7 yıllık evlilik yılbaşı listesini okuyunca bitti! Dehşet verici olay sonrası soluğu karakolda aldı

Yaşamda bizi hangi olayların beklediği belli değil. Her an herhangi bir sürprizle karşılaşabiliriz. Bu bazen en yakınlarımızdan gelebilir. Bu öyle bir yaşanmışlık. Okuyun, anlayacaksınız.

Emma, kocasının dehşet verici yeni yıl kararlarını okuduktan sonra ciddi bir şeyler yapması gerektiğini anladı çünkü kocası yıllardır ona yalan söylüyordu. Emma Daniël ile 7 yıldır evliydi. İlişkileri çok hızlı ilerlemiş olsa da Emma ona çok aşıktı ve ilişkileri bir peri masalı gibiydi. Yıllar gökyüzünde bir çizik bile olmadan geçip gitmişti ama bir sabah her şey darmadağın oldu. Emma kocasının yeni yıl kararları listesini okumaya karar verdiğinde kalbi küt küt atmaya başladı ve hemen polisi aradı. Az önce ne okumuştu öyle! Emma, kocasının listede yazdıklarına inanamıyordu. Kocası yıllardır ona yalan söylüyordu ve yalan söylediği şey insanlığa olan inancını yitirmesine neden oldu.

Partide başlayan aşk

Emma, 28 yaşındaki Daniël ile henüz 23 yaşındayken tanışmıştı. Biraz yaş farkı vardı ama bu onun için büyük bir sorun değildi. Dahası, Emma her zaman yaşlı erkeklerden etkilenmişti, bu yüzden oldukça hoşuna gitti. Bazı yaşlı arkadaşları da vardı, bu yüzden onun olgun yaşam tarzına mükemmel bir şekilde uyuyordu.

Bir arkadaşının küçük bir doğum günü partisinde tanışmışlardı. Parti biraz sönük geçmişti ve ikisi de biraz hava almak için dışarı çıktılar. Daniel ona bir sigara ikram etti ve Emma hiç sigara içmemesine rağmen sigarayı alıp onunla paylaştı. Emma o küçük anın hayatı üzerinde ne kadar büyük bir etkisi olacağını bilmiyordu.

O andan itibaren her hafta görüşmeye başladılar. Emma erkeklerin kendisine bu kadar bağlı olmasına alışık değildi ve bu hoşuna gidiyordu. Geçmişte, kararlı bir ilişki içinde olmak istemeyen erkekler tarafından incitilmişti, bu yüzden bu farklı bir şeydi. Daniël bu ilişkide liderliği üstlenen kişiydi, bu ona onun ne kadar iyi bir adam olduğunu gösterdi. Onu gezdiriyor, ona tatlı mesajlar iliştirilmiş çiçekler gönderiyordu.

Sadece 6 hafta sonra ona sevgili olmayı teklif etti ve o da evet dedi. Çünkü iyi hissettiriyorsa neden bekleyelim, diye düşündü. Geriye dönüp baktığında, onun hayatını sonsuza kadar değiştirdi bu karar…

İlişkilerinin ilk haftaları inanılmazdı. Çok sık dışarı çıkıyorlardı ve neredeyse 7/24 birlikteydiler. Daniel onun tüm arkadaşlarıyla tanışmıştı ve onlar da Daniel’ı sevmişlerdi. Emma’nın ailesinin evine gittiklerinde, Daniel çiçek ve bir şişe şarap bile getirmişti. Emma’nın annesi hemen ikna olmuştu. Babası genellikle çetin cevizdi ama birkaç şaka ve güzel sohbetten sonra Daniel onun da kalbini kazanmayı başardı.

