Doğan Özdemir-Mafya ve Demokrasi

En kötü işleyen Demokrasi, en güçlü totaliter rejimlerden bile daha iyidir. Tarih bunu bize yüzyılların deneyimi ile gözümüze soka soka öğretmeyi sürdürüyor.

İnsan sürekli öğrenen, evrimleşen, kendini geliştiren bir canlıdır. Bulunduğu ortamlara uyum sağlamasıyla, zorluklara çözüm bulmakla diğer canlılarla yarışır. Doğrusu bu konuda hangilerinin önde olduğu bazen tartışılır hale gelmektedir. Şöyle ki; ortada bir sorun varsa yılların deneyimlerini kullanarak buna çözüm arar; olayı kendi lehine geliştirir. Göz göre göre zarar göreceği bir olay karşısında aptalca ısrar etmez. “Her insan hata yapar; ben de hata yaparım. Ama aynı hatayı iki kere yapmam.” Bu cümle olayı özetlemeli…

Demokrasi, içinde özgürlükleri sınırlı olsa da kullanabilmeyi, muhalefetin bulunmasını, seçme ve seçilebilme şansını, seçilenlerin denetlenebilmesini, kişisel özgürlüklerin kullanılabilmesini, erkler ayrılığını taşımasını ve bir haksızlığa uğradığında güvenebileceği bir Hukuk sisteminin olmasını içinde taşıdığı için önemlidir. Kör-topal, ağır-aksak yürüse de kendinden daha iyisi gelene kadar en iyi yönetim şeklidir.

Demokrasiden bir adım geri geldiğinizde daha az demokrasi, daha çok baskı rejimleri başlar. Geriye doğru artarak sürer. Ne kadar çok totaliterleşme, o kadar çok baskı demektir. Bunu da tarih baba bize örnekleriyle göstermiş; ders almamızı öğütlemiştir.

O zaman sürekli öğrenen bir insan olarak tarihten ders almamız, yaşadığımız günü iyi gözlemlememiz, yaşantımızı “ayıp-yasak-günah” duvarıyla örenlere, bizden özgür irademizi bırakarak sadece kendilerine inanmamızı, boyun eğmemizi ve biat etmemizi isteyenlere karşı “taraf” olmalıyız. Bu dünyaya bir kere gelip kısacık yaşam süremizde en büyük hakkımız olan sonuna kadar özgür, huzurlu, mutlu, güvenceli olarak yaşamayı engellemeye çalışanlara karşı şiddetle direnmeliyiz. Yaşam hakkımızı kimsenin emrine vermemeliyiz.

Bizleri yönetenler hep kâğıt üzerinde kalacak iyi sözler vererek kendilerini seçmemizi isterler. Biz de vatandaşlık görevi olarak seçeriz. Ama seçtiklerimizin zaman içinde verdikleri sözleri tutmadıklarını gördüğümüzde hatamızı anlayıp “aynı hatayı iki kez yapmak” yanlışına düşmeden bir daha onları seçmezsek sorun çözülecektir. Yıllardır demokrasi-totaliter sistemler arasında çok şiddetli, büyük acılara, canlara, kanlara neden olan çatışmalardan sonra insanlar Laik ve Demokratik Sistemin önemini ancak anlayabilmişlerdir. Şimdi buradan geriye dönmeye çalışanlara maşa olmanın evrimi tersine işletmek olacağı açıktır. Bu dünyanın işleyişine de terstir.

Demokrasi azaldıkça baskı artacaktır. Gizli dosyalarında tek adamlık, totaliterlik, baskı olanlar, iktidarı kendi için bir yatırım görenler, bu koltukları bir kez ele geçirdikten sonra asla terk etmememe niyetinde olacaktır. Demokrasiyi kullanarak iktidara gelenler önce demokrasinin artık bir araç olduğunu ve bir kenara atılması gerektiğini göstereceklerdir. Sonra yerlerini sağlamlaştırmak için gittikçe artan dozda baskı uygulamak zorundadırlar. Çünkü demokrasiye inanan, ancak hata yaptıklarını er ya da geç anlayacak halk, itirazlarını yükselttikçe yöneticiler için tehlike oluşturacak, bu nedenle de susturulması, zamanla yok edilmesi gereken kitleler olacaktır.

