Yılmaz Vural, şike kumpası sürecinde yaşadıklarını yazdı

Türkiye’nin tanınan teknik adamlarından Yılmaz Vural’ın, İnadım İnat isimli kitabı, İnkılap Yayınevi’nden okuyucuyla buluştu.

Kitabında spor dünyasının içinden çarpıcı birçok anısını anlatan Yılmaz Vural, 3 Temmuz sürecinde yaşadıklarını da tüm çıplaklığıyla anlatıyor.

Yılmaz Vural, kitapta FETÖ’cü savcı Mehmet Berk’e, kendisini sorgularken, “temizlemeye çalıştığınız şeyin içinde boğulma ihtimalinizi de göz ardı etmemeniz gerekir. Bilmem anlatabildim mi” dediğini de aktarıyor.

31 yıllık teknik direktörlük hayatında yaklaşık 30 takım yöneten Vural, FETÖ’nün şike kumpasında yaşadıklarını şöyle kaleme aldı:

“Yanıma genç bir komiser geldi. ‘Hocam sizi aşağıda misafir edeceğiz bu gece’dedi. ‘Aşağısı neresi?’ diye sordum safça. Beni nezarethaneye atacak olmaları aklımın ucundan dahi geçmiyordu.

Mevzunun farkına varınca ‘Olma öyle şey!’ diye itiraz ettim. ‘Savcı gelsin, ifade verip gideceğim’ diye de ekledim ardından.

– ‘Yılmaz hocam bu saatten sonra savcı gelemez.’

– ‘Nedenmiş o?’

– ‘Çünkü Mesai bitti hocam.’

Velhasıl bir şekilde misafir olmaya ikna edilmiştim. Yine memurlar eşliğinde aşağıya indik. Demir parmaklıklar ardından kimler yoktu ki. Yöneticiler, futbolcular, eski futbolcular ve niceleri. Beni gören dalga geçercesine sesleniyordu.

-Vay Yılmaz hocam! Sen de mi?

İçerde kim varsa artık işi dalgaya vurmuş, kendi aralarında neşeyle sohbet ediyor ve durumla dalga geçiyordu. Herkes kısa bir süre içinde oradan çıkacağından son derece emin görünüyordu.

(…)

Sabah 08.30 civarında Beşiktaş’a gittik. Savcıya ifade verecektik. On kişi kadardık ve hepimizi küçücük bir odaya kapatmışlardı. Çok pis bir yerdi ve kötü kokuyordu. Mendilimle ağzımı ve burnumu kapatmak zorunda kalmıştım. ‘Ayakçı’ adı verilen tuhaf tipler biz beklerken arada sırada uğruyor ve süre para karşılığı yiyecek, içecek ihtiyaçlarımızı gideriyorlardı. Bir süre sonra içeri sivil bir polis girdi.

– ‘Elli kişilik Ergenekon sanık grubu geliyor. Sizi başka yere alçağız’ dediler.

Yürüdüğümüz koridor boyunca demir parmaklıklar uzanıyordu. Her türlü suçluyu bu hücrelere doldurmuşlardı. PKK’lısı dolandırıcısı, katili, uyuşturucu satıcısı, hırsızı hepsi ama hepsi hücre hücre ayrılmıştı koridor boyunca. PKK’lıların olduğu bölümden geçerken içlerinden biri ‘Vay babo! Seni çok sevirem!’ diye bağırdı.

Yanımda yürüyen polis kulağıma eğildi: ‘Hocam bu ülkede seni teröristler bile seviyor.’ Sevinsem mi üzülsem mi bilemediğim sözlerdi bu duyduklarım.

Bir süre de mahkeme salonu gibi bir yerde bekletildikten sonra bir savcının karşısına çıkartılmıştım. Bana Fenerbahçe kulübüne girerken çekilen fotoğraflarımı gösterdiler önce. Ardından da Cemil Turan’la yaptığım telefon görüşmesini dinlettiler. O görüşmedeki ‘Bizim çocuğun işini hallettin mi?’sorusuna takılmışlardı. O cümleyi bir şifre sanıyorlardı. Oysa ben sadece aile dostumun oğlu için ricacı olmuştum.