Daha sonra ailesi Emma’ya onun mükemmel bir damat olduğunu söyledi. Bu da Emma için onun ne kadar harika biri olduğunun bir başka kanıtıydı. Keşke onun gerçek yüzünü bilselerdi…

İşler yavaş yavaş değişiyor

Onlarla takılmayı sevdiğini çünkü çok azimli olduklarını ve bunun da kendisini hedefleri üzerinde çalışmak için motive ettiğini söyledi. Emma da aynı fikirdeydi, arkadaşları gerçekten de çok azimli ve geleceğe odaklıydı, bu yüzden Daniël üzerinde bu etkiye sahip olmaları hoşuna gidiyordu. Emma, Daniël’in neden onlarla bu kadar çok takılmak istediğini ancak yıllar sonra anlayabildi.

Emma daha sonra ilişkilerinin o ilk aylarını balayı evresi olarak tanımlayacaktı. Çünkü neler olup bittiğini ve işlerin ne kadar çabuk değişebileceğini hiç fark etmemişlerdi. Yaşanan sürprizden hoşlanmadıklarından değil, sadece bunun olacağını tahmin edememişlerdi.

Bir sabah uyandığında

Birdenbire bunu fark etmeye başlayan Emma oldu. Bir sabah uyandığında bir şeylerin ters gittiğini hissetti.

Emma hemen yataktan kalktı ve tuvalete koştu. İki eliyle saçlarını tuttu ve kusmaya başladı. İlk başta bunun sadece mevsim değişikliği olduğunu ve biraz hastalandığını düşündü. Ancak birkaç saat sonra neler olduğunu anladı. Nasıl bu kadar cahil olabilirdi? Zaten bir süredir adet görmüyordu ve göğüslerinde bir ağrı olduğunu fark etmişti.

Emma endişelerini Daniël ile konuştu ve Daniël hemen mağazaya gidip ona bir hamilelik testi aldı. Emma endişelerinin doğru olup olmadığını öğrenmekten korkuyordu çünkü doğruysa ne yapacağını bilmiyordu. Her zaman anne olmak istemişti ve genç bir anne olmayı çok isterdi ama Daniël’in nasıl tepki vereceğini bilmiyordu. Sadece birkaç aydır birlikteydiler, bu yüzden onun hayal kırıklığına uğramasından korkuyordu.

Saatler gibi gelen bir sürenin ardından sonuç nihayet geldi. Emma derin bir nefes aldı ve önündeki küçük çubuğa baktı. Sonucu gördüğünde kalbi küt küt atmaya başladı. Gözlerini birkaç kez kırpıştırdı ve tekrar baktı. Bu doğruydu, hamileydi. Heyecan ve sinirler vücudunu sarmıştı. Emma banyodan çıktı ve gergin bir şekilde önünde duran ve sonucu bekleyen Daniël ile yüzleşti. “Ve? Şimdiden biliyor musun?” diye sordu.

Emma onun ellerini tuttu ve oturup oturamayacaklarını sordu. Sonra kanepeye oturduklarında ona büyük haberi verdi. İlk başta tek kelime etmedi, sadece şoktaymış gibi ona baktı. Sonra bir şey söyleyecekmiş gibi ağzını açtı ama sonra tekrar kapattı. Birkaç saniye sonra, Emma’nın sevgili Daniël’inin yapabileceğini asla düşünemeyeceği kelimeleri söylemek için bir kez daha açtı.

Kadın büyük bir güvensizlikle ona baktı. Titreyen bir sesle “Lütfen tekrar eder misin?” diye sordu. Daniël onun gözlerinin içine baktı ve sonra “Emma, istediğin kadar tekrar edebilirim ama bu konuda çok mutluyum ve yakında etrafta dolaşan küçük bir miniğimiz olacağı için çok mutluyum.”, “Çocuklarla hiç ilgilenmedim ama seninle sabırsızlanıyorum!” dedi. Yüzünden bir damla gözyaşı süzüldü ve sonra ikisi de ağlamaya ve birbirlerine sarılmaya başladılar. Bu şimdiye kadarki en güzel duyguydu ve Emma kendini çok sevilmiş ve harika hissediyordu.

