Seni anlayamadık mı Ata’m

10 Kasım 1938… Saat 09.05… Sadece ülkemizde değil, tüm dünyada demokrasi ve bağımsızlığa inanmış insanların, hatta düşmanlarının bile yüreğinin yandığı andı.Çocukluğunu bile yaşayamamış, üzerine geçirdiği askeri elbiseleri yıllarca çıkarmadan cepheden cepheye koşarak geçirmiş, yıkılmış bir imparatorluğun arta kalanında bize Milli Misak ile sınırları çizilmiş bir ülke teslim etmek için savaşmış, yüz yılda bir dünyaya gelen; o da ülkemize nasip olan bir kahramandın sen… Tüm bunlara rağmen biz seni yeterince anlayamadık mı Ata’m? Hata mı yaptık?

Bu ülkeyi, dünyanın ayakta alkışladığı, örnek aldığı, askerine ölmeyi emreden ve askerinin de gözünü kırpmadan ölüme gidebileceğini dünyaya göstererek dişiyle tırnağıyla savaşarak kazanan sendin. Ama “zorunluluk yoksa savaş bir cinayettir” diyen de sendin! Biz ise iç işlerimizde ne zaman sıkışsak bir komşumuzla aramızı bozarak halkın dikkatini dağıtmayı marifet sayar olduk. Demek ki seni yeterince anlayamadık Ata’m…

Sen, savaştan çıkmış, toplu iğne yapacak hali kalmamış bir ülkede tarım ve sanayiye verdiğin önemle ülkeye örnek ve önder olacak o kadar çok işler yaptın ki sayfalara sığmaz! Otomobilinden uçağına, şeker fabrikalarından Sümerbank ürünlerine, tarımda makineleşmekten Ankara’nın bataklıklarını AOÇ haline getirmeye kadar; köylüyü milletin efendisi sayarak onu üretime yönlendirmek için neler neler yaptın! Biz ise ilk fırsatta Cumhuriyet dönemine ait ne varsa babalar gibi sata sata bitiremedik… Biz seni yanlış mı anladık Ata’m?

Ülkemizin cemaatler, tarikatlar, mensuplar ülkesi olamayacağını, gericiliğe asla izin verilmeyeceğini, laikliğin demokrasinin temeli olduğunu göstere göstere anlattın bize… O gerici yobaz ayaklanmalarını anında bastırıp ülkede dindarların yerini dincilerin almasına izin vermedin. Ama ilk fırsatta senin yanında yetişenler bile siyasete dini sokmaya başladılar, gittikçe artarak sürdürdüler ve artık din, siyasetin vazgeçilmezi haline geldi. Ne yasalar, ne devlet görevlileri dinci kurum ve kişilerin karşısına çıkamaz oldu. Hatta devleti bunlar ele geçirdiler! Biz senin Kubilay teğmeni şehit eden yobazları nasıl cezalandırdığını unutup cemaatlere teslim olduk! Demek ki bu konuda da seni anlayamadık Ata’m…

Bağımsızlığın senin karakterin olduğunu okuduk, ezberledik. Ama içeriğini kavrayabildik mi? Kurtuluş’tan sonra Kuruluş aşamasındaki mandacıları nasıl unuturuz Ata’m? Mandacılık şimdi şekil değiştirdi, parayı veren düdüğü çalıyor! Senin karşında başlarını yerden kaldıramayan liderler, şimdi askerinin başına çuval bile geçirtiyor da gıkımızı çıkaramıyoruz. Ah Ata’m; bu konuda da seni yeterince anlayamamışız…

Hâlbuki sen tüm yaşadıklarını, bu ülkenin nereden nereye nasıl geldiğini meclis kürsüsünde saatlerce okuyarak Nutuk adlı eserinle bize armağan etmiştin. Bu gün Nutuk’u okuyan kaç kişimiz var, merak ediyorum! Eğer yeterince kişi okuyup anlayabilseydi vatanını satıp kaçanların peşinden ağlayabilenler tekrar çıkabilir miydi? O günlere dönmeye heves edebilir miydi? Seni ne okumuş, ne de anlayabilmişiz Ata’m…

Sen ki, tüm canlılar gibi bir gün ölüp toprak olacağını bize söyleyen, bu nedenle insanları Tanrılaştırmamak gerektiğini en çarpıcı haliyle anlatan bir liderdin! İstesen padişah da olurdun, halife de… Bize demokrasi ve bağımsızlığın önemini anlattın. Senin elinin tersiyle ittiğin bu değerlere tapan, kendilerini ölmez kabul eden; en garibi de onların öyle olduğuna inanacak kadar saf insanların gittikçe arttığını iyi ki görmedin! Biz bu gün bunları yaşıyorsak seni yeterince anlayamadığımızdandır Ata’m…

Tüm dünyada senin heykellerin en güzel yerlere dikildi. Resimlerin müzelere kondu. Sokaklara, meydanlara adın verildi. Birçok dünya lideri seni kendine örnek aldı. Ya biz? Eline fırsat geçiren yobazların artıkları ilk iş olarak önce kurduğun devletin adını (T.C.) ortadan kaldırdılar! Sonra senin adını tabelalardan sildiler, resimlerini-heykellerini kaldırdılar, güya bakım yapıyoruz diye yok ettiler! Biz ne yaptık Ata’m? Şaşkın, ürkek, korkak, utangaç öylecene bakakaldık! Düşmanların yapmadığını bunlar nasıl yapıyor, anlayamadık. Tıpkı seni anlayamadığımız gibi Ata’m…

Ama artık geç de olsa uyandık. Nutuk elimizde ders kitabımız oldu. Bu ülkeyi hangi koşullarda kurduğunu bir kez daha anımsadık. İç ve dış düşmanların neredeyse hiç değişmeden evrimi tersine döndürmeye, ortaçağın karanlıklarına kürek çekmeye başladığını gördük. Bölüp parçalandık, birbirimize düşman edildik. Cumhuriyetin idari şeklini bile değiştirince kafamıza dank etti! Artık buradan dönüş olamayacağını anladık. Aynı senin yaptığın gibi her etnik kökenden, her inançtan, her cinsiyetten insanlar tekrar bir araya gelip kardeşcesine yaşamaya özendik. En kısa zamanda tüm kaybettiklerimizi geriye alacağımıza inandık. Düşmanda hile çok; mandacıları unutmadık. Ama Cumhuriyete, Demokrasiye, Bağımsızlığa, Hukuk Devleti olmaya inananlar bir araya geldik. Bu yoldan bizi kimse çeviremeyecek.

Biz seni anlayamamıştık Ata’m; şimdi ancak anlayabildik. Tünelin ucundaki ışık sensin; sana doğru geliyoruz. Aramızdan ayrılışını, bu 10 Kasımı da üzülerek, ancak yepyeni ümitlerle, seni biraz daha iyi anlamış olarak anacağız. Bu güne kadar yaptığımız hataları affedeceğini biliyoruz, bu son hatamız olsun.

Sen rahat uyu Ata’m; seni ancak anlayanlar olsa da bundan sonra hepimiz daha iyi anlayıp gösterdiğin hedeften, çizdiğin yoldan asla dönmeyeceğiz.