‘Evet hocam… Durum ortada. Nasıl bir açıklama getireceksin tüm bunlara?’ diye sordu savcı. ‘Bakın beyefendi’ diyerek söze girdim. ‘Ben otuz seneye yakın süredir futbolun içindeyim. Bahsi geçen insanlar benim dostlarım. Düşman değiliz ki biz. Alt tarafı bir maç oynandı ve bitti. İstanbul’a gelmişken onları gördüm ve hasret giderdim. Burada suç nerede?’ diye sordum.

‘Oynadığınız maçta şike olduğu kanaati var hocam’ dedi savcı sert bir ifadeyle.

‘Siz maçı izlediniz mi? Sekseninci dakikaya kadar berabere giden maçı kaybettik ve kaybettiğimiz için muhtemelen küme düşeceğiz. Burada kim nasıl şike yapmış olabilir bana bir anlatsanız.’

Kısa bir sessizlik oldu. ‘Tamam hocam siz çıkabilirsiniz’ dedi savcı, ‘ifadeniz yazılınca sizi tekrar imza için çağıracağım.’ Kısa bir beklemeden sonra çağrılmıştım. ‘Tekrar hoş geldiniz hocam’ dedi savcı. Tam o anda telefonu çalmaya başlamıştı. Telefon müziği de Fenerbahçe marşıydı. ‘Savcı bey yaktım seni’ dedim gülerek. Karşılıklı gülüştük. Beni tekrar aşağı götürdüler. Bir sonraki aşama bu sürecin en önemli ismi çok meşhur bir savcıydı. Onun odasına götürüldüm. Avukatımla birlikte içeri girdik.

Savcı Mehmet Berk, ‘lütfen bizi Yılmaz beyle yalnız bırakın’ diyerek avukatımı dışarı çıkardı. Ardından, ‘Yılmaz hocam…’ diyerek girdi söze. ‘Öncelikle söyleyeyim ki ben Malatyalıyım ve Malatyaspor için yaptıklarınızdan dolayı sizi çocukluğumdan beri çok severim. Aynı zamanda Fenerbahçeliyim de. Hocam lütfen bana bildiğiniz ne varsa anlatın.’

– ‘Madem öyle sizinle bir savcı değil bir arkadaş gibi konuşacağım izin verirseniz.’

– ‘Memnun olurum hocam.’

– ‘Bak kardeşim biz bu işi yanlış yaptık.’ Şaşırmıştı.

– ‘Nesini yanlış yaptık hocam?’ diye sordu.

– ‘Bu işi bir İtalyanlar yaptı bir de İngilizler. İngilizler büyün kulüp temsilcilerini bir odaya aldılar ve tek tek ellerindeki delillerle birlikte dosyalarını açtılar. İlk ve son kez tüm kulüpleri uyardılar. Bir daha olursa affetmeyiz dediler ve şu an dünyanın en temiz ve güzel ligi oynanıyor İngiltere’de. İtalyanlar bizim gibi yaparak her şeyi deşifre ettiler. Kimi kulüpleri küme düşürdüler, kiminin puanını sildiler ama hala o pisliği temizleyemediler. İşte yanlışa düştüğümüz nokta burada sayın savcı. Biz de İtalyanlarla aynı hatayı yaptık. Dünyadaki örneklerini incelemeden, bilgiye başvurmadan iş yapıyoruz biz. Sonucu da ortada… Eğer gidiş yolu bu olacaksa temizlemeye çalıştığınız şeyin içinde boğulma ihtimalinizi de göz ardı etmemeniz gerekir. Bilmem anlatabildim mi?’

Savcı bir bana, bir de önündeki evraka baktı…

‘Serbestsiniz hocam’ dedi, ‘Hakkınızda takipsizlik kararı verdim…’”   (odatv)

Jurnalci.com