Bu kararın Daniël üzerinde ne kadar etkili olacağını ve ne kadar değişime neden olacağını bilmiyordu.

Kasım ayındaki o sabahtan sonra tüm hayatları hızla değişmeye başladı. Daniel kendini ondan bile daha çok adamıştı. Ona bebek ve hamilelik için neyin kötü olabileceğine dair okuduğu her türlü şeyi anlatıyordu. Şarküteri etleri, süt ve benzeri şeyler vardı. Emma’nın hayatı büyük ölçüde değişmişti ama yine de umursamıyordu. Tek önemsediği vücudunda büyüyen küçük insandı.

Bebeğinin sağlıklı olabilmesi için her şeyi yapardı, bu yüzden Daniël onu arkadaşlarını ve ailesini artık neredeyse hiç görememesine neden olacak bir karar vermeye ikna ettiğinde, bunu yaptı.

Daniël, bebeği düzgün bir şekilde büyütebilmeleri için birlikte yaşayabilecekleri bir yer bulmaları gerektiğini söyledi. Yaşadıkları yerin ikliminin iyi olmadığını ve çocuklarını kırsalda büyütmek istediğini söyledi. Daniël ikna ediciydi, bu yüzden öyle yaptılar. Arkadaşlarını ve ailesini artık düzenli olarak göremeyeceğini düşününce kalbi biraz kırıldı. Birlikte taşındıkları yer arabayla en az 4 saatlik bir mesafedeydi.

Taşındıkları küçük köyde kimseyi tanımıyor olmaları onu biraz korkutmuştu. Daniël’in de zorlanacağını düşündü ama o iyi görünüyordu. Bunun nedeni Daniel’in kaçtığı karanlık sırrı bilmemesiydi.

Başlarda zor olsa da Emma kırsaldaki yaşama alışmaya başlamıştı. Güzel doğada uzun yürüyüşlere çıkmayı seviyordu. Orada her şey çok huzurlu hissediyordu. Çok az stres yaşıyordu ya da hiç yaşamıyordu. Karnı giderek büyüyordu ve her ay Daniël ile birlikte düzenli kontroller için hastaneye gidiyorlardı.

Birkaç ay sonra, ultrason onlara bir kız beklediklerini söyleyebildi. Emma çok sevinmişti ama Daniël o kadar sevinmemişti. Her ne kadar saklamaya çalışsa ve zar zor duyulsa da, ilk tepkisi ‘hayır’ oldu. Daha sonra Emma birçok kez onunla yüzleşmeye çalıştı ama Daniël onu doğru duymadığı ve hamilelik halüsinasyonları görmüş olabileceği konusunda ısrar etti. Tabii ki ona inandı çünkü sevdiğiniz ve güvendiğiniz adamdan başka ne yapabilirsiniz ki?

Birkaç ay sonra nihayet o gün geldi. Emma güzel kızını dünyaya getirdi ve ona Lucy adını verdiler. Lucy gerçekten de hayatlarındaki güneş ışığıydı ve ilişkileri yeniden yükselişe geçti. Daniël onun için mükemmel bir babaydı, babalığı ne kadar ciddiye aldığını görüyor, kızına ne kadar iyi davrandığını görmektn mutlu oluyordu. Lucy’nin büyüdüğünü görünce, hayatın ona nasıl davrandığı konusunda minnettar hissetti.

Daniël ve Emma, Lucy’nin hayatındaki her anı ve her küçük değişikliği yakaladılar. İlk adımları, cümleleri, büyümesi, el işleri ve daha niceleri. Sonra bir sabah Daniël ve Lucy, Emma’nın asla unutamayacağı bir şey yaptılar…

Bu sabah Lucy, Emma’ya kendi yaptığı bir boyama sayfasını verdi. Kâğıtta Emma, kendisini ve Daniël’i temsil etmesi gereken bazı karalamalar görebiliyordu. Lucy uzun sarı bir prenses elbisesi, Daniel ise mavi bir takım elbise giymişti. Sayfanın üst kısmında Daniel’in mükemmel el yazısını fark etti: “Benimle evlenir misin?”.

