Kardeşini döverek öldüren babasını ihbar etmişti! Kâbus dolu hayatlarını anlattı

Babaları Hüseyin K.’nın 20 yıl evvel 1,5 yaşında olan kardeşlerini döverek öldürdüğünü ihbar eden üç kardeşten 25 yaşındaki V.K., kabus dolu haytalarının ayrıntılarını paylaştı.

Aydın, Söke’de yaşayan babası Hüseyin K.’dan 18 yaşına kadar azap boyutuna varan bir şiddet gördüğünü belirten V.K., “Gözümüzü açtığımız an prestijiyle aile içi şiddet, arbede, gürültü, akıl almaz bir halde azap vardı. En ufak yaşlarımdan itibaren şiddet gördüm. Tıpkı formda kardeşlerim de. Yani bizim ailede eksik olmayan bir şiddet süreci vardı” dedi.

Babasının 15 aylık kardeşi Armağan’ı “Şeytan çocuk” diyerek döve döve öldürdüğünü tez eden V.K., babasının hasta olduklarında bile döverek kendilerini güzelleştireceğini söylediğini anlattı.

Babasının kardeşini döverek öldürüp gizlice gömdüğünü söyleyen V.K., 2010 yılında, ölen kardeşinin okul vakti gelince Ulusal Eğitim vazifelilerinin geldiğini, babasının bir formda kardeşini nüfustan sildirtmeyi başardığını öne sürdü.

YAŞAYAN 9 KARDEŞTEN 5’İ BABASININ YANINDA

Resmi kayıtlara nazaran toplam 12 kardeş göründüklerini lisana getiren V.K., şu anda yaşayan 9 kardeşi olduğunu, 5’inin babalarıyla yaşadığını söz etti. Kayıt dışında 6 kardeşleri olduğunu, bunların kendilerine meyyit doğdu denilerek meskenlerinin yanına gömüldüklerini argüman eden V.K., bu savıyla ilgili dava açmaya çalıştığını lakin kovuşturmaya yer olmadığına ait karar verildiğini belirtti.

“ÜÇ KARDEŞ EL ELE GECE KAÇTIK O EVDEN”

2002 yılında bir periyot İstanbul’da yaşadıklarını söyleyen V.K. daha sonra Aydın’a taşındıklarını belirterek, 2016 yılında babalarını polise ihbar etmeye karar verme sürecini ise şöyle anlattı:

“Kendisini kabullenmiştik, ancak yaptıklarını kabullenemiyorduk. Yaptıklarından ötürü nefret noktasına geldik. Kız kardeşlerimle birlikte üç kişi bir ortaya geldik. Biz bu süreçte artık ne yapabiliriz, okul kaydımız dahi yokken hayatta sıfırdaydık. Tıpkı vakitte devlet düşmanıydı babam.

Devlet memurlarının onlara giden bayanlara tecavüz ettiğini, kızları sattığını, çocukları organ mafyalarına verdiğini, bu çeşit endişelerle tuttu bizi yıllarca. Biz meskenden çıktıktan sonra birinci polise gidemedik bu endişeyle. Üç kardeş el ele ayrıldık o meskenden. Gece uyurken kaçtık konuttan.

2016 yılında bir akrabamıza sığındık.Onu tehdit etti. Akrabamız da dedi ki, ‘Böyle olmaz, babanızla baş edilmez. Siz gidin en yeterlisi kendinizi teminata alın. Onun anlattığı üzere değil devlet. Devlet menfaat uğruna insanlara bir şey yapmıyor. Devlet her vakit mağdurun yanındadır.’ Biz de devlete sığındık.”

“7 YILDIR DAVA SÜRECİNDEYİZ”

Dava sürecine 7 yılda gelinebildiğini söyleyen V.K., “Yıllarca elimizden alınan özgürlüğümüz, eğitim hayatımız, bizden alınan kardeşlerimiz, bütün bu yapılanların hesabı sorulsun. Yaklaşık 7 yıldır dava sürecindeyiz. 7 yılda katedebildiğimiz yol, anca birinci duruşmaya katılabildik. Tutuksuz olarak yargılandı. Bu süreçte meskende yaşanabileceklerin ıstırapların haddi hesabı yok. Ve babamın o denli bir huyu var ki her gün kesinlikle birini döver, dövmeden duramaz” dedi.

Ablasının engelli kalmasına sebep olanın da babası olduğunu öne süren V.K. ablasının babasının yanında olmasına da dikkat çekti.

“KORKUMUZ YILLARCA SÜRDÜ”

Babasının kendilerini kablo, kemer ne varsa onunla dövdüğünü anlatan V.K., “Yerden yere çalarak başımızı yumruklayarak ‘Şeytanı dövüyorum’ diye diye döverdi. Bugün bizim ölmemiş olmamız, yaşıyor olmamız, bu noktalarda gayret verebiliyor olmamız, büsbütün bir tesadüftür. Bizim yaşamamız olağan değildi. Bu süreç içerisinde kaç sefer biz yataklarda kaldık, yediğimiz dayaklardan ötürü ayağa kalkamadık. Kaygımız yıllarca sürdü ve en son konuttan çıkış noktamız şuydu; öleceksek bir kez ölürüz, ne olacaksak oluruz lakin bu zulüm artık yıllarca devam etmez diye yola çıktık. Birbirimize tutunaraktan, uğraş vererekten her vakit, bir kötüyü, bir zulmü durdurabilmek için birlik olmak gerekiyordu. Bizim de o meskende psikolojimiz hiç olağan değildi, yaşadıklarımızdan ötürü. Kendi başımıza akli irademizi toparlayıp da savcıya, polise şikayetçi olayım diyebilecek durumda değildik. Zira bize gittiğimiz yerde çok affedersiniz, tecavüz edecekler, satacaklar mantığıyla büyüdük” diye konuştu.

