2014 yılının 10 Kasım’ıydı.
Saat 9’u 5 geçiyordu.
Mahalle kahvesinin önünde oturmaktaydım.
Siren sesleri, saygı duruşuna geçenler, toparlanıp ayağa kalkanlar falan…
Ama ben kalkmamıştım ayağa…
Ve ayağa kalkmadığımı da “Saat 9’u 5 geçiyordu ben ayağa kalkmadım” başlıklı yazımda herkese duyurmuştum.
Neden ayağa kalkmadığımı şöyle izah etmiştim:
“Saygının, sevginin ille de o saatte ayağa kalkılarak gösterilmesi gerektiğine inanmıyorum.”
O günden bugüne…
– Atatürk’ün gözümdeki yeri öyle büyüdü ki…
Bu 10 Kasım’da…
Saat 9’u 5 geçe…
Hiçbir artistliğe falan zerre gerek duymadan…
Büyük bir aşk, şevk,
sevgi, saygı ve heyecanla
fırlayacağım ayağa!
Jurnalci.com