Tabii ki evet dedi. Çok mutluydu ve hemen düğünü planlamaya başladı. Evlerinin önündeki büyük samanlıkta evleneceklerdi. Lucy elbette yüzüklerini taşıyıp onlara getirecek ve küçük bir grup insanı davet edeceklerdi. Daniël böyle olmasını seviyordu çünkü düğünlerinin daha samimi olmasını istiyordu. Bu nedenle sadece yeni arkadaşlarından bazılarını, Emma’nın eski arkadaşlarından kimilerini ve ailesini davet ettiler. Daniël ailesinin uzun yol nedeniyle gelemeyeceğini, bu yüzden onları daha sonra, zaten evli olduklarında ziyaret edeceklerini söyledi. Keşke o günün asla gelmeyeceğini bilseydi.

Geriye dönüp baktığımızda, düğünleri harikaydı ve tam da hayal ettikleri gibiydi. Müzik, içkiler, birkaç konuk ve elbette bir sürü güzel yemek vardı.

Evliydi ama kiminle?

Yine de Emma’nın uyandığında rüya görüp görmediğini kontrol etmek için kendini çimdiklemek zorunda kaldığı günler oluyordu. Artık evli bir kadındı ama kiminle? Daniel mükemmel bir koca gibi görünüyordu ve o da mükemmel bir evlilikleri olduğunu düşünüyordu. Ne yazık ki iyi yalancılar böyledir, siz anlayana kadar olmadıkları biri gibi davranırlar…

Sonunda kendini çok aptal hissetti çünkü onun derin karanlık sırrına dair pek çok işaret vardı. Neredeyse görmek istemiyormuş gibiydi. Ne zaman garip bir şey olsa, kendini bundan kurtarmak için bir bahane buluyordu. Geceleri uykusunda konuştuğu için sık sık kendine ihanet ederdi. Çoğu zaman sadece mırıldanırdı ve Emma hiçbir şey duymazdı ama sürekli “özür dilerim” dediği geceler de olurdu. Emma’nın onun ne için ve kimden özür dilediği hakkında hiçbir fikri yoktu.

Ertesi sabah ona sorduğunda, her zaman hatırlamadığını ve onu yanlış duymuş olabileceğini söylerdi. Sonra ailece dışarı çıkarlardı ve o da bunu unuturdu. Bunun aptalca olduğu ve endişelenecek bir şey olmadığı konusunda onunla hemfikirdi. Şu anda olan her şeyin ve bir aile olarak geçirdikleri zamanın tadını çıkarmalıydı. Öyle de yaptılar ve gördüğü iyi, şefkatli, iyi kalpli Daniël’di.

Lucy büyüdükçe, birlikte pek çok aile geleneği oluşturmaya karar verdiler. Lucy’nin çocukluğuna gülümseyerek bakmasını istiyorlardı. Bu yüzden üçü birlikte ailece çok zaman geçiriyorlardı. Hafta sonları Daniël ona nasıl basketbol oynanacağını öğretiyor ve her Çarşamba Emma onu yüzmeye götürüyordu.

Daniel bu sefer garip davranıyordu

Takvim Kasım ayının ilk gününü gösterdiğinde, Emma ve Lucy devasa ortak Yeni Yıl karar listesini yapmaktan heyecan duyuyorlardı. Normalde Daniël de heyecanlanırdı ama bu kez garip davranıyordu. Emma ne olduğunu anlayamıyordu ama davranışları onu endişelendiriyordu.

Acele etmesini sağlamak için Daniël’i, katılmak istemezse listeyi onsuz yapacakları konusunda tehdit etti. Daniël’in bundan sonra verdiği cevap hiç de beklediği gibi değildi.