“AYRILDIKTAN SONRA DÖNÜP 10 AY DAHA O MESKENDE KALDIM”

Armağan’ın teyzesinin kucağında öldüğünü söyleyen V.K., teyzesinin kendisine bir ziyan verir telaşıyla babası aleyhine söz vermediğini ileri sürdü.

Kardeşleriyle bir arada meskenden ayrıldıktan 6 ay sonra meskene döndüğünü de anlatan V.K., “Kardeşlerimin vefatıyla tehdit etti beni. Konutta kalan kardeşlerimin yaşaması için o meskene döndüm ve 10 ay daha o meskende kaldım. Ve artık o konutta kalarak onları kurtaramayacağımı, onlara yardımcı olamayacağımı anladım ve ayrıldım o meskenden. Bu sistemiyle de beni durdurmayı başaramadığı için olur olmaz iftiralar attı. Benim hakkımda şikayetçi oldu, ‘Kızlarımı satıyor’ üzere, bir sürü. Ortalığı karıştırdı. Sonra da etrafta hiç kimse ona karşı gık demez oldu” dedi.

“ÜÇ KARDEŞ EL ELE VERDİK BU ZULMÜ DURDURMAK İÇİN UĞRAŞIYORUZ”

Şu anda babasıyla biri 30 yaşlarında zihinsel engelli ablası da olmak üzere en küçüğü 13 yaşında 5 kardeşinin yaşadığını söz eden V.K., onlarla görüşmediğini lakin sıhhat durumlarını denetim edebilmek için sık sık Aydın’a gittiğini belirtti.

V.K., “Şu an tek tasam, engelli olan, kendisini koruyamayan ablamın bu türlü psikopat, yabanî bir ailenin elinde olmasıdır. Onun oradan kurtulması için elimden geleni yapıyorum ve yapacağım da. Bizim için çok sorunlu bir süreç, şöyle söyleyeyim o lanet mümkün herifin yaptıklarından biz utandık. Biz utandıkça o arsızca devam etti. Şu anda etrafına hayli ziyan vermekte. Lakin kaç tane evrakı oldu, hiçbirinden ceza almadı zira dağ başında kamera kaydı yok. Üç kardeş el ele verdik, yıllardır devam eden bu zulmü durdurmak için uğraşıyoruz. En ağır biçimde cezalandırılmasını talep ediyoruz. Yarın bir gün bir tane daha meyyit çıkmayacağının bir garantisi yok” biçiminde konuştu.

OLAYIN GEÇMİŞİ

Üç kardeş, 20 yıl evvel babaları Hüseyin K.’nın 15 aylık kardeşleri Armağan’ı döverek öldürdüğünü ve olayı gizlemek için de bir arkadaşıyla gömdüğünü polise ihbar etmişti.

İfade veren kardeşlerden Ö.K., “Ben 3-4 yaşlarındayken babamdan şiddet görmeye başladım. Eline ne geçerse onunla bizi döverdi. 2001 yılında doğan kardeşim Armağan için babam ‘Şeytan çocuk’ sıkıntısı. Bir gece babam kardeşimi makûs dövdü. Çocuk sabaha karşı öldü. Annem ve babam bizden bâtın bu çocuğu götürüp Arnavutköy Mezarlığı’na gömdüler. Biz, sonraki konuşmalardan bunu anladık. 5-6 yıl sonra okul kaydı çıktığından nüfus müdürlüğüne öldüğünü belgelemek için müracaatta bulundular. Şahit olarak teyzemi gösterdiler” demişti.

V.K. (25), Ö.K. (23) ve M.K. (21) isimli kardeşlerin ihbarı sonrasında soruşturma başlatılmış, bebeğin gömüldüğü yer de açılmıştı. Kelam konusu bebeğin baba Hüseyin K.’ya ilişkin olduğunun tespit edilmesi sonrasında baba Hüseyin K. hakkında “Olası kastla çocuğunu öldürme” cürmünden müebbet mahpus istemiyle dava açılmıştı.

İstanbul Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen birinci duruşmada, tutuksuz yargılanan baba Hüseyin K. suçlamaları reddederek, “Vefat öncesi eşim bebeğin merdivenden yuvarlandığını söyledi. Denetim ettim rastgele bir bulgu yoktu. Eşimin anlattığına nazaran o gün biraz ateşlenir üzere olmuş. Akşam bir şeyi yoktu. Sabaha karşı eşim beni kaldırdı. Çocuk hareketsizdi. Nabzı atmıyordu. Vefat ettiğini anladım” demişti.

Sanık Hüseyin K. maddi imkanlarının yetersiz olduğunu, daha evvelden vefat eden bebeğinin cenaze masraflarını karşılayamadığını ve birebir kasvetleri yaşayacağı fikriyle defin süreçlerini kendisinin yaptığını belirterek beraatini istemişti.