yeterli olduğunu düşünürler. Ama birisi piyano çalmayı ya da tenis oynamayı öğrenmek isteseydi, bu konuda bir kitap okumanın onları harika müzisyenler ya da sporcular yapacağına inanır mıydı? Hayır. Bir kitap, çok daha uzun bir yolculuğun sadece ilk adımıdır.
Kortta veya piyanonun önünde zaman geçirmeniz gerektiği gibi, mutluluk kaslarınızı geliştirmek ve bu beceriyi geliştirmek için de zaman harcamanız gerekir. Her şeyde olduğu gibi, işe koyulmalıyız. Bu “mutluluk çalışması” sadece harika sonuçlara yol açmaz, aynı zamanda kendi içinde genellikle harikadır. Çaba, doğamızın bir parçasıdır; hayatımızı tatmin edici kılan şeydir.
Mutluluk aynı anda hem evrensel hem de kültüre özgü nasıl oluyor?
Mutluluğu keşfedebileceğimiz üç seviye vardır. Birincisi evrensel düzeydir. SPIRE öğeleri evrenseldir. Zaman boyunca, her yerdeki insanlar hayatta bir anlam ve amaç duygusuna ihtiyaç duymuşlardır. Her yerdeki insanların hareket etmesi gerekiyor. Beslenme hepimizi etkiler. Hepimiz meraklıyız ve öğrenmeye ihtiyacımız var. İlişkiler her yerde kritiktir. Hepimiz üzüntü ve sevinç yaşarız.
İnsan deneyimimizin evrenselliğini kabul ettikten sonra, özellikle mutluluk getiren uygulamaları reçete ederken, kültürel düzeyi göz önünde bulundurmamız gerekir. Deneyimlerimizde gerçek kültürel farklılıklar var. Sağlıklı bir ilişkiyi neyin oluşturduğu, insanların neyi anlamlı bulduğu gibi dünya çapında değişebilir.
Son olarak, kişisel seviye var. Aynı kültürde aynı ebeveynler tarafından yetiştirilen iki insan kökten farklı olabilir. Kişisel seviyeyi keşfetmek, derinlemesine düşünme, günlük tutma veya gözlem yoluyla” beni” araştırmayı gerektirir. Her üç seviye de insan mutluluğunu anlamak için önemlidir.
Nasıl mutlu olunacağına dair diğer kültürlerden ne öğrenebiliriz?
Her şeyin mavi olduğu bir dünyada mavi yoktur. Mavi rengi ancak diğer renklerin varlığında algılayabiliriz. Başka bir deyişle, öğrenmek için zıtlığa ihtiyacımız var. Seyahat, kendimiz hakkında bilgi edinme, evrensel olanı keşfetme ve farklılıklardan öğrenme fırsatı sunar. Örneğin, bireyci bir kültürden geliyorsam, kendimi her zaman ayırt etmek zorunda kalmamanın ve kendimi kolektifin bir parçası olarak görmenin faydalarını öğrenebilirim.

Seyahat, bizi yeni şeyler denemeye ve denemeye teşvik eder. Bu, olma ve düşünme biçimleri kadar yemek için de geçerlidir.