Daniël’in geleneği bozmaktan korkacağını ve listeye girmeye hevesli olacağını düşünmüştü ama onun yerine rahatlamış görünüyordu. Sorun olmadığını ve bu yıl kendi listesini yapmak istediğini söyledi. Emma listeye bakmayacağına dair ona söz vermek zorunda kaldı.

İlk başta, Emma sözlerine sadık kalmaya karar verdi ve kendi kendine onun Yeni Yıl kararlarını görmek istemediğini söyledi. Ne kadar saf olsa da, üzerinde tatlı bir sürpriz yazılı olacağını ve eğer okursa bunu mahvedeceğini bile düşündü.

Ne yazık ki öyle bir şey değildi. Gerçi… Emma sonunda onun listesini okuduğunda kesinlikle şaşırmıştı, ama iyi anlamda değil…

Kendi evinde bir hırsız

Sonra arabanın gittiğini görünce bütün evi aramaya başladı. Çekmeceler aranıyor ve çantalar açılıyordu. Kendi evinde bir hırsız gibi hissediyordu ama bunun gerekli olduğunu biliyordu. Daniel bugünlerde çok garip davranıyordu ve bu ilişkilerini etkiliyordu. Endişelenecek bir şey olmadığına dair güvence almak için onun listesini görmesi gerekiyordu. Ne yazık ki, listesine bakmak durumu daha da kötüleştirecek ve onu hiç rahatlatmayacaktı!

Sonunda buldu.

Neredeyse vazgeçmek üzereyken, onu buldu. Cüzdanında küçük beyaz bir kâğıt saklıydı. Emma hemen kâğıdı aldı ve açtı. Kâğıda baktığında, üzerinde sadece bir şey yazıyordu. Emma buna inanamadı, okuduğunda çenesi düştü. Kocası yıllardır ona yalan söylüyordu.

Emma kocasının şüpheli davrandığı ya da tuhaf davranışları için bahaneler uydurduğu tüm zamanları düşündü. Şimdi her şey anlam kazanmıştı. Issız bir yere taşınmak istemesi, artık arkadaşlarını görmek istememesi, uykusunda özür dilemesi ve daha pek çok şey. Emma aynı anda hem kızgın hem de üzgün hissediyordu. Daniël bundan kurtulamazdı.

Titreyen parmaklarıyla telefonunu kaptı ve numarayı çevirdi. Ne söyleyeceğini bile bilmiyordu ama polisle konuşması gerekiyordu. Bu kadar ciddi bir şey yapmak Emma’nın yapacağı bir şey değildi ama başka çaresi de yoktu. Evlendiği ve yıllarca sevdiği adam bu değildi. Adamın gerçek yüzü nihayet ortaya çıkmaya başlamıştı ve Emma ilişkilerindeki her şeyi sorgulamaya başlamıştı. O, söylediği kişi miydi?

Telefon nihayet susup da bir polis memuru cevap verdiğinde ön kapı açıldı. Daniël’in içeri girdiğini gören Emma’nın kalbi küt küt atmaya başladı. Lucy’yi bir arkadaşıyla oyun oynaması için bıraktığını söyledi. Emma sakin kalmaya çalıştı ama içinden çığlık atıyordu. O küçük anda, kafası sahip olduğu her seçeneği fazlasıyla düşünüyordu. “Alo?” dedi diğer hattaki ses.

Daniël gözlerinde komik bir bakışla ona baktı: “Bir sorun mu var?”. Çabucak düşünmek zorundaydı, ne yapmalıydı? Bir tür panik tepkisiyle şöyle dedi: “Oh, sadece annemi arıyorum”.

Hattın diğer tarafında bir an için sessizlik oldu. Sonra konuşmalarına kulak misafiri olduğu belli olan polis memuru ona sordu: “Tehlikede misin?” diye sordu. Emma ona ne diyeceğini bilemedi. Geçmişte olsa tüm kalbiyle hayır derdi ama o yıllarda bu konuşmayı bile yapmazdı. O yıllar Daniël’in bu korkunç sırrını bilmediği ve her şeyin mükemmel bir peri masalı gibi göründüğü yıllardı. O zamanlar biri ona Daniël’i polise teslim edeceğini söylese asla inanmazdı ama işte buradaydı, polisi arıyordu. “Hanımefendi?” diye seslendi hattın diğer tarafından. Emma kendisine soran bir bakışla bakan Daniël’e baktı. Sonra bir saniye içinde şöyle dedi: “Evet” dedi.