İşte bunu yapabilmek için öncelikle silahlı-silahsız tüm güvenlik unsurlarının tek elde yönetilebilir hale gelmesi, bunların bile kendilerini korumaya yetmeyeceği korkusuyla özel ve sivil ezici güçler kurulması gerekecektir. Burada da son günlerde yaşamakta olduğumuz gibi silahlı çeteler, derin devlet denen özel çeteler, mafyalar devreye girer. Yönetenler koltuklarını koruyabilmenin bu kuvvetleri kullanarak olacağını düşünürler. Muhalefet baskılanır, hapsedilir, dövülür, öldürülür; öyle ya da böyle susturulur! Çünkü muhalefet totaliterler için en büyük tehlikedir. Bunu baskıladıkları yasal güçler, yönetilebilen hukuki sistemle yapamazlarsa çeteler-mafyalar-gizli derin devlet elemanlarıyla yaparlar. Burada çok ciddi bir yanılgı söz konusudur. “Çeteler bir kez devletin içine sızdıklarında yöntem olarak yasadışılığı kullanacaklarından, adına iş yaptığı kişileri kendi güvenceleri için kayıt altına alırlar. Bu onların başları sıkışınca “dönüş bileti” olacaktır. Devlet adına pis işler yapanların kendi pis işlerini daha kolaylıkla yapacakları da açıktır. Sonuçta kimin kimi yönetmekte olduğu ve sonucunun ne olduğunu kestirmek gittikçe zorlaşır. Demokrasi tamamen ortadan kalkar, hukuktan söz edilemez. İki yanı keskin bıçak gibi ne zaman ne tarafının keseceği bilinemez. Olan ise halka ve ülkenin geleceğine olur.

Tarih baba bize bunları da tek tek örnekleriyle göstermiştir. Yeter ki biz insan olarak sağduyumuzu ve aklımızı kullanmayı, yaşananlardan ders almayı bilelim. Eğer bilmezsek yukarıda yazdığım sistemle yüzleşmek zorunda kalacağız. Az gelişmiş ülkelerde manevi bir değer verilerek kutsallaştırılan “Devlet” kavramının bir avuç totaliterin eline geçtiğini fark edene kadar kurbağa deneyinde olduğu gibi yavaş yavaş haşlanıp ölüp gideriz.

Devlet, artık demokrasiden tamamen arındırıldığından, onun yerine adı faşizm olan bir sistem geleceğinden giderek artan zulüm ve baskıdan kaçış kalmayacak, bir gün mutlaka “sıra size de gelecektir.” Sokaklar mafyanın olduğunda şikâyet edebileceğiniz bir yer kalmayacaktır.

Herkes hata yapar; hatalardan ders çıkarabilen insandır. Aynı hatayı iki değil, otuz iki kere yapmayı sürdürenlerin evrim yolundan çoktan çıktığı ve tersine evrimleşmeye başladığı düşünülür. Akıl, tüm canlılarda değişik oranlarda vardır; ama insana özgüdür. Aklını kullanabilmek ise beyninin ve vicdanının terbiyesi ile olasıdır.

Bir daha bu dünyaya gelmeyeceğimize göre, şu kısacık yaşamımızda onurumuzla, gururumuzla, kimseye boyun eğmeden, demokratik bir ortamda tüm haklarımızı kullanabilerek yaşamak da hakkımızdır. Birileri hayallerine ulaşsın, bir eli yağda, bir eli balda yaşasın diye tüm geri kalanları köle gibi görmesine izin vermek insan tanımına uymaz.

Yanlışları görüp sessiz kalmakla o yanlışa ortak olmak aynı kapıya çıkar. Çocuklarımıza insanca yaşayabilecekleri bir ortam bırakmak, bunu sağlayabilecek sistem ve kişilere destek vermek en büyük insanlık borcumuz olmalıdır.

Yaşasın özgürlük ve demokrasi!

Doğan Özdemir/Jurnalci.com