Emma az önce olanlara inanamıyordu. Polisi aramış ve onlara tehlikede olduğunu söylemişti. Kocası yüzünden tehlikedeydi. Yıllardır sevdiği kocası yüzünden. Polis memuru ona adresini görebildiklerini ve hemen oraya geleceklerini söyledi. Emma biraz panikledi ve alnında ter damlaları belirmeye başladı. Telefonu kapatıp Daniël ile yüzleşmek istemiyordu, bu yüzden hala annesiyle konuşuyormuş gibi yapmak için rastgele kelimeler mırıldanıyordu.

Polis gelince kaçtı

Birkaç dakika sonra uzaktan siren sesleri duyuldu. Daniël ilk başta hiçbir şey fark etmedi ama bir süre sonra onun delici bir bakışla kendisine baktığını gördü. Daniël’in alnındaki tere ve titreyen dudaklarına baktı ve Daniël onun bildiğini hemen anladı. Sirenler yaklaştığında ve polis arabasının evlerinin önünde durduğunu görebildiklerinde, ona baktı ve fısıldadı: “Ne yaptın sen?”. Sonra ayağa kalktı ve kaçmaya karar verdi. Emma daha ne olduğunu anlayamadan adam çoktan gitmiş ve arka kapıdan kaçmıştı.

O sırada polis memurları içeri girdi ve ona nerede olduğunu sordular. Emma titriyordu, sakin kalmaya çalıştı ama tek yapabildiği arka kapıyı işaret etmek oldu. Memurlar kapıya koştu ve Daniël’in kaybolduğu yere doğru koştular. Onu bulmaları uzun sürmedi.

Memurlar etrafını sarmış ve teslim olmazsa onu vurmakla tehdit etmişlerdi. Bu muhtemelen onun için karar verici faktördü. Korkunç şeyler yapmış olsa da o hâlâ bir babaydı ve Lucy’yi çok seviyordu. Lucy’nin onsuz büyüyeceği düşüncesine katlanamıyordu.

Sorgulama

Emma, elleri kelepçeli ve etrafı en az sekiz polis memuru tarafından sarılmış Daniël’in görüntüsünü asla unutamayacaktı. Bir tür suçlu gibi görünüyordu ve gerçekte de öyleydi. Polis memurları Daniël’i sorgulamak üzere karakola götürdüler. Emma’yı da başka bir arabaya bindirdiler, böylece hikayeyi kendi açısından anlatabilecekti.

Oraya vardıklarında Emma onlara her şeyi anlattı. Tuhaf küçük sırlarından, listesine yazdığı korkunç Yeni Yıl kararına kadar. Memurlar işin ciddiyetini hemen anladılar ve Daniël’i sorgulamaya gittiler. Saatler gibi gelen bir sürenin ardından Emma’nın yanına geri döndüler ve Daniël’in açıklama yapması için kendisiyle konuşmak isteyip istemediğini sordular. Emma hem gergin hem de korkmuştu ama tabii ki evet dedi.

Histerik bir şekilde bağırarak

Kocasının önüne oturduğunda, hemen ona bağırdı: “Neden listene suç geçmişini itiraf etmek istediğini yazdın?!”, “Sen kimsin?”, “Sanki seni tanımıyorum bile!”.

Birkaç dakika boyunca histerik bir şekilde ona bağırdıktan sonra, bir memur onu sakinleştirmek için içeri girmek zorunda kaldı. Aksi takdirde, saatlerce devam edebilirdi ve Daniël’in daha sonra söylediği şok edici açıklamayı asla duyamayacaktı.

Daniël’in Yeni Yıl kararının Emma’ya suç geçmişiyle ilgili her şeyi anlatmak olduğu ortaya çıktı. Gençken yaptığı pek çok şeyi ona anlatmadığı için kendini suçlu hissediyordu. Daniël’in sorunlu bir gençliği vardı ve tam olarak mükemmel bir okul çocuğu sayılmazdı. Henüz 15 yaşındayken okul bahçesinde gizlice marihuana içiyordu. Sınıf arkadaşları için bunu ayarlayan hep oydu çünkü satıcının numarası ondaydı. Bu numarayı birçok kez çevirmesine ve hatta bazen esrarı satmasına neden oldu, bu yüzden okul ve polis esrar anlaşmaları hakkında soruşturma yaptığında, mahvoldu.

Bunun da ötesinde, süpermarketlerde veya okuldaki kafeteryada yiyecek çalmak gibi bazı aptalca şeyler yapmıştı. Birkaç kez yakalanmıştı ve o zamanlarda polis tarafından iyi tanınıyordu. Bunun bir sonucu olarak, birkaç ay kamu hizmeti yapmaya mahkum edilmişti.

Onu terk edeceğinden korkuyordu

Daniël birçok kez Emma’ya söylemek istemişti ama kendini suçlu hissediyordu çünkü Emma onu mükemmel bir erkek olarak hayal ediyordu ve öğrenirse onu terk edeceğinden korkuyordu. Arkadaşları kendi hayatlarını çözmüş gibi görünüyorlardı ve onun geçmişini duyarlarsa ilişkilerini onaylamayacaklardı. Bu yüzden onlara söylemek istemedi ve asla yanlış bir şey yapmayan bu mükemmel adam gibi davrandı.

Arkadaşlarıyla takılmayı bıraktı çünkü onu kötü etkiliyorlardı ve yeniden başlamak ve yeni bir yere başlamak için can atıyordu. Emma hamile kaldığında, bu yeni bir başlangıç gibi geldi ve yeni bir yere taşınmanın gerekli olduğunu hissetti. Küçük suçları çoktan geride kalmış olsa da, bebeğine bir şey olmasını istemiyordu, bu yüzden üzülmektense güvende olmayı tercih etti.

Taşrada geçirdiği ilk yıllar harikaydı ve Daniël sonunda yeniden nefes alabildiğini hissetti. Bir süre sonra suçluluk duygusu onu ele geçirmeye başladı ve bir şey yapmazsa kendini delirteceğini biliyordu.

Bu yüzden Yeni Yıla temiz bir sayfa açarak başlamak istemiş ve Yeni Yıl kararını listesine yazmıştı. Geriye dönüp baktığında, bunu ona çok daha önce söylemeli ve yeni yıla kadar beklememeliydi. Daniël, “Beni terk edeceğinden çok korktum ve sana yalan söylediğim için çok üzgünüm Emma, umarım beni affedebilirsin,” diye sızlandı.

Neyse ki Emma’nın kocaman bir kalbi vardı ve sırrının bu kadar küçük bir şey olduğu ortaya çıktığı için çok mutlu olmuş ve rahatlamıştı. Onun sorunlu gençliğini daha az umursayamazdı. Herkes gençken aptalca şeyler yapmıştır ve Daniël çok iyi bir adam olduğunu kanıtlamıştı. Yine de ona bir söz vermesi gerekiyordu, o da bundan sonra ona karşı her zaman dürüst olacağıydı. Büyük bir rahatlamayla ona söz verdi ve en az 10 dakika boyunca birbirlerine sarıldılar.

Sonra polis memurları onları serbest bıraktı ve hatta evlerine bıraktı. Onu tutuklamak zorunda kalmadıkları için onlar da rahatlamış ve mutlu olmuşlardı. O andan itibaren her yıl yeni yıl kararlarının başında bir şey vardı ve o da şuydu: “Her zaman dürüst olmak”.